Het dorpshuis
In Kratizi speelt het dorpshuis
(in steden vaak bekend als wijkhuis) een belangrijke rol in het dagelijkse (sociale) leven. Van oudsher is het de plek waar het dorp elkaar ontmoet na de rispidische kerkdienst, maar door de eeuwen heen heeft het zich ontwikkeld tot een centrale plaats waar veel meer gedaan wordt.
Ontstaan
Aan het eind van de 4e eeuw na Christus bloeit het Rispidisme. Men gaat trouw naar elke religieuze dienst, en gaat daarna vaak naar het plaatselijke cafeetje om sociale contacten te onderhouden. In de loop der tijd wordt dat plaatselijke cafeetje echter meer: verhalenvertellers en artiesten gaan er optredens geven en burgemeesters laten zich van de goede kant zien door zich onder de burgers te mengen.
Het is dan allang geen café meer, maar een officieus dorpshuis. De dokter heeft er zijn praktijk, de post wordt er verzameld en er kunnen ook feesten gehouden worden. Later worden ook de huwelijken gevierd in het dorpshuis.
Functies
Het dorpshuis bestaat nog steeds. Vaak is het zeven dagen per week geopend en wordt het gerund door 'vrijwilligers'. Dit zijn burgers die niet meer hoeven te werken aangezien ze de leeftijd van 55 zijn gepasseerd, maar je bent nog wel verplicht iets te doen in belang van de maatschappij.
Hoe groot en welke functies het dorpshuis precies heeft, hangt af van de grootte van de plaats. In steden vanaf ±50.000 inwoners zijn er wijkhuizen die de functie van dorpshuis uitoefenen. Een lijst met mogelijke faciliteiten van het dorpshuis:
- Zalen
- Winkels
- Bioscoopzalen
- Restaurants
- Jeugdruimtes
- Postdepots
- Zwembaden
- Crèches
- Overnachtingsmogelijkheden
- Peuter/kleuterscholen
- Gymzalen
- Bibliotheken
- Ruimtes zonder specifiek doeleind, zoals vergaderruimtes
Dorpshuizen worden vaak gebruikt voor allerlei bijeenkomsten, zoals cursussen. Het is een plek waar iedere burger wel komt. Arbeiders komen er na een lange dag wat drinken of eten. Dat drinken en eten is vaak gekweekt door ouderen, die op deze manier wat bijdragen aan het dorpshuis. Iedereen is geacht op de een of andere manier wat bij te dragen.
De staat subsidieert de dorpshuizen. De Culon, het staatshoofd, wil zo een goed imago behouden bij de bevolking. Daarnaast is het de ideale plek voor propaganda. Zo zijn er soms films te zien over hoe geweldig Kratizi wel niet is.