[ROD] Geschiedenis

Paro haRipublika hoBuze na viRodove uVozalgadahe

Moderator: TBR

Plaats reactie
Gebruikersavatar
TBR
Geoficticus
Berichten: 2571
Lid geworden op: wo 02 nov 2011, 22:14
Locatie: Bélzsium

[ROD] Geschiedenis

Bericht door TBR » ma 25 aug 2014, 16:50

Geschiedenis, Deel 1

De geschiedenis van Rodova

De eerste sporen van bewoning op de Rodovaanse eilanden dateren al van in de 13e eeuw voor het begin van onze jaartelling. Historici en archeologen vermoeden dat de meeste sporen afstammen van Polynesiërs, die neerstreken op de Rodovaanse archipel. Van de eerste bewoners is geen spoor meer te bekennen, zij zijn vermoedelijk uitgemoord door of geassimileerd met de immigranten vanuit Atrocaea.
Omstreeks 300 n.c. begon er een eerste immigratiegolf vanuit Atrocaea naar Rodova, waarbij deze ‘kolonisten’ de oorspronkelijke bewoners verjoegen, waarschijnlijk de bergen in, en waarbij zijzelf de gunstige locaties aan de kust inpalmden. Al gauw werden de eilanden deel van een pre-koloniaal rijk op Atrocaea, waarmee nauwe handelsrelaties waren. Recent is een belangrijke nederzetting gevonden uit de 7e eeuw, vlakbij Kaloga. Door het gunstige klimaat en de ligging gaan er al gauw heel wat meer kolonisten naar de eilanden, er is sprake van een echte bevolkingsexplosie. Dit leidt tot enkele oorlogen met de inheemse bevolking, archeologen schatten dat deze tegen de 10e eeuw volledig verdwenen was. Vermoed wordt dat ze niet allemaal werden vermoord, maar dat velen ook als slaaf werden gebruikt.
In de 6e een 7e eeuw begon een tweede immigratiegolf, deze werd waarschijnlijk gedreven door een klimaatsverandering op Atrocaea. Hierdoor zouden er verschillende hongersnoden zijn geweest, met ziektes en oorlogen tot gevolg. Rodova was archipel met een erg gunstige ligging, waardoor duizenden er heen gingen, de eilanden werden een stuk dichtbevolkter dan Noord-Atrocaea.

Na enkele eeuwen van intensieve contacten vielen de banden tussen de Noord-Atrocaeaanse Rijken en Rodova plots stil. Historici zijn er nog altijd niet uit waarom precies, maar men is er algemeen over eens dat het te maken zou hebben met vijandigheid tussen beide volkeren. Volgens sommigen zouden de contacten ook niet helemaal stilvallen, maar eerder fel afnemen. Rodova brokkelde uiteen in verschillende staatjes, er waren amper nog immigranten. Andere historici denkt zelfs dat het bestaan van Atrocaea volledig werd ‘vergeten’. Rodova beleeft nadien enkele moeilijke tijden, zo zijn er door de verbrokkeling veel oorlogen, de archipel werd geplaagd door ziekten en hongersnoden. Verschillende archeologische bronnen geven ook aan dat de plotselinge intrede van de Kleine IJstijd het klimaat extreem veranderde en zorgde voor verscheidene rampen. De verbrokkeling zorgde voor het wegvallen van het centraal gezag, dit uitte zich in piraterij en rondreizende bendes die zich schuilhielden in de bergen en de dorpen aan de kust beroofden.
Rond de 14e eeuw wordt het centraal gezag weer hersteld, verschillende rijkjes op Tebuz en Noord-Naherbuz verenigen zich onder Leha Kaldegaro, ook wel bijgenaamd de ‘verenigster’. Zij riep zich uit tot vorstin van de Rodovaanse Eilanden, en ging in Palege resideren. Dit gaf een enorme boost aan deze nederzetting, die zo kon uitroeien tot een echte stad en die het centrum werd van Rodova. De nieuwe bloeiperiode zorgde voor de ‘herontdekking’ van Noord-Atrocaea aan het begin van de 15e eeuw. Daar troffen Rodovaanse zeevaarders volkeren aan die een taal spraken die overeenkomsten vertoonde met het Rodovaans, en al gauw werden er handelsposten opgericht. De Rodovanen noemden het ‘nieuw ontdekte’ land ‘Vozalgadaho’, wat ‘Kusten aan de overkant’ betekent.
Rodova kende na de hereniging onder Vorstin Leha verschillende burgeroorlogen, en het bleef een eerder los koninkrijk, maar het nieuwe Koninklijke gezag was aanwezig en werd erkend. Het land was een soort van losse federatie, met een koning(in) aan het hoofd, die werd bijgestaan door de Raad van 33. Het centrale gezag had in sommige gebieden meer te zeggen dan andere, zo waren de koloniën op Atrocaea redelijk autonoom.

In 1721 arriveerde de Hollander Jacob Roggeveen op Tebuz. Hij was op zoek naar het mythische Terra Australis, en had daarbij ook al Paaseiland ontdekt. In Rodova werd hij gewezen op een land in het zuiden, namelijk het huidige Atrocaea. Door Roggeveen kwam Rodova voor het eerst in contact met westerlingen. De Europeanen namen verschillende ziekten mee, die tussen de 50 en de 75% van de bevolking doodden. Deze ramp zorgde voor een complete ontvolking van verschillende kleinere eilanden, en het centrale gezag van de vorst in Palege werd erg wankel. In de hoofdstad Palege zouden in het jaar 1725 zo’n 5680 inwoners van de ca 11 000 zijn gestorven. Rodova had eerst goede diplomatieke contacten met Europa. Zij hadden namelijk nog niet meteen grote kolonisatieplannen voor die regio en behalve een paar missionarissen waren er weinigen die het gebied bezochten.
Door klimatologische veranderingen wordt het plots een stuk warmer in Atrocaea en Rodova, wat Kolonisatie interessanter maakt. In 1820 begint Pruisen met de eerste nederzettingen in de regio (in navolging van Dumeria en Nederland), Frankrijk volgt snel. Deze kolonisatiegolven zijn een ramp voor de Rodovaanse nederzetting daar, deze worden in verschillende oorlogen verwoest, vaak door de lokale bevolking die de Rodovaanse slavenhandelaars niet was vergeten.
Tussen de Franse en de Pruisische koloniën werd er een bufferzone afgesproken met het Verdrag van Apollonium (1837). Daartoe behoort het huidge Vozalgadaho, waar duizenden Rodovanen naartoe vluchten. Het gebied blijft formeel deel uitmaken van het Koninkrijk Rodova.

In 1878 komt het tot een opstand in Rodova. De Rodovaanse vorstin stond zwak, vele leden van de adel pikten haar vriendelijke houding tegenover de Europeanen niet, en begonnen een rebellie tegen haar. De Anti-Europese houding bij de Rodovaanse elite kwam door de kolonisatie van Noord-Atrocaea en de verdrijving van de Rodovanen daar. De vorstin vroeg hulp aan Frankrijk om de opstand neer te slaan. De Franse regering ging op haar verzoek in en sloeg de rebellie bloedig neer, bijna 1000 leden van de Rodovaanse elite werden geëxecuteerd. Frankrijk vroeg in ruil toegang tot het land om er aan mijnbouw te doen, en er moest een verdrag worden getekend waarin stond dat Frankrijk verantwoordelijk werd voor de bescherming van het Rodovaanse grondgebied. Het land werd hierdoor de facto protectoraat van Frankrijk, dat graag meer invloed in de Pacific wilde hebben om de invloed van het nieuwe Duitse Keizerrijk in te perken. Frankrijk stationeerde troepen op Rodova en begon de macht van de adviesraad in te perken. In 1885 kwam het tot een grootschalige Anti-Franse opstand, deze werd hardhandig onderdrukt. Hierdoor kon Frankrijk haar macht verstevigen door de Vorstin te dwingen het Verdrag van Lausanne te tekenen. Hierdoor bleef de dynastie behouden, maar alle administratieve en politieke instellingen werden verfranst. Zo kwam er een grondwet, een vlag, een Nationale Vergadering en de Scheiding der Machten werd ingevoerd. Het kreeg als officiële naam ‘Protectoraat van het Koninkrijk Rodova’. De macht van de vorstin werd flink ingeperkt, en Frankrijk werd vertegenwoordigd door een Gouverneur-Generaal. Het koloniale tijdperk betekende voor Rodova een enorme industrialisatiegolf. Het land was vooral interessant voor Frankrijk om de grondstoffen die er zitten, zoals zilver, lood, zink en nikkel. De mijnbouw kwam in handen van de ‘Compagnie Minière de la Rodovie (CMV)’, een Frans bedrijf. De meeste grondstoffen zaten op Naherbuz en in het huidige Vozalgadaho, waar de Franse aanwezigheid het sterkst was.
Het huidige Vozalgadaho was initieel een onderdeel van het Koninkrijk Rodova, maar toen daar in steeds meer Fransen naartoe verhuisden voor de mijnbouw, en toen daar ook grote voorraden goud en steenkool werden gevonden, werd het gebied prompt van Rodova afgescheurd. In 1898 werd daar de Staat Vozalgadaho (l’État Vézalgadien) opgericht, met als hoofdstad Vézule, dit was in naam ook een protectoraat van Frankrijk, maar werd behandeld als een kolonie.
Laatst gewijzigd door TBR op za 11 okt 2014, 16:01, 1 keer totaal gewijzigd.
Hlalóntáź ezlôr sza órav́úgíz udiár e zlôńár udiósz e gzaǵusz zôlińok hleś. - Gzaǵusz Tanag e Lód
Ardeim, Rodova, Solwezië en Viguros

King_Jeffrey
Berichten: 118
Lid geworden op: do 07 aug 2014, 17:03

Re: [ROD] Rodova

Bericht door King_Jeffrey » ma 25 aug 2014, 17:09

Schitterend stuk!

Gebruikersavatar
TBR
Geoficticus
Berichten: 2571
Lid geworden op: wo 02 nov 2011, 22:14
Locatie: Bélzsium

Re: [ROD] Rodova

Bericht door TBR » zo 12 okt 2014, 21:43

Geschiedenis, Deel 2

Rodova was onder Frans bestuur bijna gelijk aan een kolonie. Verkiezingen voor het parlement waren er amper, en enkel de elite mocht stemmen. Separatistische politieke partijen waren verboden. Onder de Franse overheersing kwamen heel wat kolonisten naar Rodova, vooral Naherbuz, want daar was de CMR het meest actief. In Vezalgadië werd het zusterbedrijf CMV opgericht, dat daar de grote voorraden goud, steenkool en koper ging delven. Vezalgadië werd het speerpunt van de Franse kolonisatie, honderdduizenden kolonisten trokken er naartoe om te werken in de mijnbouw, industrie of administratie.
Deze verfransing van ‘La Vézalgade’ werd bewust aangemoedigd door de Franse regering, die van de Vrijstaat een echte kolonie wou maken. De grote doorn in het oog van Frankrijk waren de vele Rodovanen die er nog leefden, men paste een aanmoedigingsbeleid toe waardoor Rodovanen goedkoop naar de Archipel konden emigreren. De Fransen richtten in 1922 in Vézule een Franstalige universiteit op, ook Palege kreeg er een in 1927. Leden van de Rodovaanse elite voedden hun kinderen al gauw op in het Frans zodat ze later daar of in Frankrijk konden gaan studeren. Frankrijk organiseerde ook onderwijs in verschillende steden, om zo ook de lokale bevolking van het nut van de Franse overheersing te kunnen overtuigen.

Ondertussen groeide ook het nationale bewustzijn bij de Rodovaanse bevolking, verschillende nationalistische groeperingen werden actief. De grootste was de Vereniging voor de Bevrijding van Rodova die werd opgericht in 1926. Deze groepering verspreide illegaal een anti-Franse krant, en organiseerde verschillende betogingen en rechtszaken tegen de Franse staat. Uit deze vereniging ontstond in 1935 in Frankrijk de Rodovaanse Vrijheidspartij. Ook waren er enkele terroristische organisaties actief, al bleven deze erg kleinschalig en konden ze niet echt veel schade aanrichten.
Rodova leed erg onder de Tweede Wereldoorlog. Door de oorlog viel de ‘handel’ met Frankrijk zo goed als stil, ook moest Rodova in de periode van de ‘schemeroorlog’ plots veel meer grondstoffen leveren aan Frankrijk. Na de capitulatie van Frankrijk werd Rodova afgestaan aan Japan, dat dus bezit zou kunnen leggen op de vele grondstoffen daar. Vezalgadië bleef gewoon onder de voogdij van Frankrijk, al waren er wel plannen om dit grondstofrijke gebied aan Kronland te schenken. Dit was een doorn in het oog van Groot-Brittanië en de VS, zo zou Japan namelijk ook de Zuidelijke Pacific beheersen.
De Rodovaanse vrijheidsbewegingen zijn verdeeld over de komst van de Japanners. Sommigen zien er een opportuniteit voor afscheuring van Frankrijk in, maar anderen zien in Japan gewoon een nieuwe kolonisator. Duizenden manifestanten pro en contra komen en op straat, net op het moment dat er grote onduidelijkheid is over wie nu de soevereiniteit bezat over de twee protectoraten.

De Regering van Vezalgadië bleef pro-Vichy, maar de Rodovaanse helemaal niet. De Franse kolonialisten daar waren woedend over de ruil met Japan, en ze steunden de Vrije Fransen van Generaal De Gaulle. Even dreigde hierdoor een oorlog tussen beide Franse protectoraten, maar in oktober 1941 pleegde men een coup, waarbij de Vichygezinde regering in Vézule werd omvergeworpen. Deze coup werd georganiseerd door de Vrije Fransen en kreeg de steun van de VS en Groot-Brittanië. Beide protectoraten waren belangrijke uitvalsbasissen van de geallieerden in de Zuidelijke Stille Oceaan, en na de aanval op Pearl Harbor werden ze door de VS gebruikt als ankerplaatsen voor hun vloot.
Rodova kreeg verschillende Japanse bombardementen over zich heen, vooral de havens van Pojar en Haste werden geviseerd. Het land stuurde 8000 manschappen om mee te vechten in de Pacifische Oorlog, en nog eens 5000 vochten mee bij de Landing in Normandië. Deze pro-geallieerde koers werd gesteund door heel wat nationalistische bewegingen, die zo dachten onafhankelijkheid of toch zeker meer autonomie te verkrijgen van Frankrijk.
Na de oorlog was de ontnuchtering groot. Alles bleef bij het oude, Frankrijk nam de boel weer over, en heel wat nationalistische activisten die de Japanners hadden gesteund vlogen de cel in. Dit zorgde voor een grote boost bij de onafhankelijkheidsbewegingen, en leidde tot de oprichting van het Rodovaanse Bevrijdingsleger in April 1947. In 1946 Braken in verschillende steden in Rodova protesten uit, voornamelijk gedragen door studenten. Vooral in Palege en Bunduka werd hevig geprotesteerd, daar greep de politie hardhandig in. Frankrijk hield het been stijf en weigerde elke toegeving.

Nog te doen: Deel 3 van de geschiedenis.
Hlalóntáź ezlôr sza órav́úgíz udiár e zlôńár udiósz e gzaǵusz zôlińok hleś. - Gzaǵusz Tanag e Lód
Ardeim, Rodova, Solwezië en Viguros

Gebruikersavatar
BlaZ
Moderator
Berichten: 1276
Lid geworden op: di 26 nov 2013, 13:00

Re: [ROD] Rodova

Bericht door BlaZ » zo 12 okt 2014, 23:31

Mooi stuk! De Duitsers zullen wel vreemd opgekeken hebben van inwoners uit de stille oceaan tijdens D-Day.

Gebruikersavatar
TBR
Geoficticus
Berichten: 2571
Lid geworden op: wo 02 nov 2011, 22:14
Locatie: Bélzsium

Re: [ROD] Rodova

Bericht door TBR » za 29 nov 2014, 19:35

Geschiedenis, Deel 3

Rodova

De protesten kwamen tot een grote uitbarsting in november 1947. Op 14 november kwam het tot massale anti-Franse protesten met veel geweld. De volgende weken bezetten studenten verschillende pleinen en probeerden verschillende malen in de buurt van de regeringsgebouwen en het huis van de Franse Gouverneur te komen, ze werden echter steeds teruggedreven door de politie met de grove middelen. In de bergachtige gebieden werden verschillende rebellengroepen gevormd. Deze verenigden zich in december 1947 tot het Rodovaanse Bevrijdingsleger (Armée pour la Libération de la Rodovie, ALR), een groep die verschillende aanslagen pleegde tegen Franse instellingen. Ook verschillende linkse groepering hadden zich al in 1944 verenigd in het Rodovaans Volksfront (Front Populaire Rodovien, FPR), dat gelieerd werd met het communisme. Deze beweging ontstond uit de oude Front Démocratique Rodovien, een linkse politieke organisatie die werd verboden in 1938. Op 6 januari 1948 trok een grote groep mensen weer de straat op om het ontslag te eisen van de regering. Deze riep de hulp in van Frankrijk. Een woedende menigte bestormde de volgende dag de regeringsgebouwen, waarop de regering en de koninging naar Frankrijk vluchtten. Er werd, met behulp van het ALR op 10 januari 1948 een overgangsregering ingesteld. Tijdens de protesten verscheen ook het eerst de zon als teken van Rodova. Deze werd op de rechterarm gespeld.

De overgangsregering bestond uit afgevaardigden van het ALR en het FPR, maar ook leden van het oude koloniale stadsbestuur van Palege werden er in opgenomen. De voorlopige regering schafte de koloniale Assemblee af en riep de ‘Vrije Republiek van de Rodovaanse Eilanden’ uit op 11 januari. Al gauw ontstonden er conflicten tussen de rechts-nationalistische ALR en het eerder linkse FPR. Deze laatste werd in een soort interne coup van de macht verdreven, en moest vluchten uit Palege op 19 februari. Dit zou leiden tot een groot verlies aan manschappen en materieel dat de hoofdstad zou kunnen beschermen.
De Franse regering ging in op het verzoek van de Rodovaanse regering en beval de troepen, die nog steeds in het protectoraat waren gelegerd om de kazernes te verlaten en om de orde te herstellen. De eerste grote gevechten braken uit op 1 maart, Palege werd op 3 maart ingenomen. De Franse legereenheden veroverden grote delen van Tebuz en landden ook op Naherbuz. Daar ondervonden ze echter veel tegengstand van het FPR, dat verschillende Franse mijnen kon veroveren. De tegenstand van de ALR was ook hevig, zo kon het al op 17 april Pulti en de belangrijke havenstad Zuvele heroveren. Het ALR trok op naar Palege, waarbij het de gevaarlijke Bazahavdhe-pas moest oversteken. Bij deze pas werd zwaar slag geleverd op 25 en 26 april, maar omdat het ALR de omgeving beter kende en steun kreeg van de lokale bevolking, konden zij de Fransen verjagen. Daarop trok het ALR, samen met enkele afdelingen van het FPR (sommige eenheden werkten tijdelijke samen met het ALR) op naar Palege. De hoofdstad kreeg enkele zware beschietingen over zich heen (vaak met oud Japans materieel dat werd buitgemaakt in WO2), maar de rebellen kwamen niet verder dan de buitenwijken.

Ondertussen waren er op sommige punten ook gevechten tussen het ALR en het FPR. Deze laatste kon Pojar veroveren, maar moest Kasdar en Bazve Kohale prijsgeven. Ook op Naherbuz ging het minder goed, de communisten verloren er grote delen van het zuidoosten aan het ALR, en Dazar en Visda aan het Franse Leger. De korte strijd ging gepaard met veel bloedvergieten, zo werden er honderden Fransen uit hun huis gejaagd en opgehangen in Palege alleen al. Meer dan 80 000 Franse burgers verlieten Rodova tussen januari en juli ’48.

Op 7 mei 1948 werd er een bestand afgesproken tussen het ALR en het FPR. Beiden gingen zich eerst concentreren op het bevrijden van Rodova. Dit had succes, op 12 mei werd Palege heroverd, Psohelo viel op 18 mei. Frankrijk zag in dat het de strijd aan het verliezen was, het land had al een slepend conflict uit te vechten in Indochina en het land stond onder grote druk van de VS om het conflict te beëindigen. De VS riep Frankrijk meermaals op om de vijandelijkheden te staken, aangezien het eigenlijk de nationalistische ALR steunde. Zo wou het land meer invloed verkrijgen in de zuidelijke Pacific, maar vooral het FPR uitschakelen.

Vanaf 2 juni beginnen er vredesgesprekken tussen de ALR en Frankrijk, het FPR wordt hier volledig buitengelaten. Deze kennen (onder lichte dwang van de VS) succes, Frankrijk beveelt op 22 juni haar troepen zich terug te trekken in de kazernes. Deze worden enkele maanden later geëvacueerd. Op Rodova begint een nieuwe fase van de oorlog. Het ALR heeft Palege in handen en de steun van de VS, die al in mei de beweging steunen met veel nieuw oorlogsmaterieel, dat daar was verkregen door een ALR-delegatie.

Het ALR kan snel alle restanten van het FPR op Tebuz verwijderen, daar waren enkel nog Pojar, Lezeloka en enkele gebieden rond Telorm nog in handen van de Marxisten. Deze werden met onofficiële steun van Amerika snel verdreven. Naherbuz was een ander paar mouwen. Er werd vanaf 16 augustus twee weken lang fel gevochten om Hòsgo, de belangrijkste stad van het eiland, te heroveren. Na de innname van Hòsgo op 21 augustus werd de stad dan ook nog eens vanuit de heuvels beschoten. Ook de innames van Bilge en Èsgo verliepen niet van een leien dakje. Het zou nog tot medio 1949 duren tot de laatste grote stellingen van het FPR allemaal in handen zijn van de tegenstanders, en er zijn nog schermutselingen tot in februari 1950.

Vozalgadaho

Ondertussen is het ook onrustig in Vozalgadaho. Dit gebied is op dat moment een onafhankelijk protectoraat van Frankrijk, namelijk de Staat Vozalgadaho (État Vézalgadien). Vozalgadaho heeft een voornamelijk Rodovaanse bevolking, maar door de lagere bevolkingsdichtheid en vooral de vele grondstoffen in het gebied kwamen er veel meer Franse kolonisten wonen. Het gebied werd dan ook behandeld als een Franse kolonie, en was alleen in naam een protectoraat. Frans was er de voertaal en eer was een soort apartheidsbeleid, de Rodovaanse arbeiders woonden in aparte wijken, hadden aparte scholen en aparte wetten. Er waren ook verschillende nederzettingen volledig bewoon door Franse kolonisten waar de Rodovanen niet mochten komen. In 1947 was de verhouding van de bevolking 59.3% Rodovanen en 38.8% Franse kolonisten. Vézule was de hoofdstad en werd ook wel het ‘Parijs van de Pacific’ genoemd. Voordien was Vézule niet meer dan een vissersdorp, maar de Fransen maakten er een belangrijke havenstad en de hoofdstad van Vozalgadaho van, volledig gebouwd in koloniale stijl.

Wanneer in Rodova de protestbewegingen van zich laten horen wordt het ook onrustig aan de overkant van de zee. Het ALR was er ook actief en er werd het FPV opgericht, een zusterorganisatie van het linkse FPR. Verschillende betogingen liepen uit de hand en in steden met een grote Rodovaanse bevolking (zoals Bistal en Basqueville) kwam het in december 1947 tot zware rellen. De Rodovaanse meerderheid wou gelijke rechten met de Fransen en een aansluiting bij Rodova, waar ze zich meer mee verbonden voelden dan met de andere Franse kolonies op Atrocaea. Om de situatie niet verder uit de hand te laten lopen riep de regering de noodtoestand uit (die overigens maar een Rodovaan bevatte), de rellen werden bloedig neergeslagen. Het bleef nog een hele tijd onrustig, verschillende Franse families werden uitgemoord en winkels geplunderd. Veel Rodovaanse arbeiders staakten, de mijnen en fabrieken draaiden niet, de havens lagen plat net als het spoorvervoer en veel winkels konden geen gebruik meer maken van goedkope Rodovaanse werkkrachten.

Op 8 februari 1948 braken er in Bistal, Zalemont, Zabého en Valport verschillende grote stakingen uit in de fabrieken die gepaard gingen met rellen. De uitbarsting van geweld was georganiseerd door het FPV, dat zo een communistische revolutie in Vozalgadaho wou laten uitbreken. De Rode Februari maakte dat de regering de controle verloor over verschillende steden, de opstanden verspreidden zich ook naar Basqueville en Vosque. Op 19 februari starttte het leger van het protectoraat samen met het aldaar gelegerde Franse Leger een offensief tegen de communistische rebellie die zorgde voor enkele zware gevechten. Het ALR vocht zelfs mee door bomaanslagen te plegen tegen het rivaliserende FPV en door de bevolking tegen de communisten op te ruien. Om Zalemont en Valport werd er fel gevochten, het duurde nog tot 2 maart vooraleer Zalemont weer volledig in handen van de regering was. Hierop volgde een ware klopjacht op alles wat links was, heel wat communisten kregen de kogel voor hun aandeel in de mislukte opstand en het FPV kreeg een heel zware klap. Hierdoor verkreeg het ALR eigenlijk een alleenrecht op de Anti-Franse beweging.

Na de Rode Februari was het enkele maanden redelijk rustig in Vozalgadaho, de noodtoestand was nog van kracht, maar werd al snel ingetrokken en een groot deel van de Franse troepen vertrok naar Rodova om daar te vechten. Op 5 april vond er een grote Franse betoging plaats in Vézule om voor het behoud van het koloniale regime te pleiten, de President beloofde dat de Franse Gemeenschap in Vozalgadaho niets te vrezen had. Op 18 april 1948 braken in Vézule grote protesten uit in de Rodovaanse wijken. De protestanten waren eerst vooral studenten aan de (kleine) Rodovaanse Universiteit aldaar, maar al gauw komt de hele bevolking mee in opstand. Ze eisen gelijke rechten en een regering die uit meer Rodovanen dan Fransen bestaat. Al gauw trekken ze naar het centrum en eisen het ontslag van de regering, die nu over te weinig troepen beschikt om de opstand goed neer te kunnen slaan. Op 2 mei probeert de regering nog te onderhandelen maar er is al om steun gevraagd aan de Franse overheid. Op 3 mei ontslaat President Lelièvre de regering en schrijft hij nieuwe verkiezingen uit, maar het helpt niet, hij en zowat de voltallige politieke elite vluchten op 6 mei naar Atrocaea. Het ALR grijpt de macht in Vézule en richt op 8 mei een Rodovaanse burgerregering op. Het grootste deel van de vooral Franse bevolking van de hoofdstad vlucht voor het ALR, meer dan 1000 Franse regeringsmedewerkers, ambtenaren en militairen en 270 ‘collaborateurs’ worden terechtgesteld.

Het ALR boekt kort daarop veel succes in grote delen van Vozalgadaho, meer dan 60% van het gebied is tegen 15 mei in handen van de rebellen. Grote delen van het Franse leger worden omsingeld in hun kazernes en moeten zich overgeven. De ‘bezetters’ worden opgesloten in kampen. Enkele delen houden nog lange tijd stand, daar breekt de opstand niet of te laat uit en het daar aanwezige leger kan daar de ALR-rebellen afslaan. Dit is het geval in Selport en Yagou. De rebellen richten op 24 mei de ‘Vrije Republiek Vozalgadaho’ op, een staat naar voorbeeld van de Vrije Republiek der Rodovaanse Eilanden.

Het Franse leger zet de tegenaanval in op 1 juni 1948. Het winteroffensief begon vanuit de koloniën op Atrocaea en Neuville (Zarege) werd het eerst heroverd (of bevrijd, het is maar hoe je het ziet), namelijk de volgende dag al. Neuville werd de zetel van het Protectoraatsregime dat vanaf dan ook wel bekend staat als de Neuville-regering. Het ALR wordt al vrij snel teruggedreven tot Hauteville en Ozla, maar kan snel reageren en stopt de Franse invasie bij Goussalles. Door de hevige sneeuw die valt in de strenge winter van ‘48 loopt het Franse offensief vast. Door de vrede in Rodova op 22 juni hebben beide partijen plots de handen vrij om zich te kunnen concentreren op Vozalgadaho. Frankrijk herhaalde ook systematisch dat het het gebied nooit zou opgeven aan de ‘terroristen’. Rodova zelf bleef officieel ver van de oorlog omdat dat een van de voorwaarden was van de wapenstilstand, en het had zelf ook nog eens te maken met een burgeroorlog. Wel was het een publiek geheim dat Rodova het Vozalgadaanse ALR flink steunde met geld en (Amerikaans) materieel, en veel Rodovanen ging vechten voor de goede zaak overzee.

Het ALR kan haar gebieden niet echt onder controle krijgen, aangezien grote delen van Vozalgadaho dunbevolkt zijn en het ALR niet al te best georganiseerd is in het begin. Het rebellengebied bevat veel Franse enclaves die weerstand bieden tegen de rebellen. In november 48 verenigen zich verschillende van deze weerstandsgroepen tot het FAV (Forces Armées de la Vézalgade). Deze organisatie begon als een burgermilitie die erg racistisch was en teleurgesteld in het Franse Leger. Grote delen van het omsingelde leger in Yagou en Selport sloten zich later hierbij aan, het FAV kon namelijk met succes verschillende grote gebieden verdedigen tegen het ALR.

In September 48 begon het Franse leger een nieuw offensief waarbij het tot in Coustal raakte en zo een erg grote bedreiging werd. Grote delen van het land konden weer in Franse handen komen. Het offensief werd in december teruggeslagen. Daarop begon in februari 49 Operatie ‘Lorraine’. Het Franse Leger landde nabij Vézule (Vozulko) en Yagou (Jagu) en kon zo grote delen van Noord- Vozalgadaho heroveren. Na het Westeroffensief probeerden de gelande troepen contact maken de troepen uit het zuiden in Vosque, Vézule (Vozulko) viel op 13 maart weer in Franse handen na een zware strijd.
De stad was zwaar gehavend. Van het oude fabuleuze Vézule was er nog maar weinig meer over. De stad werd nog steeds bestookt door troepen van het ALR. De strijd verplaatste zich naar het noordwesten, waar de Franse troepen probeerden door te stoten naar het zuiden. Het ALR kon echter hun opmars tegenhouden nabij Hisko Vozala en kon verhinderen dat de Franse troepen de gebieden in handen van de rebellen in tweeën sneden door de bezette gebieden nabij Jagu en Vozulko te verbinden. Het ALR hield stand bij Kveri Hasale en maakten het de Franse troepen vanuit Jagu zo onmogelijk om op te rukken naar Vozulko. De troepen die nabij Jagu waren geland konden tussen april en juni wel de volledige Baai in handen krijgen en zo kreeg Frankrijk bijna geheel Oost- Vozalgadaho in handen.

In augustus 1949 slaagden de opstandelingen er in om Vozulko te heroveren. De overige Franse troepen konden wel kortstondig Kveri Hasale innemen, maar dit was toch meer een vlucht dan een echt offensief. De stad Gòdzale (Goussalles) viel dan wel in Franse handen, die konden oprukken tot aan het plaatsje Buka. De strijd om Buka op 6 september 49 is legendarisch in Vozalgadaho. Slechts een 1000-tal ALR-troepen konden het stadje met succes verdedigen tegen meer dan 7000 Franse soldaten. Dat deze soldaten pas aangekomen waren aan het front, dat de leiding het terrein niet goed kende en dat hevige sneeuwval vechten quasi onmogelijk had gemaakt wordt daarbij vaak verzwegen.

In november begon Frankrijk met een nieuw lenteoffensief om Vozulko te bevrijden. Het lukte hen om in een paar weken tijd de stad tot op 21 km te naderen, maar daarna volgde een maandenlange patstelling. Het FAV hield ook nog steeds stand in Selport, en konden daarbij zelfs terreinwinst maken. Dit ging gepaard met grootschalige ethnische zuiveringen en gruwelijke massa-executies. Ook in andere delen van Vozalgadaho ontstonden verschillende FAV-enclaves. De zomer van 1950 was er een van stellingen en kleine schermutselingen. De Franse troepen verloren wat gebied in Centraal- Vozalgadaho, maar wonnen dan weer wat terrein ten noorden van Yagou. Ze slaagden er echter niet in om contact te maken met de enclaves te Selport. Deze werden wel via de zee en de lucht bevoorraad.

In de herfst van 1950 (april-juni) begon het ALR een grote aanvalsgolf in het midden van het land. Hierbij heroverden ze Godzale en konden ze een omsingelende beweging maken die het Franse gebied in tweeën sneed. Het ALR maakte hierbij vooral gebruik van cellen die al maanden ondergronds actief waren in bezet gebied. Dit zorgde er ook voor dat verschillende versterkingen vertraagd werden door sabotageacties en hinderlagen. Op 2 juni viel Uhalezaro in handen van het ALR, drie dagen later Kohòstale. Deze actie maakte dat duizenden Fransen waren omsingeld in het gebied rond Yagou. Deze stad hield nog stand tot 24 september, met behulp van het FAV. Zo hield ook nog de mijnstad Basège nog lange tijd stand tegen de Rodovanen.
Augustus 1950 was een kantelmoment voor de oorlog. De Rodovaanse rebellen kunnen met succes verschillende Franse posities veroveren en enkele tegenaanvallen afslaan. Frankrijk lanceert in oktober een groot offensief aan de westkust, waarbij de steden Gòdzale, Vozeke en Bahasko worden veroverd, maar het kan niet baten. De rebellen kunnen doorstoten tot diep in gebied dat al sinds het begin van de oorlog in Franse handen is en bezetten enkele dorpen verdedigd door het FAV.

Frankrijk stond steeds meer onder druk van de internationale gemeenschap (en dan vooral Atrocaea en de VS) om einde te maken aan de slepende oorlog. De publieke opinie in Frankrijk zelf was ook gekant tegen deze nutteloze oorlog ver weg in de Pacific, waar die eerst erg pro was vanwege de vele horrorverhalen die de vluchtelingen met zich meenamen naar Frankrijk. Uiteindelijk besloot Frankrijk zelf ook om meer te focussen op de oorlog in Indochina. Vanaf 17 december 1950 begon er geheim overleg tussen Frankrijk, de Staat Vézalgade, het ALR, Rodova, Atrocaea en de VS. De onderhandelingen verliepen stroef, en iedere zware actie aan het front waren een reden om ze op te schorten. Een zwaar offensief van de rebellen nabij Ohòzla deed het vredesproces bijna de das om, net als verschillende zware aanslagen van het FAV in rebellengebied.

Uiteindelijk werd er een akkoord bereik over en wapenstilstand op 6 maart 1951. Hierdoor kon er eindelijk begonnen worden met puin ruimen en het zoeken naar de vermisten. De echte vredesonderhandelingen konden nu pas beginnen, waarbij er officieel slechts onderhandeld werd tussen de Staat Vézalgade en de Vrije Republiek Vozalgadaho. Natuurlijk oefenden de andere landen ook druk uit op de onderhandelingen. Een echt vredesakkoord kwam er pas op 24 september 1951. In de periode van de wapenstilstand waren er ook nog verschillende schermutselingen, en de strijd met het radicale FAV ging nog jaren door.

De oorlog in Vozalgadaho maakte tussen de 180 000 en de 270 000 slachtoffers, voornamelijk burgers. De mensenrechten werden er op grote schaal geschonden, de vijandelijkheden gingen gepaard met ongelooflijke wreedheden, slachtpartijen en massaterreur. Verschillende dorpen en steden werden compleet verwoest. Meer dan 400 000 Franse kolonisten vluchtten weg uit Vozalgadaho tussen 1948 en 1951. De meesten gingen naar Frankrijk, maar een grote minderheid vestigde zich in de andere Franse kolonies in Atrocaea.
Laatst gewijzigd door TBR op ma 21 dec 2015, 23:11, 1 keer totaal gewijzigd.
Hlalóntáź ezlôr sza órav́úgíz udiár e zlôńár udiósz e gzaǵusz zôlińok hleś. - Gzaǵusz Tanag e Lód
Ardeim, Rodova, Solwezië en Viguros

Gebruikersavatar
BlaZ
Moderator
Berichten: 1276
Lid geworden op: di 26 nov 2013, 13:00

Re: [ROD] Rodova

Bericht door BlaZ » ma 01 dec 2014, 01:43

Ik denk er veel meer Franse colonisten in Atrocaea neerstreken, helemaal terug naar Frankrijk zou betekenen het achterlaten van alles.

Gebruikersavatar
TBR
Geoficticus
Berichten: 2571
Lid geworden op: wo 02 nov 2011, 22:14
Locatie: Bélzsium

Re: [ROD] Rodova

Bericht door TBR » ma 01 dec 2014, 17:26

^^ In Atrocaea zelf was er ook nog een kleine Rodovaanse bevolking die de vluchtelingen angst aanjoeg. Ook hadden veel vluchtelingen nog familie of bezittingen in Frankrijk, en het grootste deel van de gevluchte kolonisten liet sowieso al alles achter, of men daarvoor nu 500 of 25 000 km ver ging vluchten is van niet zo'n belang. Er was natuurlijk wel een grote groep die zich net over de grens vestigde, maar die zullen dan na de oorlog waarschijnlijk vriendelijk verzocht zijn om terug te keren.
Hlalóntáź ezlôr sza órav́úgíz udiár e zlôńár udiósz e gzaǵusz zôlińok hleś. - Gzaǵusz Tanag e Lód
Ardeim, Rodova, Solwezië en Viguros

Gebruikersavatar
BlaZ
Moderator
Berichten: 1276
Lid geworden op: di 26 nov 2013, 13:00

Re: [ROD] Rodova

Bericht door BlaZ » di 02 dec 2014, 00:41

Waarom zou men terug moeten keren, het Atrocaeaanse Terrefroide zou de Fransen met open armen ontvangen denk ik.

Gebruikersavatar
TBR
Geoficticus
Berichten: 2571
Lid geworden op: wo 02 nov 2011, 22:14
Locatie: Bélzsium

Re: [ROD] Rodova

Bericht door TBR » di 02 dec 2014, 17:49

^^ In eerste instantie wel misschien, maar de nieuwkomers hadden vaak niets, geen huis, geen geld, geen werk... deze bende landlopers kan je niet eindeloos blijven opvangen. De meesten vertrokken dan ook terug naar Frankrijk waar er na de oorlog meer kans was op werk en op een nieuw begin dan in het dunbevolkte atrocaea, of ze keerden terug en hoopten om hun oude huis nog terug te kunnen krijgen.
Hlalóntáź ezlôr sza órav́úgíz udiár e zlôńár udiósz e gzaǵusz zôlińok hleś. - Gzaǵusz Tanag e Lód
Ardeim, Rodova, Solwezië en Viguros

Gebruikersavatar
BlaZ
Moderator
Berichten: 1276
Lid geworden op: di 26 nov 2013, 13:00

Re: [ROD] Rodova

Bericht door BlaZ » di 02 dec 2014, 18:12

TBR schreef:^^ In eerste instantie wel misschien, maar de nieuwkomers hadden vaak niets, geen huis, geen geld, geen werk... deze bende landlopers kan je niet eindeloos blijven opvangen. De meesten vertrokken dan ook terug naar Frankrijk waar er na de oorlog meer kans was op werk en op een nieuw begin dan in het dunbevolkte atrocaea, of ze keerden terug en hoopten om hun oude huis nog terug te kunnen krijgen.
Dit waren andere tijden, landbouwknechten waren altijd welkom in het agrarische Atrocaea. Wanneer konden de Franse bewoners wederkeren naar Vodal? Hoeveel procent van de bevolking bestaat nog uit etnische Fransen?

Gebruikersavatar
TBR
Geoficticus
Berichten: 2571
Lid geworden op: wo 02 nov 2011, 22:14
Locatie: Bélzsium

Re: [ROD] Rodova

Bericht door TBR » di 02 dec 2014, 18:15

^^ Het precieze aantal heb ik nog niet bepaald, maar het zal denk ik maar rond de 10% liggen. Een redelijk groot aantal is teruggekeerd in de jaren '70 omdat er een grote vraag was naar werk en veel kolonisten konden hun huis of gronden terugclaimen, maar de jongere generatie is dan weer sinds eind jaren '90 weggetrokken omdat het onderwijsniveau en de kans op werk veel hoger was in Atrocaea. De concentratie Franstalige Rodovanen verschilt ook van streek tot streek.
Hlalóntáź ezlôr sza órav́úgíz udiár e zlôńár udiósz e gzaǵusz zôlińok hleś. - Gzaǵusz Tanag e Lód
Ardeim, Rodova, Solwezië en Viguros

Gebruikersavatar
BlaZ
Moderator
Berichten: 1276
Lid geworden op: di 26 nov 2013, 13:00

Re: [ROD] Rodova

Bericht door BlaZ » di 02 dec 2014, 19:38

Dat is het voordeel met dunbevolkte streken, een Frans dorpje 30km verderop een Rodovaans dorpje. Geen probleem

Gebruikersavatar
TBR
Geoficticus
Berichten: 2571
Lid geworden op: wo 02 nov 2011, 22:14
Locatie: Bélzsium

Re: [ROD] Rodova

Bericht door TBR » di 02 dec 2014, 19:42

^^ Dat was geen probleem zolang er een Franse overheersing was in Vozalgadaho, maar tijdens de oorlog vluchtten de meeste inwoners van de Franse dorpjes voor de rebellen, ook werden vele dorpjes uitgemoord waarop Rodovanen intrek konden nemen in de huizen. Dit gebeurde in de meeste dorpen, maar er zijn nog altijd spookdorpen waar de bevolking van is weggevlucht. Sommige dorpjes richtten echter een burgerverzet op tegen de Rodovaanse nationalisten, en deze gingen dan later op in de FAV. Hierdoor ontstonden veel Franse enclaves in Nationalistisch gebied, sommige hielden nog lang stand na de oorlog, maar meer over de periode na de oorlog in deel 4 van de geschiedenis. ;)
Hlalóntáź ezlôr sza órav́úgíz udiár e zlôńár udiósz e gzaǵusz zôlińok hleś. - Gzaǵusz Tanag e Lód
Ardeim, Rodova, Solwezië en Viguros

Gebruikersavatar
TBR
Geoficticus
Berichten: 2571
Lid geworden op: wo 02 nov 2011, 22:14
Locatie: Bélzsium

Re: [ROD] Rodova

Bericht door TBR » zo 12 apr 2015, 17:05

Geschiedenis, Deel 4

Hier is het dan eindelijk, het laatste deel van de geschiedenis. Het is in een spoiler geplaatst wan het is een grote lap tekst.

Het vredesverdrag van 24 september 1951 voorzag in de erkenning van de onafhankelijkheid van de Rodovaanse archipel en Vozalgadaho, deze twee staten verenigden zich in de Unie van Rodova. Deze unie was echter een heel los staatsverband, een eis van Frankrijk,om de Franse bevolking te verzekeren van al haar rechten en om een Rodovaans steunpunt nabij de Franse koloniën in Atrocaea te vermijden. Rodova en Vozalgadaho functioneerden de facto dus als twee aparte staten. De Franse bedrijven CMR en CMV behielden nog respectievelijk voor 30 en 50 jaar het recht om aan mijnbouw te doen en om van de aanwezige infrastructuur gebruik te maken. Ook werden de rechten van de Franse gemeenschap in Vozalgadaho vastgelegd in de grondwet, zij verkregen een vast aantal ambtenaren en ministers in de regering en mochten in het bezigen van hun eigen taal en cultuur niet worden gehinderd door de regering. Het Frans werd, naast het Rodovaans, een officiële taal van de nieuwe Staat Vozalgadaho en van de Unie van Rodova. De Unie van Rodova kreeg een uniepresident en een Raad van de Unie, een soort parlement dat niet rechtstreeks werd verkozen, de raadsleden werden aangeduid door de respectievelijke parlementen van de twee deelstaten. De hoofdstad van de Unie was Vozulko.

De heropbouw van Rodova verliep voorspoedig. Het land kon rekenen op ontwikkelingssteun van de VS in ruil voor steun en grote voordelen voor Amerikaanse bedrijven in het land. In Vozalgadaho ging het echter een stuk trager. Vijandigheden tussen de twee bevolkingsgroepen zorgden ook voor spanning. De eerste parlementsverkiezingen in Rodova werden gehouden in september 1950 en ze werden gewonnen door de Vrijheidspartij, een nationalistische en rechtse partij die is ontstaan uit het ALR. De tweede partij, en ook de belangrijkste oppositiepartij werd de Democratische Partij, een centrum-linkse beweging. Al gauw gingen verschillende rechtse en gematigde Rodovaanse partijen, waaronder de Vrijheidspartij en de Nationale Volkspartij op in de Partij voor de Rodovaanse Hereniging (PRH), met als belangrijkste agendapunt het ‘herenigen’ van Rodova en Vozalgadaho. Communistische partijen waren verboden. In 1951 won Zerar Aguhele van de PRH de presidentsverkiezingen net na het afkondigen van de wapenstilstand in Vozalgadaho. In 1954 behaalde de PHR een absolute meerderheid in het Rodovaanse Parlement (de heSeròd Aligu), en een jaar later werd Zosèfe vihOlgohe, de kandidaat van de PRH tot president verkozen. De nationalistische partij maakte komaf met zowat alle Franse koloniale symbolen in het land, waaronder namen van straten, pleinen, bergen, en zelfs dorpen en steden.

In Vozalgadaho werd er na de verschrikkelijke burgeroorlog langzaam werk gemaakt van de heropbouw. Er kwam een overgangsregering van Rodovanen en Franstaligen die de twee bevolkingsgroepen moesten verzoenen. Wegen, spoorlijnen, telegraaf- en telefoonlijnen, huizen, scholen, fabrieken en mijnen moesten worden hersteld, er moest weer een administratie op touw worden gezet en vluchtelingen moest het weer mogelijk worden gemaakt om terug te keren naar huis. Op 9 maart 1952, een jaar na de wapenstilstand werden er parlementsverkiezingen gehouden, waarbij de PRH (de zusterpartij van de PRH in Rodova) maar liefst 42% van de stemmen kreeg. Op twee stond de Communistische Partij van Vozalgadaho, met 30% (politieke afstammelingen van het FPV) want communistische partijen waren hier niet verboden, gevolgd door de Vozalgadaanse Alliantie (een pacifistische partij die stond voor verzoening tussen de twee bevolkingsgroepen) die vooral stemmen haalde in gemengde gebieden. De vierde partij werd het FBB (Franstalige Burgerbeweging, Mouvement des Citoyens Francophones MCF) die opkwam voor de rechten van de Franstaligen in het nieuwe land, met 14% van de stemmen. Na de verkiezingen werd een brede wederopbouwcoalitie gevormd met alle politieke partijen behalve de communisten. Alhoewel de PRH zowel de premier als de president leverde, maakte ze in het begin geen aanstalten om de nieuwe staat te ontmantelen. Zo probeerde de partij de gemoederen te bedaren en het vertrouwen te winnen van de bevolking.

De twee nieuwe staten waren economisch erg afhankelijk van de Verenigde Staten en werden door de VS gebruikt als buffers tegen het communisme in de Pacific. De nationalistische regering te Palege moest de communisten buiten houden, en vooral grondstoffen leveren in ruil voor steun van de VS en voor ontwikkelingshulp. Rodova sloot heel wat handelsverdragen af met de VS die hierdoor makkelijk konden investeren in de Rodovaanse industrie, die op poten werd gezet. De VS hielpen met de bouw van havens, (snel)wegen, spoorwegen, fabrieken, mijnen… en in ruil kregen ze een flinke vinger in de pap, zowel politiek als economisch. Toen in 1955 in Vozalgadaho uranium werd ontdekt werd de regio plots strategisch enorm belangrijk, waarop Atrocaea verschillende malen tevergeefs aanspraken probeerde te doen.
De verkiezingsoverwinningen van de nationalistische PRH zorgden voor heel wat spanningen in Vozalgadaho, maar ook met de Unie van Rodova. Deze confederale structuur bestond namelijk slechts als de twee staten gescheiden bleven en Uniepresident Hakale Vizahoga verzette zich dan ook fel tegen een mogelijke vereniging van Rodova en Vozalgadaho. In 1956 behaalde de PRH ook in Vozalgadaho een absolute meerderheid, en Zerar Aguhele werd herkozen als president van de Vrije Republiek der Rodovaanse Eilanden in 1955. Dit zorgde voor nieuwe politieke spanningen, in verschillende Rodovaanse en Vozalgadaanse steden werden betogingen georganiseerd voor een hereniging, al waren er ook verschillende tegenbetogingen en een staking georganiseerd door de Democratische Partij tegen de nationalisten.

Eind juli 1957 was er een diplomatiek incident tussen de regering van Rodova en die van de Unie. De Unie vroeg om meer geld voor de bouw van nieuwe administratieve gebouwen in Vozulko, dit werd geweigerd door de Rodovaanse regering. Hierop ontstond een felle woordenwisseling tussen de twee niveaus waarop zware protesten volgden in Rodova tegen de Unie en voor een hereniging. Op 6 augustus dreigde de Rodovaanse president Aguhele met een eenzijdige afscheiding, en reisde hij voor topoverleg naar zijn ambtsgenoot in Vozalgadaho, Eerste Minister Havalkoga. Op 8 augustus trad Rodova uit de Unie en bracht het haar legers in de hoogste staat van paraatheid. Op 9 augustus ontbond Havalkoga het Vozalgadaanse parlement, stuurde zijn regering naar huis en kondigde hij een referendum aan over het einde van de Staat Vozalgadaho en een eenmaking met Rodova. De oppositie verliet woest het parlement en kondigde zware protestacties aan. Op 10 augustus betoogde tienduizenden mensen in Vozulko, zowel voor- als tegenstanders kwamen op straat en ging op de vuist met elkaar. Uniepresident Vizahoga was furieus en riep de grenspolitie en burgers op tot verzet tegen deze staatsgreep. Ondertussen was er al een vloot vanuit Rodova op weg naar de overkant van de Zuidelijke Zee. Het leger viel op 11 augustus binnen en werd door duizenden enthousiaste Rodovanen onthaald. Die het leger al zingend en juichend begeleidden naar de regeringsgebouwen in Vozulko. De vlag van de Staat Vozalgadaho werd neergehaald en vervangen door de Rodovaanse vlag, opschriften in het Frans werden verwijderd. President Aguhele verzekerde de Franstalige minderheid dat al haar rechten gerespecteerd zouden worden, maar dit wekte weinig vertrouwen. Zowel de communisten, die hun partij plots in de illegaliteit zagen belanden, als de Franstaligen kwamen de straat op. Ook kondigde het radicale FAV, dat nog steeds bestond als een soort terreurgroep nieuwe aanslagen aan. Op 13 augustus was heel Vozalgadaho in handen van het Rodovaanse leger, dat door het grootste deel van de bevolking geen strobreed in de weg werd gelegd. In beide landsdelen braken grote feesten uit, in Palege zou er nog dagenlang worden gedanst en gezongen in de straten.

De annexatie van Vozalgadaho was een heel gewaagde gok van Rodova. Alhoewel de wens in beide staten sterk leefde om een land te vormen, riskeerde het een nieuwe zware burgeroorlog in Vozalgadaho en een internationaal isolement. Het land vertrouwde volledig op de steun van de Verenigde Staten om dit tot een goed einde te brengen. Frankrijk reageerde verbolgen en noemde de annexatie een nieuwe Anschluss , het land verbrak weer alle diplomatieke banden met Rodova. Vanuit het westen kwam er ook heel wat negatieve reacties, maar het referendum van december 1957 waarbij maar liefst 67.9% van de Vozalgadanen voor de aansluiting stemden en dat erg rustig liet de meeste kritiek verstommen. Er kwam ook veel kritiek op de verdrijving van de Franse bedrijving uit de mijnbouw en de havens, wat een grove schending was van de vredesverdragen.
De jaren ’50 en ’60 waren voor Rodova tijden van grote economische groei en gingen gepaard met de opbouw van goede banden met Atrocaea, Chili, Australië en de VS. Het land werd een belangrijke exporteur van uranium, koper, zwavel en zink. In ruil voor ontwikkelingshulp leverde Rodova zowat al haar uranium aan de VS en verleende de VS steun, zowel economisch als militair. Na verloop van tijd hadden de grote Amerikaanse bedrijven heel grote belangen in het land, wat wrevel wekte bij de bevolking. Zij vonden dat de regering te veel uit de hand van Amerika at en het land verkocht aan de Amerikaanse industriëlen en kapitalisten. Alhoewel de algemene levensstandaard wel verbeterde was er toch nog veel schrijnende armoede in Rodova en sommige streken waren ronduit achtergesteld, er heerste een grote werkloosheid en bittere armoede. Rodova kende een grote bevolkingsgroei die eerst zorgde voor een tekort aan scholen en op het einde van de jaren ’60 een tekort aan woningen en werk.
Deze wantoestanden werden aangeklaagd door de Nationale Beweging van het Rodovaanse Volk (NB). Deze partij werd opgericht in 1965 door ontevreden leden van de Democratische Partij en door studenten met linkse ideeën en ze verenigde allerlei linkse bewegingen en organisaties in één massapartij. De NB werd twee keer aangeklaagd wegens communisme (een verboden ideologie in Rodova), maar won telkens de processen. De coalitieregering die aantrad in 1966 was heel impopulair en stuwde zo de NB naar verkiezingsoverwinningen in 1968 (municipaliteiten en districten), 1970 (absolute meerderheid in het parlement) en uiteindelijk de presidentsverkiezingen van 1971, waarbij President Gahakale Jehasehe aan de macht kwam.

De Nationale Beweging was erg anti-Amerikaans en onderhield goede betrekkingen met de Sovjet-Unie, Cuba en de Sandinisten in Nicaragua. De partij nationaliseerde zodra ze aan de macht waren gekomen de meeste grote bedrijven en verjoeg het Amerikaanse grootkapitaal. Dit leidde tot een grote diplomatieke rel met de VS, die het land met economische sancties proberden te treffen. De nieuwe regering zette massaal overheidsprogramma’s op touw voor de ontwikkeling van arme gebieden, voor drinkbaar water, voor elektriciteit in alle uithoeken van het land en schreef opdrachten uit voor grote openbare werken om de werkgelegenheid te stimuleren. Honderden appartementsgebouwen werden opgetrokken om een einde te maken aan de woningnood en om de arme Rodovanen een goedkope woning te bieden. De nieuwe regering stimuleerde de bouw van wegen, spoorwegen en havens en probeerde het land in snel tempo te moderniseren. Vooral het spoor kreeg bijzondere aandacht omdat men vond dat de spoorwegen de vervoersmiddelen waren van het volk, de auto werd toch vooral gezien als iets van de bourgeoisie.

Het nieuwe bewind kon in het begin op veel enthousiasme rekenen van het volk. De gehate Amerikanen vertrokken, Rodova voor de Rodovanen was een veel gehoorde slogan toen. De NB was dan ook eerder een populistische beweging met zowel socialistische als nationalistische trekjes, dan een communistische partij pur sang. Het land kreeg het al gauw moeilijk, zowel op economisch als politiek vlak. De dalende koperprijzen en de hoge olieprijzen verzwakten de landelijke economie, die sterk genationaliseerd werd. Door het nieuwe bewind geraakte het land ook internationaal geïsoleerd, het land kreeg het aan de stok met de VS en Frankrijk, maar later ook met Australië en Chili waar een nieuw, rechts dictatoriaal bewind aan de macht was gekomen na de moord op de linkse president Allende, die een bondgenoot wad van de NB. Rodova vaardigde daarop een economische boycot uit tegen Chili, maar schoot hiermee toch zichzelf in de voet. Het land maakte een harde recessie door, mede dankzij de vele internationale sancties en werd door de VS gezien als een bedreiging voor de veiligheid en stabiliteit in de Zuidelijke Pacific.
Ondertussen werd er komaf gemaakt met heel wat symbolen van het oude ALR. De rol van het linkse FPR werd meer en meer benadrukt en heel wat communistische symbolen begonnen op te duiken in het straatbeeld. De banden met de Sovjet-Unie, met China en Vietnam werden aangehaald en de nationale geschiedschrijving werd grotendeels herschreven, met veel nadruk voor de linkse verzetshelden in de opstand tegen Frankrijk.
De NB kon haar absolute meerderheid in het parlemetn behouden in de verkiezingen van 1974 en 1978, en Gahakale Jehasehe werd ook twee keer herkozen als president. Hijzelf begon steeds autoritairder te regeren wat voor wrevel zorgde bij de hoger opgeleiden in het land, en ook binnen de partij. Er kwam steeds meer kritiek op het economische beleid van de regering, waarop de President een steeds zwaardere perscensuur invoerde. Heel wat journalisten en mensenrechtenactivisten verdwenen in de gevangenis, de geheime dienst kreeg steeds meer verregaande bevoegdheden om ‘subversieve elementen’ aan te pakken en desnoods onschadelijk te maken.
Op 16 oktober 1980 vind er een verschrikkelijke ramp plaats. Het oosten van het land wordt getroffen door een aardbeving met een kracht van 7.7 op de schaal van richter. Het epicentrum lag op 28 km van de kust voor het stadje Ramozoka en veroorzaakt een tsunami die heel de oostkust van het land trof. Terwijl de oostkust van Naherbuz vooral heel veel schade leed door de aardbeving zelf, werd de oostkust van Tebuz en de eilanden tussen de twee hoofdeilanden in vooral zwaar getroffen door de vloedgolf die tot 4 kilometer landinwaarts trok. Het gebied rond de Baai van Ramozoka was volledig verwoest, daar vielen ook de meeste slachtoffers. De beving werd gevoeld tot in Palege (350 km verderop). Er vielen volgens officiële bronnen 28 000 doden en meer dan 50 000 mensen werden dakloos, maar volgens verschillende mensenrechtenactivisten en hulporganisaties zou het dodental eerder tussen de 50 à 80 000 liggen. De noodhulp kwam zeer traag op gang en was zeer inefficiënt, wat tot zware kritiek leidde op de regering.

De ramp kwam net op het moment dat Rodova in heel slechte papieren zat, en al gauw werd duidelijk dat de nationale economie volledig vierkant draaide. De toeristen bleven weg, fabrieken moesten sluiten, de haven verwerkten amper nog goederen en de koopkracht daalde schrikwekkend. Dit alles leidde tot zware belastingen en een besparingsbeleid dat weer tot zware protesten leidde. Wanneer de regering op 8 januari 1981 een nieuwe belasting op hoger onderwijs aankondigde die studeren aanzienlijk duurder zou maken was de maat vol voor heel wat studenten. Ze trokken de straat op, bezetten verschillende kruispunten in Palege en riepen om verandering. De protesten werden breed gedragen in de hoofdstad, en al gauw gaan ook de zelfstandigen en de ouders van de studenten protesteren. Jehasehe probeerde de protesten in te dijken door ze dood te zwijgen in de media en hard aan te pakken, alleen al in de laatste twee weken van januari vielen er 31 doden en werden meer dan 500 protestanten opgepakt, maar de studenten waren onvermurwbaar en blokkeerden het dagelijkse leven in de hoofdstad. De protesten gingen na een tijdje ook over het nieuwe dat de grondwet wou wijzigen om van Rodova een Volksrepubliek te maken en de economie volledig om te vormen naar een socialistische economie.
Op 27 februari kondigdede regering hervormingen aan. Ze trekt de belastingen in en gaat herstelmaatregelen voor de economie invoeren. Dit stemde de anti-regeringsmanifestanten nog niet tevreden, zij eisen het ontslag van de president. Jehasehe ging uiteindelijk ten onder aan een strijd binnen zijn eigen partij, waarbij een groot deel uit protest tegen de bloederige aanpak van de demonstranten zijn partijkaart inleverde. Een deel van zijn ministers stapte op en de regering viel. Jehasehe werd gearresteerd wegen landsverraad om zijn omstreden voorstel tot grondwetswijziging en het land belandde in een machtsvacuüm. Op 3 april kondigde de legertop de noodtoestand af en beviel het leger de kazernes te verlaten om de rust te doen weerkeren. In de hoofdstad waren al dagenlang gevechten aan de gang tussen voor- en tegenstanders van de regering, daar kwam nu abrupt een einde aan. Het leger pleegde met steun van de VS een staatsgreep en stelde een Voorlopig Bewind aan, bestaande uit leden van de legertop. Even werd er gevreesd voor een nieuwe junta die het land in een militaire dictatuur zou veranderen, maar de junta kondigde al snel verkiezingen aan onder internationale en binnenlandse druk.

Op 8 november 1981 vonden er nieuwe parlementsverkiezingen plaats, de NB was hier echter van uitgesloten. De president bleef wel Generaal Hosukaze tot augustus 1982, dan werden er presidentsverkiezingen gehouden. De gematigde leden van de NB richtten de Rodovaanse Arbeiderspartij (RAP) op, die de verkiezingen nipt won. Er kwam een coalitieregering die al in december viel en waarop nieuwe verkiezingen kwamen. De oppositieregering die daarop aan de macht kwam, met goedkeuring van de militairen viel twee jaar later in 1983 en daarop verkreeg de RAP weer een stevige absolute meerderheid. De (ex-)communisten bleven nog steeds heel populair bij de arme bevolking, en op het platteland. Zij hadden namelijk gezorgd voor goedkope basisvoorzieningen en een optrekking van het minimumloon, een maatregel die de militairen tijdelijk hadden afgeschaft.
De RAP voerde geleidelijk aan economische hervormingen door en voerde een gematigd beleid, dat Rodova langzaam weer uit de crisis tilde. De RAP kon de macht nog behouden tot begin jaren ’90, toen zou het Democratisch Front, een vereniging van oppositiepartijen de macht weer in handen krijgen. Zij wilden het ‘vastgeroeste’ land weer op de rails krijgen met een paar radicale maatregelen om een volledig vrije markteconomie te krijgen in het land. De nationalistische en liberale Nieuwe Vrijheidspartij (NVP) die daarop het land zou regeren (een erfgenaam van de oude Vrijheidspartij) verbeterde de relaties met de VS en Atrocaea en brak radicaal met het verleden.
In 1999 kwam er een nieuwe bestuurlijke indeling voor het land. Daarvoor was Rodova redelijk decentraal, het land was onderverdeeld in Eilanden, Archipels en één Land (Vozalgadaho), die elk veel macht hadden. Daaronder waren er de Districten, en daaronder de Municipaliteiten. De regering wou het land efficiënter en centralistischer indelen, het voorstel was om het land op te delen in Prefecturen, die weinig macht hadden, Districten en Municipaliteiten. De bevoegdheden van de Eilanden zou terechtkomen bij de landelijke overheid, of bij de districten, de Prefecturen zijn eigenlijk een lege doos. Dit riep heel wat weerstand op, zo waren er in Naherbuz heel wat organisaties die vreesden voor een te grote invloed van Palege en die een federale structuur wensten. In Vozalgadaho was er dan weer de vrees dat dit zou leiden tot een afschaffing van de rechten voor franstaligen, en ook daar was een te sterke ‘bemoeizucht’ van Palege niet gewenst. Omdat het daar tot echte rellen kwam, werd er een tussenoplossing gezocht. Vozalgadaho werd niet opgedeeld in drie prefecturen maar werd één prefectuur, met speciale bevoegdheden en tweetaligheid. Hierdoor is Rodova de facto een federatie.

Vandaag de dag is Rodova een land met een vrijemarkteconomie en een democratisch presidentieel politiek systeem. Het land is vooral populair om haar vele zonnige toeristische bestemmingen en als lagelonenland voor elektronica en machinebouw. Het land wordt al sinds 1995 door de conservatieve en nationalistische NVP geleid. Alhoewel het land sterk gecentraliseerd is, is er een sterke regionale identiteit bij de bevolking. Het land heeft af te rekenen met wijdverspreide corruptie en een groot deel van de bevolking dat onder of net op de armoedegrens leeft.
Laatst gewijzigd door TBR op ma 21 dec 2015, 23:11, 1 keer totaal gewijzigd.
Hlalóntáź ezlôr sza órav́úgíz udiár e zlôńár udiósz e gzaǵusz zôlińok hleś. - Gzaǵusz Tanag e Lód
Ardeim, Rodova, Solwezië en Viguros

Gebruikersavatar
BlaZ
Moderator
Berichten: 1276
Lid geworden op: di 26 nov 2013, 13:00

Re: [ROD] Rodova

Bericht door BlaZ » zo 12 apr 2015, 22:47

Erg mooi geschreven! Ik denk dat dit zelfs redelijk realistisch is.

Gebruikersavatar
TBR
Geoficticus
Berichten: 2571
Lid geworden op: wo 02 nov 2011, 22:14
Locatie: Bélzsium

Re: [ROD] Rodova

Bericht door TBR » zo 12 apr 2015, 23:21

Historische vlaggen:
Afbeelding
Laatst gewijzigd door TBR op zo 28 jun 2015, 21:11, 1 keer totaal gewijzigd.
Hlalóntáź ezlôr sza órav́úgíz udiár e zlôńár udiósz e gzaǵusz zôlińok hleś. - Gzaǵusz Tanag e Lód
Ardeim, Rodova, Solwezië en Viguros

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 7 gasten