[LAC] Geschiedenis
Geplaatst: wo 03 jul 2013, 15:31
Algemene geschiedenis van Laconia
De geschiedenis van Laconia is grofweg onder te verdelen in vijf periodes. De jaartallen die als grens worden aangehouden, zijn vaak belangrijke gebeurtenissen.
- Prehistorie (tot 172 v.Chr.)
- Kolonisatie (172 v.Chr. tot 583 n.Chr.)
- Koninkrijk Laconia (583 tot 1131)
- Het verdeelde Laconia (1131 tot 1848)
- Verenigde Republiek (1848 tot heden)
Prehistorie
Met de prehistorie wordt in Laconia de tijd voordat de Grieken in Laconia kwamen, bedoeld. Over de volkeren die in die tijd leefden, weten we alleen uit bronnen van Griekse en Romeinse historici en door archeologie. Er zijn aanwijzingen dat de Efaianen zeer verwant zijn aan de inheemse bevolking van Laconia. De Efaiaanse taal is echter een isolaat, waardoor de oorsprong van dit volk onduidelijk is. Verder zijn uit deze tijd resten terug gevonden van een hoge beschaving in Noord-Laconia. Deze beschaving bestond nog in de tijd van de Romeinen en is sindsdien als berucht beschouwd vanwege mensenoffers.
Kolonisatie
In 172 v.Chr. ontdekte een groep Grieken onder leiding van koning Apobainon het eiland Laconia en stichten er de stad Menoica. Deze gebeurtenis wordt als het einde van de prehistorie beschouwd. Vooral vanaf 146 v.Chr., de verovering van Griekenland door de Romeinen, nam de toestroom van Griekse kolonisten toe. Ze vestigden zich vooral aan de huidige Custa Greca. Later kwamen er ook Romeinen naar Laconia. Ze vestigden zich vooral rond de huidige Baia Latena. Zo ontstonden langzaamaan stadstaten en kleine rijken. De Griekse en Romeinse bevolking raakten in eerste eeuwen van onze jaartelling steeds meer vermengd met elkaar en met de inheemse Laconiërs. Door oorlogen begonnen de rijken ook steeds groter te worden, totdat in de 6e eeuw nog twee grote rijken over waren: Draconia in het westen en Olearia in het oosten.
Koninkrijk Laconia
Koning Orcio van Draconia begon in 581 met het Beleg van Menoica. Dit eindigde in 583 met de Val van Menoica, waardoor Olearia en Draconia verenigd werden. Orcio laat zich vanaf dan koning van Laconia (dus van het hele eiland) noemen. Hij bouwt de nieuwe stad Synechon (letterlijk: samenbindend) aan het Laca Cardia in het midden van het land. Hierdoor kan hij het land beter besturen. Om voor meer eenheid te zorgen, laat hij zich in 610 dopen door de missionaris Godfried van Doornik. Vanaf dan wordt het land gekerstend.
Deze religieuze band lijkt het koninkrijk lange tijd bij elkaar te houden, maar de band wordt toch steeds slapper. Daarom worden er in 716 zes legeraanvoerders aangesteld om het buitengebied van het land te bewaken. Deze duces of hertogen moesten in naam van de koning orde handhaven in hun gebied. De zes gebieden waren:
- Epidania (noordwesten)
- Nevoia (noorden)
- Maurachoria (noordoosten)
- Leucachoria (zuidoosten),
- Transponenia (zuiden)
- Draconia (zuidwesten)
Door de tijd heen werden de titels erfelijk en gingen de hertogen ook zelf hun gebied onderverdelen. Deze onderleenmannen werden meestal 'graaf' genoemd. Zo ontstond een steeds groter feodaal stelsel.
De koning kreeg steeds minder macht. In de Raad van Zeven of Koninklijke Raad, die bestond uit de koning en de zes hertogen, werd de stem van de koning steeds kleiner. In feite had hij alleen nog maar macht in Cardia, het gebied rond het Laca Cardia. In 1131 werd de koning Marco II vermoord. De wereldlijke macht over Cardia en de plaats in de Koninklijke Raad werd overgenomen door de bisschop van Sinigo.
Het verdeelde Laconia
Vanaf dit moment kun je niet meer spreken van één land, maar van een aantal staten die via de Koninklijke Raad afspraken met elkaar maakten. Sommige hertogdommen, zoals Mauragia, Legoria en in de middeleeuwen ook Draconia, waren sterk genoeg om de centrale macht te bewaren. In andere hertogdommen had de hertog maar macht in een klein deel en werd de rest bestuurd door graven. Graafschappen als Duria en Torconia hebben zeer veel macht gehad.
Een belangrijke moment uit deze periode zijn de verovering van Transponenia door Duria en Draconia. De hertogtitel ging naar de hertog van Draconia en later naar Valenia. Ook zijn de oorlogen tussen Legoria en Mauragia, die langzaamaan de rijkste hertogdommen werden, vermeldenswaardig. Op het dieptepunt van Legoria was de toegang tot de rivier de Istra geblokkeerd door Mauragia en de toegang tot de Ieromasa door Duria. Leopoli had zo geen verbinding meer met de zee. Men besloot toen een kanaal te graven naar de kuststreek Cantia. Aan de monding werd de latere hoofdstad Cantapoli gesticht.
Aan het begin van de 19e eeuw begon de arme streek Epidania te moderniseren. In deze streek waren veel kolen en ertsen te vinden, waardoor een snelle industrialisatie mogelijk was. De stad Galubaia werd gesticht tussen de dorpen Naciesa en Portomedio. In snel tempo werd de straatarme regio de rijkste van Laconia.
Verenigde Republiek
Intussen liep de oorlog tussen Legoria en Mauragia uit de hand. Gevoed door het Europese nationalisme trokken de soldaten niet tegen elkaar, maar tegen hun eigen hertogen op. Deze Laconische Revolutie vond plaats in het revolutiejaar 1848. De adel werd afgeschaft en het land verenigd als democratische republiek. Ook werd de nieuwe officiële taal geconstrueerd uit de volkstaal.
In de daaropvolgende decennia werd de tegenreactie tegen het centralisme steeds duidelijker. Na de eenzijdige afscheiding van Nevoia in 1913 en de mislukte verkiezingen van 1922 werden bijna alle bevoegdheden die niet van direct nationaal belang waren, overgedragen aan de regio's. Dit leidde tot enorme economische verschillen tussen de regio's. Epidania, Legoria en Orientia waren rijk, terwijl Draconia en Montania straatarm waren.
Uiteindelijk ging het fout in de jaren zestig. De zware industrie van Epidania begon in te storten en de maffia vierde hoogtij in Draconia. De gouverneurs en president waren zeer corrupt. En in 1962 pleegde generaal Guteno een staatsgreep in Mauragia. Later werd hij ook gouverneur van Nevoia en Montania door vervalste verkiezingen. Het volk pikte dit niet langer en kwam in 1967 in opstand. Vanuit de progressieve stad Leopoli werd een demonstratie naar Cantapoli georganiseerd. De gemoederen liepen dusdanig hoog op, dat de president aftreedde en de grondwet werd herzien. Kort daarna werd gouverneur Guteno vermoord en was de ruimte vrij voor nieuwe centralisatie.
Doordat het land hechter werd en er weer geïnvesteerd werd in de arme regio's, begon de economie in de jaren zeventig te bloeien. Eindelijk werden zaken integraal voor het hele land aangepakt. Deze bloeiperiode duurde tot eind jaren tachtig. Toen werd de combinatie van de internationale crisis en de definitieve instorting van de Epidanische industrie het land fataal. Enorme werkloosheid en hyperinflatie was het gevolg. In de jaren negentig kreeg de economie een nieuwe boost door nieuwe goudaders die in Nevoia werden gevonden. Langzaamaan kwam Laconia uit het slop. De oude Obolo werd in 1998 vervangen door de nieuwe, waarbij 9 nullen van de waarde af werden gehaald. Sindsdien gaat het weer goed met het land.
De geschiedenis van Laconia is grofweg onder te verdelen in vijf periodes. De jaartallen die als grens worden aangehouden, zijn vaak belangrijke gebeurtenissen.
- Prehistorie (tot 172 v.Chr.)
- Kolonisatie (172 v.Chr. tot 583 n.Chr.)
- Koninkrijk Laconia (583 tot 1131)
- Het verdeelde Laconia (1131 tot 1848)
- Verenigde Republiek (1848 tot heden)
Prehistorie
Met de prehistorie wordt in Laconia de tijd voordat de Grieken in Laconia kwamen, bedoeld. Over de volkeren die in die tijd leefden, weten we alleen uit bronnen van Griekse en Romeinse historici en door archeologie. Er zijn aanwijzingen dat de Efaianen zeer verwant zijn aan de inheemse bevolking van Laconia. De Efaiaanse taal is echter een isolaat, waardoor de oorsprong van dit volk onduidelijk is. Verder zijn uit deze tijd resten terug gevonden van een hoge beschaving in Noord-Laconia. Deze beschaving bestond nog in de tijd van de Romeinen en is sindsdien als berucht beschouwd vanwege mensenoffers.
Kolonisatie
In 172 v.Chr. ontdekte een groep Grieken onder leiding van koning Apobainon het eiland Laconia en stichten er de stad Menoica. Deze gebeurtenis wordt als het einde van de prehistorie beschouwd. Vooral vanaf 146 v.Chr., de verovering van Griekenland door de Romeinen, nam de toestroom van Griekse kolonisten toe. Ze vestigden zich vooral aan de huidige Custa Greca. Later kwamen er ook Romeinen naar Laconia. Ze vestigden zich vooral rond de huidige Baia Latena. Zo ontstonden langzaamaan stadstaten en kleine rijken. De Griekse en Romeinse bevolking raakten in eerste eeuwen van onze jaartelling steeds meer vermengd met elkaar en met de inheemse Laconiërs. Door oorlogen begonnen de rijken ook steeds groter te worden, totdat in de 6e eeuw nog twee grote rijken over waren: Draconia in het westen en Olearia in het oosten.
Koninkrijk Laconia
Koning Orcio van Draconia begon in 581 met het Beleg van Menoica. Dit eindigde in 583 met de Val van Menoica, waardoor Olearia en Draconia verenigd werden. Orcio laat zich vanaf dan koning van Laconia (dus van het hele eiland) noemen. Hij bouwt de nieuwe stad Synechon (letterlijk: samenbindend) aan het Laca Cardia in het midden van het land. Hierdoor kan hij het land beter besturen. Om voor meer eenheid te zorgen, laat hij zich in 610 dopen door de missionaris Godfried van Doornik. Vanaf dan wordt het land gekerstend.
Deze religieuze band lijkt het koninkrijk lange tijd bij elkaar te houden, maar de band wordt toch steeds slapper. Daarom worden er in 716 zes legeraanvoerders aangesteld om het buitengebied van het land te bewaken. Deze duces of hertogen moesten in naam van de koning orde handhaven in hun gebied. De zes gebieden waren:
- Epidania (noordwesten)
- Nevoia (noorden)
- Maurachoria (noordoosten)
- Leucachoria (zuidoosten),
- Transponenia (zuiden)
- Draconia (zuidwesten)
Door de tijd heen werden de titels erfelijk en gingen de hertogen ook zelf hun gebied onderverdelen. Deze onderleenmannen werden meestal 'graaf' genoemd. Zo ontstond een steeds groter feodaal stelsel.
De koning kreeg steeds minder macht. In de Raad van Zeven of Koninklijke Raad, die bestond uit de koning en de zes hertogen, werd de stem van de koning steeds kleiner. In feite had hij alleen nog maar macht in Cardia, het gebied rond het Laca Cardia. In 1131 werd de koning Marco II vermoord. De wereldlijke macht over Cardia en de plaats in de Koninklijke Raad werd overgenomen door de bisschop van Sinigo.
Het verdeelde Laconia
Vanaf dit moment kun je niet meer spreken van één land, maar van een aantal staten die via de Koninklijke Raad afspraken met elkaar maakten. Sommige hertogdommen, zoals Mauragia, Legoria en in de middeleeuwen ook Draconia, waren sterk genoeg om de centrale macht te bewaren. In andere hertogdommen had de hertog maar macht in een klein deel en werd de rest bestuurd door graven. Graafschappen als Duria en Torconia hebben zeer veel macht gehad.
Een belangrijke moment uit deze periode zijn de verovering van Transponenia door Duria en Draconia. De hertogtitel ging naar de hertog van Draconia en later naar Valenia. Ook zijn de oorlogen tussen Legoria en Mauragia, die langzaamaan de rijkste hertogdommen werden, vermeldenswaardig. Op het dieptepunt van Legoria was de toegang tot de rivier de Istra geblokkeerd door Mauragia en de toegang tot de Ieromasa door Duria. Leopoli had zo geen verbinding meer met de zee. Men besloot toen een kanaal te graven naar de kuststreek Cantia. Aan de monding werd de latere hoofdstad Cantapoli gesticht.
Aan het begin van de 19e eeuw begon de arme streek Epidania te moderniseren. In deze streek waren veel kolen en ertsen te vinden, waardoor een snelle industrialisatie mogelijk was. De stad Galubaia werd gesticht tussen de dorpen Naciesa en Portomedio. In snel tempo werd de straatarme regio de rijkste van Laconia.
Verenigde Republiek
Intussen liep de oorlog tussen Legoria en Mauragia uit de hand. Gevoed door het Europese nationalisme trokken de soldaten niet tegen elkaar, maar tegen hun eigen hertogen op. Deze Laconische Revolutie vond plaats in het revolutiejaar 1848. De adel werd afgeschaft en het land verenigd als democratische republiek. Ook werd de nieuwe officiële taal geconstrueerd uit de volkstaal.
In de daaropvolgende decennia werd de tegenreactie tegen het centralisme steeds duidelijker. Na de eenzijdige afscheiding van Nevoia in 1913 en de mislukte verkiezingen van 1922 werden bijna alle bevoegdheden die niet van direct nationaal belang waren, overgedragen aan de regio's. Dit leidde tot enorme economische verschillen tussen de regio's. Epidania, Legoria en Orientia waren rijk, terwijl Draconia en Montania straatarm waren.
Uiteindelijk ging het fout in de jaren zestig. De zware industrie van Epidania begon in te storten en de maffia vierde hoogtij in Draconia. De gouverneurs en president waren zeer corrupt. En in 1962 pleegde generaal Guteno een staatsgreep in Mauragia. Later werd hij ook gouverneur van Nevoia en Montania door vervalste verkiezingen. Het volk pikte dit niet langer en kwam in 1967 in opstand. Vanuit de progressieve stad Leopoli werd een demonstratie naar Cantapoli georganiseerd. De gemoederen liepen dusdanig hoog op, dat de president aftreedde en de grondwet werd herzien. Kort daarna werd gouverneur Guteno vermoord en was de ruimte vrij voor nieuwe centralisatie.
Doordat het land hechter werd en er weer geïnvesteerd werd in de arme regio's, begon de economie in de jaren zeventig te bloeien. Eindelijk werden zaken integraal voor het hele land aangepakt. Deze bloeiperiode duurde tot eind jaren tachtig. Toen werd de combinatie van de internationale crisis en de definitieve instorting van de Epidanische industrie het land fataal. Enorme werkloosheid en hyperinflatie was het gevolg. In de jaren negentig kreeg de economie een nieuwe boost door nieuwe goudaders die in Nevoia werden gevonden. Langzaamaan kwam Laconia uit het slop. De oude Obolo werd in 1998 vervangen door de nieuwe, waarbij 9 nullen van de waarde af werden gehaald. Sindsdien gaat het weer goed met het land.