Bericht
door Faylin » za 16 aug 2014, 14:56
Ook ik ben bezig met het uitbreiden en herzien van de geschiedenis van Cylenië. Bij deze de geschiedenis van 1870 tot 2014.
In 1870 komen de Svalingers in opstand tegen het koninkrijk Nionië en vallen zonder al te veel verliezen de provincie Mørgenland binnen, wat te wijten is aan de slechte organisatie van het Nionische leger. Deze burgeroorlog staat bekend als de Svalingenoorlog. Na twee mislukte pogingen om de bezette gebieden te heroveren, weten de Svalingse troepen in 1874 door te dringen tot Scona. Het Nionische leger is inmiddels versterkt met Fayleense en Carthaamse troepen en weet de aanval te stoppen. Later trekt de coalitie ook Mørgenland in en verdrijft de Svalingers, die zich overgeven. In 1875 wordt het verdrag van Mørgen getekend tussen Nionië en Svalingen. De twee rijken worden samengevoegd en zo ontstaat het "Verenigd Koninkrijk Nionië". De provincies Svalingen, Noordtragonië en Westfjorden worden autonome provincies binnen het nieuwe koninkrijk. Als blijk van vertrouwen trouwt Anders van Svalingen in 1893 met kroonprinses Astrid van Nionië, waardoor het Nionische koningshuis van Noorse afkomst zal worden.
De wederzijdse relatie tussen Nionië en Faylin is door de Svalingenoorlog weer sterk vooruit gegaan. In 1927 trouwt prinses Lykke, de dochter van Anders en Astrid, met de kroonprins van Faylin, zo worden de Fayleense en Nionische koningshuizen nauw verwant. Op 15 mei 1935 wordt het verdrag van Cylesþ getekend, waarin betere handelsbetrekkingen tussen Nionië en Faylin worden besproken, evenals een gemeenschappelijk visum.
In 1957 wordt in de Golf van Nionië een grote hoeveelheid olie gevonden. Zowel Nionië en Carthamië worden door de verkoop van olie in één klap zeer welvarend. Bij de olieboycot van Arabië in 1973 blijven Nionië en Carthamië olie verkopen, wat de inkomsten ten goede doet. In december 1973 valt het dictoriale Tholenië Nionië binnen om oliegeboieden te verkrijgen en verovert uiteindelijk de provincies Svalingen en Mørgenland en het eiland Fyor, alsmede delen van Carthamië en de Koningseilanden. Deze oorlog staat bekend als de Eerste Hilgaroorlog.
Na een verzetsactie in het door Tholenië geannexeerde Störmberg in Cartamië, besluit de lokale Tholeense bevelhebber diens bevolking uit te moorden. Nadat door dit nieuws een grote volkswoede is ontstaan, komen de Carthaamse bondgenoten, waaronder Nionië en Faylin, bij elkaar om te bespreke hoe Tholenië geneutraliseerd kan worden. Carthamië stelt op 14 december 1980 een ultimatum aan Tholenië waarin gesteld wordt dat de bezette gebieden moeten worden verlaten. Eén uur na het aflopen van dit ultimatum, op 14 januari 1981, begint de Tweede Hilgaroorlog. Een coalitie van Nionië, Faylin, Carthamië, Ardeim, Zerderen en Iamara vecht op drie fronten tegen het Tholeense leger, waardoor de Tholeniërs worden uit de bezette gebieden verdreven en Nionië Svalingen, Mørgenland en Fyor terug in handen krijgt. Op 28 november dat jaar eindigt de oorlog.
In 1988 sluiten Nionië, Faylin en Carthamië het verdrag van Sinderia, waardoor de krijgsmachten onder gemeenschappelijke structuur komt te liggen. Hierdoor onstaan de Armed Forces of West Borealia (AFWEB). In 1992 helpen Nionische AFWEB-troepen Carthamië in de Derde Hilgaroorlog tegen Tholenië, dat door een staatsgreep haar democratie verloren heeft.
Na deze oorlogen ontstaat er een tijd van rust in Nionië en Faylin. Verschillende relaties met omringende landen worden verbeterd. Op 2 juni 1997 wordt er een verdrag voor open grenzen en afschaffing van de visumplicht tussen Nionië, Faylin en Carthamië getekend in het Fayleense Valleen. Op 18 december 2012 sluiten Nionië en Carthamië enerzijds en Tholenië anderzijds een verdrag om de onderlinge betrekkingen te verbeteren. Na twee succesvolle staatsbezoeken aan Meridilië en Carthamië in augustus 2013 sluiten Carthamië, Eduko, Faylin, Nionië en Uneta het Westpact, een overeenkomst om onder andere de handel te bevorderen. Later sluiten ook Tholenië en de Centraal-Borealische Vrijhandelszone (Schellingen, Imaginië en Kwang Yung) zich hierbij aan.
In september dat jaar sterft Koningin Astrid II op 49-jarige leeftijd aan levercomplicaties opgelopen door een aanslag van de Carthaamse verzetsgroep OFM tijdens de opening van het Cyleense museum. Celestine zal de titel koningin gaan voeren, maar door een nieuw ingestelde wet mag zij vanaf haar 20e pas al haar functies gaan uitvoeren. Tot die tijd staat haar vader, prins Martin, haar terzijde als vice-regent.
Begin 2014 ontstaat er onrust in de Tholeense provincie Æskisk, die grenst aan Svalingen. De Æskiskiërs voelen zich onderdrukt sinds hun land is veroverd en streven naar het heroveren van hun oude gebieden, waar ook delen van Svalingen en Mørgenland onder vallen. Op 10 februari wordt daarom een spoedverdrag binnen het Westpact getekend in Nordport, waarin de zogeheten bevriesregeling wordt ingesteld. De burgeroorlog is inmiddels al uitgebroken en HUÆ, de Æskiskische verzetsbeweging, ziet op die dag zijn kans. De HUÆ-troepen vallen Nionië binnen en bezetten een deel van Nordport, waaronder de toegang het raadhuis, waar koningin Celestine en een aantal belangrijke Atlantische leiders aanwezig zijn, dat echter beschermd wordt door Nionische troepen. Na versterking van AFWEB-troepen kan het HUÆ-leger weer tot over de Tholeense grens verdreven worden en kunnen de leiders worden geëvacueerd. De burgeroorlog aan Tholeense zijde is een maand later ten einde, echter blijven de grenzen met Tholenië nog tot 25 maart gesloten.
Op 26 maart 2014 vormen Nionië en Faylin een confederatie onder de naam "Verenigd Cyleens Koninkrijk van Nionië en Faylin". De twee staten blijven autonoom binnen de nieuwgevormde staat, maar defensie en buitenlandse zaken, evenals de politie worden wel gecentraliseerd. Op 1 september 2014 zal onder andere de nieuwe Cyleense Kroon als betaalmiddel worden ingevoerd.