[SUS] Taal & Cultuur
Geplaatst: vr 11 apr 2014, 16:03
Godsdienst
Van oorsprong was Sustulië overwegend Rooms-Katholiek, behalve in het zuiden rond Sudostia, waar allerlei geloofsstromingen samenkwamen. Door de rechts-nationalistische regeringen van de 20e eeuw is het kerkelijk leven echter voor een groot deel verdwenen. Men werd geacht te geloven in de staat, niet in God.
In de jaren '50 werden vele kerkgebouwen al dan niet onder dwang gesloten en werden parochies opgeheven. De parochies die nog overbleven liepen kritiekloos aan de leiband van de staat en waren feitelijk verlengstukken van de propagandamachine geworden. Veel kerken gingen daarom ondergronds verder. Gelovigen die werden opgepakt, liepen groot risico om jarenlang in gevangenschap 'heropgevoed' te worden. Jarenlang werd vanuit buurlanden hulp geboden aan de ondergrondse kerken, met name vanuit Brilamontio. Deze hulp kwam merendeels uit protestantse hoek.
Sinds 1992 is er weer vrijheid van godsdienst in Sustulië. Vele ondergrondse kerken konden weer in het openbaar verschijnen. Het ooit zo gelovige land bleek inmiddels te zijn verdeeld in een Rooms-Katholiek noorden (vanwege de culturele verbondenheid met hertogdom Luxabundië en katholieke missie over de grens), een protestants westen (Brilamontische zending vlak over de grens) en een grotendeels ongelovige rest, met hier en daar een katholieke geloofsgemeenschap (vaak ondergrondse kerken die de verdrukking overleefd hebben).
Van oorsprong was Sustulië overwegend Rooms-Katholiek, behalve in het zuiden rond Sudostia, waar allerlei geloofsstromingen samenkwamen. Door de rechts-nationalistische regeringen van de 20e eeuw is het kerkelijk leven echter voor een groot deel verdwenen. Men werd geacht te geloven in de staat, niet in God.
In de jaren '50 werden vele kerkgebouwen al dan niet onder dwang gesloten en werden parochies opgeheven. De parochies die nog overbleven liepen kritiekloos aan de leiband van de staat en waren feitelijk verlengstukken van de propagandamachine geworden. Veel kerken gingen daarom ondergronds verder. Gelovigen die werden opgepakt, liepen groot risico om jarenlang in gevangenschap 'heropgevoed' te worden. Jarenlang werd vanuit buurlanden hulp geboden aan de ondergrondse kerken, met name vanuit Brilamontio. Deze hulp kwam merendeels uit protestantse hoek.
Sinds 1992 is er weer vrijheid van godsdienst in Sustulië. Vele ondergrondse kerken konden weer in het openbaar verschijnen. Het ooit zo gelovige land bleek inmiddels te zijn verdeeld in een Rooms-Katholiek noorden (vanwege de culturele verbondenheid met hertogdom Luxabundië en katholieke missie over de grens), een protestants westen (Brilamontische zending vlak over de grens) en een grotendeels ongelovige rest, met hier en daar een katholieke geloofsgemeenschap (vaak ondergrondse kerken die de verdrukking overleefd hebben).