Politiek Spectrum en de zetel in de Regeringskamer (in NL is dat de 2e Kamer)
Momenteel hebben 3 partijen de absolute meerderheid van 75 zetels van de 100 die er in de Kamer te verkrijgen zijn. Partijen hebben de meerderheid wanneer ze minimaal 60 zetels hebben. In dit geval had men met een kleinere partij kunnen doen; is niet gelukt. In 2012 zijn er verkiezingen, die om de 4 jaar zijn. Valt een regering, gaat deze demissionair verder tot de eerstvolgende verkiezingen. Bij een demissionaire regering, kunnen alle onderwerpen besproken worden, ook als zij controversieel zijn. De oppositie mag dan actief meeregeren en over besluiten beslissen. De regering bestaat dan uit 100 zetels. Van die 100 zetels moeten er 85 zetels stemmen om een besluit volwaardig te maken. Het besluit moet dan naar de Ouderenkamer (in NL de 1e Kamer) om te kijken of alles klopt. Wanneer dat zo is, wordt er over het besluit gestemd, en bij een positieve stemming gaat het voor de periode dat er een nieuwe regering is, in de la. De nieuwe regering kan het besluit alsnog goedkeuren (handtekening President) of nietig verklaren. Indien het laatste heeft de vorige regering voor niets daar aan gewerkt.
Fracties kent Frankenland niet; de regeringspartijen sluiten een convenant af (een soort regeerakkoord) waar de partijen in vastleggen over hoe en wat. Samenwerking is dus in die zin dus verplicht, anders heb je kans dat de regering valt of er geen coalitiepartijen kunnen ontstaan bij formaties. Bij stemmingen mag ieder voor zich stemmen. Een partij kan haar leden vragen om het advies te volgen maar men is dat niet verplicht. Van de nu 75 zetels die de regerende partijen hebben, dient minimaal 51 zetels te stemmen om een besluit volwaardig te maken.
De grootste partij levert de President van het land, en mag (belangrijke) posten eerst aan haar leden (als zij de ervaring / kennis) daar over beschikken uitdelen. Ook mag de grootste partij een formateur aanwijzen. Wanneer zij geen formateur kan aanwijzen, kan men kijken naar de een na grootste partij. Wanneer er nog posten over zijn, of andere partijen meer kennis hebben, betreffende een post, kunnen ze gevraagd worden. Elke post heeft een Staatssecretaris. Zij mag geen besluiten nemen, maar wel ontwerpen. De Minister legt deze voor aan de Kamer en is ook eindverantwoordelijke.