Elektriciteit
Carthamië heeft met zijn 71 miljoen inwoners en als vijfde grootste economie ter wereld nood aan een hoop energie. Hieronder een overzicht van de verdeling qua productiemethoden in 2019:
Totale Energieproductie |
111.825 MW |
100% |
|
|
|
Steenkool |
302 MW |
0,27% |
Water |
1275 MW |
1,14% |
Aardwarmte |
1398 MW |
1,25% |
Zon |
4249 MW |
3,80% |
Olie |
5748 MW |
5,14% |
Gas |
9304 MW |
8,32% |
Wind |
10.176 MW |
9,10% |
Nucleair |
79.373 MW |
70,98% |
Steenkool
De Carthaamse kolenindustrie lijkt dood en begraven. De fossiele brandstof die het land ooit tot het derde vroegste geïndustrialiseerde land ter wereld maakte, wordt vandaag de dag nog maar in één centrale gebruikt om stroom te maken. Het
Argonder Power Station sluit in 2021 dan ook de deuren, waarmee Carthamië definitief stopt met het verbranden van steenkool als manier om elektriciteit te produceren.
Ondanks dat steenkolen niet meer gebruikt worden in de Carthaamse energieproductie, wordt er nog steeds Carthaamse steenkool geëxporteerd naar het buitenland. Dit neemt echter eveneens af, het is immers nauwelijks nog winstgevend om kolen te delven in Carthamië.
Water
Waterkracht speelt een bescheiden rol in de Carthaamse energieproductie, goed voor zo'n 1%. Carthamië bezit enkele, relatief kleine dammen in de Fugesen en op het eiland Aquila, die vooral dienen om de omgeving van drinkwater te voorzien. Waterkracht is nooit erg populair geweest in Carthamië, vooral omdat stuwmeren kostbare ruimte innemen in het erg dichtbevolkte land.
Al enkele jaren gaan er stemmen op om een nieuwe waterkrachtcentrale te bouwen op de Hilgar. Deze dam zou pal op de grens van Carthamië en Tholenië komen te liggen en zou gezamenlijk beheerd worden. Het project wordt echter vooral gezien als geopolitiek en niet als iets praktisch, beide oevers van de Hilgar zijn namelijk erg dun bebouwd en er zijn maar weinig plaatsen geschikt voor het creëren van een dam.
Aardwarmte
De vulkanische geschiedenis en de vele geisers in de provincie Overland zorgen ervoor dat in deze provincie ook elektriciteit kan geproduceerd worden doormiddel van aardwarmte. Er zijn enkele veelbelovende projecten in aanbouw, zo is er in het geiserveld van Centraal-Orla een warmte-krachtcentrale in aanbouw met een geprojecteerde productie van 1200 MW. Dit project zou opgeleverd moeten worden tegen 2025. Het land werkt samen met andere staten zoals IJsland, Brilamontië en de Amerikaanse staat Californië om de technologie van elektriciteitsproductie doormiddel van aardwarmte te verbeteren.
Zon
Zonne-energie maakt de laatste 20 jaar een bescheiden opmars in Carthamië. Met name in het zuiden van het land en op de Aquilen plaatsen veel mensen zonnepanelen op hun dak. Van grotere zonnecentrales is er echter geen sprake, enkele voorstellen om in Avamië zulke centrales te bouwen werden na (soms hevig) protest door de lokale bevolking stopgezet. Enkele provincies (zoals Carthiskië en Catonis) geven subsidies aan huiseigenaars die zonnepanelen op hun dak plaatsen.
Olie
Carthamië's bekendste exportproduct speelt ook een belangrijke rol in de stroomvoorziening. De verbranding van olie was in het midden van de 20e eeuw dé manier om het land van stroom te voorzien. De laatste 40 jaar is dit aandeel echter aanzienlijk afgenomen, het merendeel van de Carthaamse olie nu is bedoeld voor brandstof, plastics of de export. De laatste olieverbrandingscentrales zouden tegen 2030 de deuren moeten sluiten.
Ecologisten hebben kritiek op deze dubbele moraliteit. Enerzijds streeft Carthamië om tegen 2040 klimaatneutraal te zijn, anderzijds exporteert ze en masse fossiele brandstoffen naar de grootste vervuilende landen als China, India en de VS.
Gas
Naast olie wordt er ook veel gas gewonnen in Carthamië. Dit gas wordt echter vooral gebruikt voor de binnenlandse markt, veel mensen hebben thuis gasverwarming en/of koken op gas. Daarnaast wordt zo'n 8% van de Carthaamse elektriciteit geproduceerd door het verbranden van gas.
Al enkele jaren zijn er plannen om vanuit de COGUS-landen (Carthamië en Cylenië) een gaspijpleiding aan te leggen richting het oosten van Borealië en West-Europa. Hierdoor zou er naast een paar duizend kilometer pijpleiding ook een onderwaterpijpleiding op de duizend kilometer tussen Zerderen en het Franse Bretagne moeten aangelegd worden. Dit project geniet sinds de annexatie van de Krim in 2014 door Rusland grote steun bij de Europese Unie, die af wil van haar energieafhankelijkheid van Rusland. Tholenië en Kartjas liggen echter dwars omdat zo'n pijpleiding ook over hun grondgebied zou lopen.
Gas is met name op de zuidelijke Aquilen populair voor de elektriciteitsproductie.
Wind
Wind-energie is de laatste jaren een booming business in Carthamië. Vooral op zee wordt er door de verschillende overheden van het land flink geïnvesteerd in deze hernieuwbare energiebron. In april 2020 wordt uit de kust van West-Kardög het grootste offshore windmolenpark ter wereld geopend, de
Pearl Coast Wind Farm met een geprojecteerde capaciteit van 1850 MW. Het streefdoel is om tegen 2040 zo'n 35% van de elektriciteit in Carthamië door windturbines te laten produceren. Windturbines op het vasteland zijn minder in trek. In het dichtbevolkte Carthamië zorgen zo'n turbines namelijk al snel voor overlast.
In 2018 opende uit de kust van Aningvalder al het Northern Delta Wind Farm, dit windmolenpark heeft een capaciteit van zo'n 1200 MW.
Nucleair
De bulk van de Carthaamse elektriciteitsproductie wordt geleverd door kerncentrales. Sinds de jaren '70 heeft Carthamië een ambitieus kernprogramma dat toen het doel heeft om tegen het jaar 2000 3/4e van de elektriciteitsproductie door kernenergie te leveren. Dit was niet onlogisch, in diezelfde tijd was het Carthaamse kernwapenprogramma in een kritieke fase aangekomen en waren er reactoren nodig om kernkoppen af te leveren.
Hoewel er van in het begin fel verzet werd aangetekend tegen kerncentrales, was de publieke opinie altijd grotendeels voor. De reden waarom de publieke opinie in Carthamië veel minder tegen kernenergie is dan elders kan eraan liggen dat de kernrampen van Tsjernobyl, Fukushima en Three Mile Island weinig tot geen impact hadden op Carthamië. De drie grote partijen in het land (Labour, LDP en National) zijn alle drie (in variërende mate) voorstander van kernenergie, al willen de eerste twee het aandeel wel terugschroeven tot ± 50%. Momenteel worden de oudste centrales uit de jaren '60 en '70 gesloten, in enkele gevallen (zoals in Balam Selas en Nagneth) worden deze vervangen door nieuwe EPR-reactoren.
Pittig detail, wegens de seïsmische gevoeligheid van delen van het land vindt men een hoop kerncentrales vooral terug aan de noordkust en in het binnenland. Zo staat de grootste kerncentrale (met een cluster van 6 reactoren) in de Lurarische haven Port Vichy. In de jaren '80 en '90 was er angst dat bij een nieuwe oorlog met Tholenië de centrale vernietigd zou kunnen worden. De ligging van de reactoren in Port Vichy is, aldus toenmalig eerste minister Asiq, niet toevallig. Mocht de centrale verwoest worden en er grote hoeveelheden radioactiviteit vrijkomen, zou de overheersende westenwind deze over grote delen van Tholenië sturen.
De kerncentrale van Port Vichy, in 2020 wordt in Lurarië een referendum gehouden over het afschakelen van deze centrale tegen 2030.