[CAR] Nieuwsberichten

[Kathor]

Dat is nog altijd niet het hoofddoel van hun deelname in dit conflict. Ze willen wel een referendum organiseren, maar dan willen ze wel eerst de Zuid-Aquilijnse Republikeinse Garde en andere "ongure" elementen uit Vryane verwijderen. De Nörihund is nog altijd een verdedigende partij in dit conflict.

Op internationaal onderzoek wachten is in de huidige situatie als wachten op Godot. Zuid-Aquilas is noch lid van de VN noch van één of andere organisatie die zo'n toestemming heeft. En "onderzoekers" raken het gebied niet in.

[TBR]

Verdedigende partij, dat is ook subjectief. Volgens het internationaal recht behoort Vryane nog altijd tot Zuid-Aquilas. Ook neemt dat niet weg dat de houding van Carthamië erg oorlogszuchtig is.

[Kathor]

De houding van Carthamië is meer eentje van geduld dat opraakt. Men kan nog jaren doorpraten over een diplomatieke oplossing, en intussen vallen er vele onschuldige burgerslachtoffers (ter vergelijking, sinds begin november zijn al ruim 4.000 burgers, Romeinen en Neuren, om het leven gekomen, vele door oorlogsmisdaden door de RG en dan spant die van Parþo de kroon). De Vryaanse verzetsbeweging Nörihund was al actief onder de oude militaire junta. Ontstaan uit een beweging die vreedzaam streed voor de rechten van de Vryaanse Neuren (die al een kleine 40 jaar als "tweederangsburgers" werden beschouwd) maar bloedig werd neergeslagen. Polarisatie van het conflict is ook beperkt. Dumerië zit daarom mee in de coalitie (Dumerië zal bij een eventuele invasie of als Zuid-Aquilas inbindt voor het ultimatum als vredesmacht dienen in de Latijnse gebieden) en Noord-Aguilas wordt militair geweerd omdat het volgens de opinie moeilijk lijkt om objectief een rol te kunnen spelen in dit conflict(ze leveren wel steun qua infrastructuur).

[Kathor]

---

[BlaZ]

Na deze bekendmaking heeft de door de Dumerische senaat aangestelde censor, de dux classis Aurelianus Senna bevel gegeven de vloot in hoogste paraatheid te brengen voor een mogelijke krijg.
Additioneel zijn een 30.000 reservisten opgeroepen.

Op de Dumerische TV zijn beelden te zien van tientallen helicopters die momenteel over Aquilonia vliegen.

[Kathor]

---

[Kathor]

---

[Kathor]

---

[Kathor]

---

[Kathor]

15 years after the sinking of the MS Ratonen
How the Gulf* remains filled with naval mines

Deepford (CYL) - 15 jaar geleden vond het zwaarste ongeluk in de moderne Carthaamse geschiedenis plaats. De MS Ratonen, een autoferry onderweg van Port Cilen, Overland naar Helenor in Cylenië, zonk in de nacht van 1 op 2 februari 2000 voor de westkust van Faylin. Van de ruim 900 opvarenden kwamen 496 om het leven, onder hen 320 Carthamiërs en 163 Nioniërs. Het schip voer tegen een afgedreven Tholeense zeemijn uit de 2e Hilgaroorlog zo'n 100 kilometer ten westen van Faylin. De zeemijn was één van de velen die tijdens de 2e Hilgaroorlog werden gedropt door Tholeense vliegtuigen. Een grote internationale ontmijningsactie die volgde op de ramp duurt vandaag de dag nog steeds.

15 jaar geleden werd Carthamië wakker met de zwaarste tragedie in vredestijd, omstreeks 01:13 kreeg de kustwacht van Faylin een mayday-oproep binnen van de MS Ratonen, toen ruim 100 kilometer ten westen van het eiland. Het schip meldde dat er een enorme explosie was geweest aan de voorsteven en dat het schip in snel tempo zonk. Ondanks een grootschalige internationale reddingsoperatie om drenkelingen uit het water te vissen kwamen een kleine 500 mensen om het leven. Velen waren in de val gelopen in het schip zelf of stierven van onderkoeling in de ijskoude wateren van de Nionische golf.

Het werd duidelijk dat de explosie die had plaatsgevonden op de Ratonen niet werd veroorzaakt door een technisch mankement. Het schip werd in december '99 nog in perfecte staat goedgekeurd door de Port Cilense havenautoriteiten. Het feit dat de explosie aan de voorsteven plaatsvond deed al gauw vermoeden rijzen dat het schip op een explosief object was gevaren, vermoedelijk een zeemijn. Er werd met beschuldigende vinger naar Tholenië gewezen dat in de 2e Hilgaroorlog duizenden zeemijnen per vliegtuig in de golf liet neerploffen. Deze mijnen waren van slechte kwaliteit en dreven af van de plek waar ze moesten landen. Het probleem werd pas bekend toen één zo'n zeemijn aanspoelde op het strand van Artène in Lurarië in 1988

Na de ramp kwamen een groot aantal Atlantische landen, waaronder Carthamië en Tholenië, bijeen om een Task Force op te richten dat tot doel had om de Nionische Golf te ontmijnen. Het was de eerste keer dat de AFWEB-landen en Tholenië gingen samenwerken sinds de 2e Tholeense coup eind jaren '80. Anno 2015 zijn deze acties nog altijd gaande, desondanks blijven er nog veel zeemijnen dobberen in de Nionische Golf.

Premier Grevain van Carthamië, Premier Trulot van Lurarië, Senaatshoofd Eve Ðorrðin van Cylenië, Keizer Mårt en Koningin Celestine van Cylenië brachten vannacht, omstreeks 01:13 per schip een bezoek aan de plek van de ramp. Ze gooiden een boeket bloemen in het water. Onder hen lag de Ratonen ruim een kilometer lager. Nog ruim 200 lichamen liggen in het wrak, dat werd uitgeroepen tot massagraf. Er werden duizenden keien op het wrak gestrooid en duiken naar het wrak blijft vandaag de dag strikt verboden.

"The Gulf" is in Carthamië de benaming voor de Nionische golf.

[Kathor]

65 years after Carthamian division
Referendum on Carthamian reunification
Treaty of Nagneþ paves way for Carthamian reunification.

PÖTAMA / NAGNEÞ (RAI) - Vandaag heeft de confederale regering, samen met de volksregering van Noord-Aguilas bekend gemaakt dat er in beide landen een referendum komt over de vraag of beide regeringen moeten onderhandelen over een hereniging van beide Neurs-Carthaamse staten. Er is al jarenlang een groot draagvlak bij de bevolking, en verschillende traditionele partijen in beide landen. "Noord-Aguilas vandaag de dag is een welvarend land met hoge levensstandaard; geen desolate, vierkant draaiende ex-dictatuur. hereniging is een voordeel voor beide staten, bovendien zal het het laatste litteken van de koude oorlog voor eens en voor altijd van dit continent verwijderen." Aldus kanselier James Rafaþ, zelf geboren in Noord-Aguilas.

Na 65 jaar bestaat de kans dat beide Neurse staten terug herenigd worden tot één grote Carthaamse staat. Na lang onderhandelen tussen de confederale en de Noord-Aguilijnse regering, gaven beide delegaties een persconferentie. James Rafaþ, kanselier van de confederale regering, deelde mee dat er in beide staten referenda zullen zijn over een aansluiting van Noord-Aguilas bij Carthamië als confederale deelstaat, dus met evenveel autonomie als Lurarië sinds dit jaar heeft. In de Noord-Aguilijnse provincie Lazanoþ/ Latium Novum zal dit referendum ook bepalen of deze regio een aparte deelstaat wordt binnen de Carthaamse Confederatie.

Noord-Aguilas scheurde zich in 1950 af na een communistische staatsgreep door President Hivac. Deze kreeg niet de steun van het volk in Carthamië en Lurarië, waardoor ze op het vasteland mislukte, maar wel op de Arendseilanden waar ze de steun kreeg van het volk, en de Volksrepubliek Carthamië leefde tot 1955 verder op de eilanden. In 1955 kwamen de regeringen van democratisch en communistisch Carthamië samen en werd de laatste hernoemd tot de Volksrepubliek Noord-Aguilas. Sinds de jaren '60, en vooral tijdens de Borealische crisisperiode van de jaren '70 en begin '80, gingen beide staten weer samenwerken. Samen met de democratisering en de economische heropbloei van Noord-Aguilas kwamen er meer stemmen op om beide staten opnieuw te herenigen. Een groot struikelblok bij veel Noord-Aguilijnen was echter dat zij in een federale staat in het niets zouden vallen bij het demografische overwicht van Carthamië en Lurarië. Met de introductie van de confederatie in Carthamië zal dit probleem grotendeels vermeden kunnen worden.

Binnenkort zullen het parlement van Noord-Aguilas, de parlementen van de Carthaamse deelstaten Carthamië en Lurarië alsmede de Carthaamse Senaat het verdrag van Nagneþ ratificeren. Indien alle parlementen dit doen worden er voorbereidingen getroffen voor referenda in beide landen, die vermoedelijk in de zomer zullen plaatsvinden. Als de uitkomst hiervan positief is in alle (aspirant-)deelstaten kan er in 2016 al sprake zijn van een hereniging.

[TBR]

Allereerst stel ik mij grote vragen bij de kostprijs van zo'n fusie. Dat gaat oplopen tot miljarden euro's, als we spreken over aanpassen van wetgeving, overbruggen van verschillende economische, juridische en financiële verschillen, en het werken met twee systemen binnen eenzelfde land als aanpassen onmogelijk blijkt. Zelfs als het slechts een heel losse confederale band blijkt zal dit geen makkelijke operatie zijn. Daarbij is het nog maar de vraag of het wenselijk is bij de bevolking om zo'n ingreep te ondergaan, het gaat wel om je vaderland, mensen doen daar erg sentimenteel en irrationeel over als puntje bij paaltje komt. Daarbij gaat elke inperking van zelfstandigheid van een staat gepaard met veel weerstand, er is vandaag de dag eerder een tendens van decentralisatie. Deze 'hereniging' zal nog voor veel beroering zorgen in beide landen lijkt me.

Even op metaniveau: Hoe vaak gebeurt het vandaag de dag dat twee landen beslissen om met elkaar een confederatie te gaan vormen? En hoe lang houden die vehikels stand? Wanneer twee landen een worden gaat het meestal om verovering van land A door land B, zelden om vrijwillige fusie. Landen en regeringen staan niet graag hun macht af aan anderen. Dit zorgt er ook voor dat veel fusiestaten, zoals de Verenigde Arabische Republiek, of de Mali-Federatie niet lang stand houden, en al gauw ten onder gaan aan interne twisten. Dat Cylenië een jaar geleden ontstond is dan ook hoogst merkwaardig en een leuk, origineel (en noodzakelijk) idee, maar twee fusies op één jaar tijd, dat lijkt me toch wat te veel van het goede...

[Kathor]

Allereerst stel ik mij grote vragen bij de kostprijs van zo'n fusie. Dat gaat oplopen tot miljarden euro's, als we spreken over aanpassen van wetgeving, overbruggen van verschillende economische, juridische en financiële verschillen, en het werken met twee systemen binnen eenzelfde land als aanpassen onmogelijk blijkt.

Veel aanpassen zal er niet gebeuren. Noord-Aguilas heeft in de jaren '80 bij de transitie van een socialistische dictatuur naar een democratische republiek vaak afgekeken bij buurland Carthamië over hoe de zaken te regelen. Daarenboven zorgt het systeem van de confederatie er net voor dat dat soort verschillen best kunnen binnen de deelstaten. Uiteindelijk wordt er op confederatie-niveau enkel beslist over buitenlandse zaken, defensie en grenzen.

Daarbij is het nog maar de vraag of het wenselijk is bij de bevolking om zo'n ingreep te ondergaan, het gaat wel om je vaderland, mensen doen daar erg sentimenteel en irrationeel over als puntje bij paaltje komt. Daarbij gaat elke inperking van zelfstandigheid van een staat gepaard met veel weerstand, er is vandaag de dag eerder een tendens van decentralisatie. Deze 'hereniging' zal nog voor veel beroering zorgen in beide landen lijkt me.

De mensen in Noord-Aguilas zijn vrij nationalistisch, het verschil zit hem echter in dat ze streven naar een grote (Neurse) eenheidsstaat. De mensen in Noord-Aguilas wilden in 1950 zich niet afscheuren van Carthamië, ze wilden wel het communisme, maar ook de eenheid met Carthamië. Beide staten hebben tot 1950 honderden, zelfs een paar duizenden jaren samen kunnen leven (m.u.v. van een paar periodes tijdens de 16e en 17e eeuw). Er is hier geen sprake van een hereniging zoals bijvoorbeeld Nederland en Vlaanderen (of België) die ruim 500 jaar gescheiden zijn (m.u.v. de 15-jarige periode 200 jaar terug), maar eerder van de DDR en de BRD (maar dan zonder het ingestorte communistische systeem in de voormalige DDR en zonder vijandigheid die de 45 jaar daarvoor een belangrijke rol speelde).

Nationalisme is in principe niet alleen een verhaal van verdelen en nog is verdelen. Het is het oprichten van een natie, een staat door en voor één volk. Een schoolvoorbeeld van hoe het anders kan is pakweg het Pools nationalisme van de 19e en begin 20e eeuw. Polen was verdeeld onder Pruisen (later Duitsland), Rusland en Oostenrijk-Hongarije. De Polen hadden reeds een (roemrijk) verleden onder het Pools-Litouwse Gemenebest (dat de facto bestuurd werd door de Polen) en waren bewust van hun nationale identiteit -> broeihaard voor nationalisme.

En om dit soort situaties toch te voorkomen zijn er referenda gepland zodat iedereen kan laten zien wat zij er van vinden. Geen autoritaire politieke spelletjes boven de hoofden van de mensen hier zo.

Even op metaniveau: Hoe vaak gebeurt het vandaag de dag dat twee landen beslissen om met elkaar een confederatie te gaan vormen? En hoe lang houden die vehikels stand? Wanneer twee landen een worden gaat het meestal om verovering van land A door land B, zelden om vrijwillige fusie. Landen en regeringen staan niet graag hun macht af aan anderen. Dit zorgt er ook voor dat veel fusiestaten, zoals de Verenigde Arabische Republiek, of de Mali-Federatie niet lang stand houden, en al gauw ten onder gaan aan interne twisten.

Besprekingen tussen beide landen over een mogelijke hereniging zijn al zo oud als de Noord-Aguilijnse staat zelf. Lang, met als hoogtepunt tijdens de West-Borealische crisisperiode van de jaren '70 en '80, werd er zelfs een systeem van "Eén land, twee systemen" voorgesteld, maar uiteindelijk liep het zo'n vaart niet toen Noord-Aguilas vanzelf weer democratisch werd. Een unie, enkel en alleen "om Tholenië een loer te draaien" had sowieso niet gewerkt, want hier haal je direct een goed voorbeeld aan over de Verenigde Arabisch Republiek. Die is enkel ontstaan om een tegengewicht te vormen tegen Israël en tegen de westers-georiënteerde Arabische staten in het Midden-Oosten. De VAR ontstond nota bene een week later dan de "Arabische Federatie", een unie van de westers-georiënteerde monarchieën Irak en Jordanië.

De Mali-Federatie was dan weer een vanuit Frankrijk ontstane kwakkel die even snel verging als ze ontstond. Bovendien zijn al deze staten ontstaan in uiterst onstabiele regio's waarin de grenzen geschapen zijn door de voormalige kolonisatoren.

Borealië is zeker nu, en niet zoals in de jaren '70 en begin '80, politiek vrij stabiel, met grenzen die grotendeels te verklaren zijn op vlak van volkeren (al is het ook niet 100% zo, zie maar naar Noord-Kartjas). Ik denk dat het verwijderen van de grens tussen Noord-Aguilas en Carthamië

Dat Cylenië een jaar geleden ontstond is dan ook hoogst merkwaardig en een leuk, origineel (en noodzakelijk) idee, maar twee fusies op één jaar tijd, dat lijkt me toch wat te veel van het goede...

Ik geef het aansluiten van Noord-Aguilas bij Carthamië meer kans op slagen als Faylin bij Nionië. De reden hiervoor is dat de scheiding tussen Faylin en Nionië er was omdat Nionië een verenigd koninkrijk met Svalingen vormde en Faylin buiten schot liet, waardoor beide staten niet echt een zeer diepe band hebben kunnen opbouwen qua identiteit lijkt me. De scheiding van Noord-Aguilas en Carthamië is echter een overblijfsel van de Koude Oorlog. Een persoon van buitenaf die in zekere zin een hoop beïnvloedde, net zoals bij de Mali-Federatie. De Koude Oorlog is daarenboven zeker een kleine voetnoot in de erg lange geschiedenis van Carthamië, Noord-Aguilas en bij uitbreiding Borealië.

[TBR]

Dat ik met voorbeelden als de VAR en de Mali-Federatie moet afkomen heeft er natuurlijk ook mee te maken dat er amper voorbeelden zijn van een dergelijke fusie. Dat een fusie tussen Noord-Aguilas en Carthamië meer kans op slagen heeft wil ik best geloven, maar doet nog niks af aan het feit dat het niet echt een origineel idee is, de fusie van Cylenië is Faylin zijn probleem.

[Kathor]

Ik speel met het idee van een confederatie (oorspronkelijk tussen Lurarië en Carthamië) al zo lang als dat er sprake was van Carthamië zelf. De Arendseilanden heb ik voor het eerst uitgedacht in 2013 (Toen Faylin nog voor de kust van Carmentera lag) en ik twijfelde lange tijd of ik ze Neurs- of Spaanstalig zou maken (uiteindelijk voor de helft zelfs Latijnstalig).

Het idee is misschien niet heel origineel gezien de unie tussen Faylin en Nionië, maar dat geldt ook andersom. (Cylenië dat autonomie aan Svalingen schenkt, net zoals ik deed met Lurarië)

[TBR]

Dan nog, gebieden die autonoom worden zijn frequenter in de wereld dan landen die een worden.

[Kathor]

Dat is ook zo, maar dat is evenzeer om nationalistische redenen, net zoals nationalisme een van de achterliggende gedachte's is waarom Noord-Aguilas en Carthamië weer samen gaan.

[Kathor]

Welcome in Greater Cylenia
Ancient Cylenian Empire restored

ASIM/CEYLYNN - Vandaag is er te Asim een verdrag getekend dat de landen Cylenië en Carthamië met onmiddelijke ingang verenigt. De nieuw gevormde federatie zal uit vijf bondslanden bestaan, te weten Carthamië, Lurarië, Nionië, Faylin en Svalingen. Als hoofdstad is Asim gekozen, want hier zou volgens de lokale mythologie de plek zijn waar alle kennis werd opgeslagen. Over de reden van deze onverwachte en grote omslag willen de autoriteiten nog geen uitspraak doen.

Het verdag is ondertekend door de drie staatshoofden van de betreffende landen: koningin Celestine en koning Varraðe namens Cylenië en keizer Mårt namens Carthamië. Door het verdrag zullen dezen per direct hun taken neerleggen als staatshoofden van de landen. Het staatshoofd van de federatie zal bondskanselier Thorvalde (1) worden, de zoon van voormalig keizer Mårt. Na het tekenen van het verdrag werd tijdens ene persconferentie duidelijk dat de voormalige leiders de omvorming “vooral leuk en spannend” vonden. “Het is een eer om het oude Cyleense rijk weer in ere te herstellen,” aldus Celestine. “De tijd die nu vrijkomt door mijn ontslag kan ik mooi gebruiken om te studeren.”

Er rijzen reeds vragen over hoe het is gesteld met de mogelijke hereniging van Carthamië en Noord-Aguilas. "De Noord-Aguilijnen hebben de keuze om zich vredevol over te geven in het referendum en een kolonie te vormen, zoniet zullen wij geweld benutten" aldus aftredend-Keizer Mårt.

In de nieuwe grondwet staat overigens ook een ultimatum. Alle niet-Cyleense volkeren met Romeinse banden (Tholeniërs, Dumeriërs en Zuid-Aquilijnen) moeten binnen 24 uur het Borealische grondgebied verlaten. Zoniet volgt er een invasie.

Ook onze krant doet mee met de hereniging. An Dåine en de Cyleense krant Danna Nei en vormen samen Dåine Nei.

[BlaZ]

Ik speel met het idee van een confederatie (oorspronkelijk tussen Lurarië en Carthamië) al zo lang als dat er sprake was van Carthamië zelf. De Arendseilanden heb ik voor het eerst uitgedacht in 2013 (Toen Faylin nog voor de kust van Carmentera lag) en ik twijfelde lange tijd of ik ze Neurs- of Spaanstalig zou maken (uiteindelijk voor de helft zelfs Latijnstalig).

Het idee is misschien niet heel origineel gezien de unie tussen Faylin en Nionië, maar dat geldt ook andersom. (Cylenië dat autonomie aan Svalingen schenkt, net zoals ik deed met Lurarië)

Een ander probleem is dat de betrekkelijke macht van Lurarië binnen Carthamië afneemt na een fusie. Zo'n minderheidsgroep zal dat niet gemakkelijk accepteren.

[BlaZ]

Dat andere artikel is natuurlijk zo doorheen te prikken.

[Kathor]

Als De Speld?

[BlaZ]

Als De Speld?

Voila

[Kathor]

Remembering the North Aguilan landings

ARVERGRABE - Vandaag is de 40e herdenking van de Noord-Aguilijnse landing in Noord-West Carthamië. Het Noord-Aguilijnse expeditieleger landde bij Wasyl en Arvergrabe ter ondersteuning van de rebellen onder leiding van Arton Asiq. Deze hadden reeds Sinderia bevrijd. De landing bij Wasyl verliep vlekkeloos omdat het Airistisch-Carthaamse* leger zich overgaf. Bij Arvergrabe, dat toen in de Vrije Republiek Overland lag, werd de landing bloederig. De slecht bewapende OFM-militie kon zich toch goed verdedigen en verloor de strijd pas na lange gevechten. Keizer Mårt alsmede Noord-Aguilijns premier Raúl Goméz en andere prominenten woonden een ceremonie in Arvergrabe bij.

2 april 1975, op de stranden bij Arvergrabe en Wasyl landden duizenden Noord-Aguilijnse en Vrije Carthaamse² soldaten. Hun doel is om een extra front te creëren in de 100-dagen campagne gestart in half januari. Deze campagne ontstond na het terugtrekken van de Tholeense bezettingsmacht uit Carthamië en was een ultieme poging van de Vrije Carthaamse troepen onder leiding van Arton Asiq om de macht terug te grijpen. Sinderia en een groot deel van Zuid-Carthamië waren reeds bevrijd door deze campagne. 15.000 Noord-Aguilijnse en Vrije Carthaamse troepen hadden als doel om vliegvelden en havens te beveiligen rond Arvergrabe en Wasyl. Dit ter voorbereiding van de aankomst van een tweede, grotere vloot. Bij Wasyl verliep de landing vlekkeloos en de lokale Airistisch-Carthaamse troepen gaven zich over. Bij Arvergrabe was de OFM-militie minder pacifistisch en een zwaar gevecht volgde. Pas tegen 4 april zouden de OFM'ers zich terugtrekken naar Costely en Leive.

De landingen zorgde dat geallieerde troepen nu ook een sterke voet in de grond hadden in Noord-Carthamië. Er brak massale muiterij uit in het Airistisch-Carthaamse leger en op 1 Mei viel Pötama zonder slag of stoot. Aron Védremecor, Airistisch-Keizer van Carthamië, werd opgepakt. Er verscheen een extra editie van het Carthaams staatsblad waarin stond dat het Vrije Carthaamse leger de macht overnam en het moratorium op de doodstraf dat sinds 1971 in werking was werd afgeschaft. Védremecor werd na een proces dat op TV werd uitgezonden gefusilleerd tegen de muur van het oude parlement in Pötama. Na de bevrijding van Pötama en Lurarië vielen Vrije Carthaamse troepen Overland binnen om de laatste OFM-troepen te verdrijven. Er werd aldaar gevochten tot juni 1975.

Op de herdenking bij Arvergrabe waren naast keizer Mårt ook talloze binnenlandse en buitenlandse staatshoofden aanwezig. Onder hen waren Kanselier Rafaþ en de premiers Grevain en Trulot. De meest notabele buitenlandse staatshoofden waren premier Raúl Goméz van Noord-Aguilas, Cyleens koningin Celestine en Secretaris-Generaal van AFWEB Tomas Svånne. Een emotioneel moment was toen een groep van 12 jongeren, 6 uit Carthamië en 6 uit Noord-Aguilas, de namen van de ruim 1200 gesneuvelden opnoemden van de landing bij Arvergrabe.

De herdenking van vandaag is de eerste in een reeks van grote herdenkingen tijdens de herdenkingsmaand. Op 1 mei wordt het hoogtepunt gevierd met de bevrijding van Pötama.

*Airistisch Carthamië was het regime geïnstalleerd door de Tholeniërs na het einde van de eerste Hilgaroorlog. Het is vernoemd naar de Tholeense stad Aire, waar in 1973 de capitulatie werd getekend.
²Vrije Carthaamse troepen waren troepen onder leiding van Arton Asiq die de capitulatie niet aanvaardden en in verzet gingen.

[Kathor]

Cornerstone placed for new Pötama airport.

PÖTAMA/ PÅCTHAR - Vandaag werd de eerste steen gelegd van de nieuwe luchthaven die gebouwd zal worden op een artificieel eiland voor de kust van Pötama. Carthaams deelstaatpremier Theryvianne Grevain en deelstaatminister van transport Erik Vanvar waren aanwezig op de ceremonie. De luchthaven, die operationeel moet zijn tegen 2021, zou de overbelaste vliegvelden van Biltema en Rökkefelder ontlasten en zou Pötama's rol als hub voor internationaal vliegverkeer in de Atlantische regio verzekeren voor de komende decennia.

In 2008 was men begonnen met het baggeren van het eiland, een arbeid die meer dan 5 jaar duurde en 2 miljard Valis kostte. Eind 2013 was het eiland klaar. Het nieuwe luchthavencomplex, dat 5 terminals zal krijgen, zou tegen 2021 klaar zijn. "Tegen die periode kunnen we een stop zetten op de huidige nachtvluchten op Biltema, zodat we de bevolking aldaar rust kunnen gunnen. Het is echter noodzakelijk dat we onze vliegcapaciteiten verder willen uitbreiden indien Pötama een leidende rol wil blijven spelen in Atlantisch en transatlantisch luchtvaartverkeer." Aldus deelstaatminister van transport Vanvar.

Het eiland zal naast de luchthaven ook een belangrijke rol spelen voor de omgeving. Allereerst komt er een brug die de bestaande Central Ringroad (IR 10) verbindt met de luchthaven. Er komt ook nog een tweede brug die de IR 10 verlengd tot op het nabijgelegen eiland Miar, hier sluit deze aan op de Cilen Highway (IR 9), hierdoor zal het fileprobleem in de bestaande Goraþ-tunnel tussen Rökkefelder en het eiland Miar verlicht wordt door een tweede verbinding te openen. De oude Goraþ-spoorbrug tussen Miar en Rökkefelder wordt volgend jaar uit dienst genomen. Er komt een nieuwe spoorlijn die ook langs de luchthaven gaat.

[Rob]

Krijgt Pötama nou een extra vliegveld die de andere twee ontlast of à la Berlijn ter vervanging van de andere vliegvelden ?