[ROD] Economie

Paro haRipublika hoBuze na viRodove uVozalgadahe

Moderator: TBR

Plaats reactie
Gebruikersavatar
TBR
Geoficticus
Berichten: 2571
Lid geworden op: wo 02 nov 2011, 22:14
Locatie: Bélzsium

[ROD] Economie

Bericht door TBR » wo 07 okt 2015, 14:13

Hier komt alles over de Rodovaanse economie.
Hlalóntáź ezlôr sza órav́úgíz udiár e zlôńár udiósz e gzaǵusz zôlińok hleś. - Gzaǵusz Tanag e Lód
Ardeim, Rodova, Solwezië en Viguros

Gebruikersavatar
TBR
Geoficticus
Berichten: 2571
Lid geworden op: wo 02 nov 2011, 22:14
Locatie: Bélzsium

Re: [ROD] Economie

Bericht door TBR » za 05 dec 2015, 13:02

Rodovaanse Economie

Algemeen
Rodova heeft in zijn recente geschiedenis heel wat transformaties op economisch en politiek vlak doorgemaakt. In de koloniale periode stond de economie van het land volledig in het teken van de productie van grondstoffen en halffabrikaten voor het moederland. Door de grote afstand naar Frankrijk industrialiseerden de kolonisatoren het land voor een stuk, om zo de kolonisatie te vergemakkelijken en om de kolonie en de kolonisten te voorzien van werk en goederen. De mijnbouw was de belangrijkste economische sector, deze werd volledig beheerd door de kolonisatoren, de Rodovaanse bevolking werd enkel ingezet als arbeiders. Deze mijnen werden ook enkele jaren na de onafhankelijkheid geëxploiteerd door de Fransen, een van de voorwaarden van de vredesverdragen, een periode die door de Rodovanen werd aangegrepen om de nodige knowhow op te doen om ze te gaan beheren.
De jaren na de onafhankelijkheidsoorlog en de annexatie van Vozalgadaho worden gekenmerkt door sterke groei van de economie, maar ook door grote afhankelijkheid. De mijnbouwsector werd genationaliseerd en daarop werden licenties verkocht aan voornamelijk Amerikaanse bedrijven. Op Tebuzo vond een grootschalige uitbreiding plaats van het aantal plantages, voornamelijk soja, tabak, suikerriet en citrusvruchten werden op grote schaal verbouwd door bedrijven uit het Westen. De industrialisatie werd voortgezet en hierbij werd er meer gefocust op zware industrie, de staalindustrie werd gepromoot rondom Vozulko en Luzpa, de chemische industrie zette zijn eerste stappen in de jaren zestig in de havens van Haste en Pojar.

De grote bevolkingsgroei zorgde echter voor een groot tekort aan scholen en werk, en de economische groei kwam slechts een kleine elite ten goede, grote delen van het land bleven verstoken van elektriciteit en stromend water. De woede keerde zich vooral tegen de Amerikaanse multinationals, die aan het eind van de jaren zestig 46% van de Rodovaanse grond in handen hadden en voor 75% van de export zorgden. Hierop won een sterk nationalistische en populistische beweging de verkiezingen, die alle grond en industrie nationaliseerde en een vijandige houding aannam tegenover de VS. Het nieuwe bewind voerde een protectionistische, op het socialisme geïnspireerde economische politiek, waarbij binnenlandse consumptie werd aangemoedigd en de productiefaciliteiten in handen kwamen van de staat of van coöperaties.

Dit beleid faalde jammerlijk, het land kende strenge economische embargo's van de VS, Atrocaea en Chili, drie belangrijke handelspartners. Rodova kende een tekort aan petroleum, waardoor het gebruik van steenkool, dat wél op grote schaal voorhanden is in het land, werd bevorderd. De prille Rodovaanse toeristische industrie viel stil door de vijandige houding tegenover de VS, en de grote plantages in het land konden hun producten niet meer kwijt. Vanaf het midden van de jaren '80 voerde de, toen nog socialistische regering, langzaamaan economische hervormingen door naar het voorbeeld van China. Het lang werd nooit een volwaardige communistische economie, privébezit van kleine en middelgrote bedrijven was nog steeds toegestaan. Na verloop van tijd werden verschillende grote staatsbedrijven opgesplitst en verkocht, buitenlandse bedrijven mochten, eerst in samenwerking met Rodovaanse bedrijven, later zelfstandig, afdelingen opstarten in het land. Rodova presenteerde zich als een lagelonenland met een goede infrastructuur en een afzetmarkt met potentieel.
Na politieke verschuivingen de jaren 90 werden de hervormingen radicaler en voerde het land plots een heel liberale politiek. Vrijhandelsakkoorden werden afgesloten met enkele belangrijke handelspartners, wat voor een deel funest was voor lokale ondernemingen. Het land profileert zich steeds meer als een toeristische bestemming van formaat, met een mild klimaat een maagdelijke stranden. De laatste jaren zet de Rodovaanse regering steeds meer in op de hoogtechnologische industrie en het minder afhankelijk worden van de uitvoer van eenvoudige exportgoederen.

Land- en Mijnbouw
De landbouw verschilt sterk van regio tot regio. Op Tebuzo bestaat de primaire sector voornamelijk uit grote plantages voor voornamelijk soja, suiker en katoen. Men verbouwt er ook Tahi, het basisvoedsel van de Rodovaanse keuken. Op de hellingen van het Tebuzisch gebergte wordt er ook thee verbouwd, dit maakt Rodova tot de grootste thee-exporteur van de Pacific.
Op Naherbuzo is er meer akkerbouw en veeteelt aanwezig, Naherbuzo staat garant voor 45% van de totale vleesproductie van het land. In het noorden zijn ook enkele plantages te vinden, voornamelijk tabak en katoen wordt daar geteeld. West- en Zuidwest-Naherbuzo is heel geschikt voor het verbouwen van tahiwortel en rijst, het zuiden wordt dan weer gedomineerd door maïsteelt voor de export. De vulkanische grond maakt Naherbuzo heel vruchtbaar, maar in Centraal-Naherbuzo is gewassen verbouwen door de hoogte en de droogte moeilijker, daar wordt voornamelijk aan veeteelt gedaan. De teelt van runderen en varkens vormen een substantieel deel van de plaatselijke economie.
De belangrijkste economische tak op Naherbuzo is echter de ontginning van verschillende natuurlijke grondstoffen daar. Het eiland is rijk aan zilver, koper en goud, en bevat substantiële hoeveelheden zwavel en bauxiet. De mijnbouw werd er voornamelijk gestimuleerd tijdens de Franse periode, en is na een tijd van nationalisering nu weer grotendeels in handen van buitenlandse multinationals. Het belangrijkste mijnbouwbedrijf blijft er wel Husero Mining, een onderdeel van Husero Industries, het grootste bedrijf van Rodova.

Vozalgadaho ligt erg afgelegen ten opzicht van de rest van het land en is erg dunbevolkt. De economie van deze prefectuur is dan ook erg gericht op handel met Atrocaea. Vozalgadaho bevat heel wat bodemschatten die onontbeerlijk zijn om de Rodovaanse economie draaiende te houden. Zowat 75% van Rodova's steenkool komt uit Vozalgadaho, steenkool is verantwoordelijk voor 87% van de landelijke elektriciteitsproductie. Het gebied bevat grote voorraden uranium, wat Rodova tot een strategisch belangrijke partner van de VS en later de USSR maakte. Vozalgadaho is ook verantwoordelijk voor 50% van de nationale koperproductie, 95% van de nationale zinkproductie, 60% van de loodproductie en 100% van de goudproductie. De bodemrijkdom was de belangrijkste reden voor Franrkrijk om vast te blijven houden aan het gebied, en heeft al enkele kleinere conflicten met Atrocaea opgeleverd.
De grootste landbouwsectoren in Vozalgadaho zijn de bosbouw, het verbouwen van graan en aardappelen en de veeteelt, die in het zuiden zijn belangrijkste basis heeft.

De Visserij is de op twee na grootste economische tak van het land en is de belangrijkste werkgever op de kleinere eilanden van de Rodovaanse Archipel. In zowat heel het land is de visserij van erg groot belang en de export van vis zorgt voor zo'n 15% van de nationale export. Ook in Rodova zelf is vis een erg belangrijk onderdeel van het menu.

Industrie
Industrie is in Rodova voornamelijk geconcentreerd in enkele grote stedelijk regio's. De omgeving van de hoofdstad, inclusief steden als Vuhazka, Psohelo en Telorm is dé belangrijkste industriële regio van het land, met als kernen de havens van Haste en Bunduka. De belangrijkste industrietakken daar zijn de textielindustrie, de auto-industrie, de voedselverwerkingsindustrie en de machinebouw. Deze vinden we ook terug aan de west- en zuidkust van het eiland. Pojar, ook een grote havenstad, is dan weer het centrum van de nationale glas- en chemische industrie. Textielproductie vindt men ook terug rondom Luzpa.

Op Naherbuzo is voornamelijk de voedselverwerkingsindustrie sterk aanwezig. De aanwezigheid van veeteelt, akkerbouw en visserij zorgden voor de uitbouw van heel wat conservenfabrieken en zelfs grote voedselketens. De belangrijkste fabrieken zijn gevestigd nabij Hòsgo, Kaloga en Èsgo.

De industrie in Vozalgadaho is erg gericht op de mijnbouw daar, de industrie nodig voor het verwerken van de belangrijkste ruwe ertsen tot halffabrikaten is er aanwezig, al wordt het ruwe erts meestal gewoon geëxporteerd naar Tebuzo of Atrocaea. Houtverwerkingsbedrijven en fabrieken die vlees verwerken vormen een belanrijk deel van de overige industrie.

Dienstensector
In Rodova is de landbouw en industrie nog steeds heel belangrijk, maar door de toenemende automatisatie is vooral de eerste erg gekrompen tegenover vroeger. Terwijl de werkgelegenheid in de industrie door de groei van die sector redelijk stabiel blijft en zelfs licht stijgt, is het aantal arbeiders in de landbouw sterk afgenomen. De dienstensector is al jaren de grootste werkgever in het land, en deze groeit ook licht. Het grootste probleem is de sterke groei van de onofficiële diensten, heel wat winkels, restaurantjes, verkopers en leveringsdiensten bestaan officieel niet en werken in het zwart. De laatste jaren probeert de overheid hier werk van te maken en bouwt het land een beleid uit rond fiscale fraude, maar dit staat nog lang niet op punt. Zo is bijvoorbeeld bijna elke taxi in Palege niet geregistreerd.
De transport- en bouwsector groeien sterk op Tebuzo, de hoofdstad groeit nog sterk en heeft nood aan extra woningen, winkelcentra, kantoren, bedrijventerreinen...
In andere delen van het land is de lokale middenstand dan weer bedreigd, heel wat kleine dorpen lopen leeg en dit gaat gepaard met de teloorgang van de lokale fruit- en groentenmarkt, de kruidenier... De komst van grote supermarkten heeft hetzelfde effect in kleine en middelgrote steden waar ook gespecialiseerde winkels zoals elektronicazaken en kledingwinkels over de kop gaan. Dit wordt de 'veramerikanisering' van de economie genoemd.

Overheid
Rodova had in de jaren 70 en 80 een heel groot overheidsapparaat. Onder het socialistische regime werd het ambtenarenapparaat sterk uitgebreid, net als het aantal scholen, politiekorpsen, militairen, postbodes... Dit heeft gezorgd voor een stijging van de staatsschuld. De laatste tijd probeert het huidige ultraliberale regime hier een eind aan te maken door bijvoorbeeld het leger in te krimpen, heel wat verschillende administratieve taken te laten uitvoeren door dezelfde ambtenaar en door het systeem van sociale zekerheid in het land af te bouwen. Werken voor de overheid was lange tijd erg prestigieus en werd gezien als een garantie voor een goed leven, maar sinds de jaren negentig gingen de lonen drastisch omlaag. Dit leidde tot heel wat protesten, maar een groot deel van de Rodovanen die niet voor de overheid werkten steunden dit ten volle. Deze besparingen hebben wel geleid tot een verslechtering van de gezondheidszorg, ook is het onderwijsniveau nog steeds erg slecht en roepen heel wat economen op tot investeringen om een beter basis-, secundair en hoger onderwijs te bekomen.
Hlalóntáź ezlôr sza órav́úgíz udiár e zlôńár udiósz e gzaǵusz zôlińok hleś. - Gzaǵusz Tanag e Lód
Ardeim, Rodova, Solwezië en Viguros

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 3 gasten