Het eerste deel van de geschiedenis is verplaatst naar een nieuw topic.
Invallen (500 BCE - 100 CE)
- Spoiler: weergeven
- West-Borealië en haar florerende rijkdom bleef niet gespaard van invallende volkeren. Rond 500 BCE landde een Indo-Europees zeevolk, de Stelmiërs in West-Borealië en vestigden zich in de Aningvallei waar ze de Carthisken verdreven. Rond 250 BCE kwamen de aan de Stelmiërs nauw verwante Neuren ook aan en vestigden zich in Noord-Carthamië en verdreven ook daar de Carthisken naar het Carthiskische thuisland. Op Arebrusio landden Romeinen en op Dumerië Karktiërs (en later Romeinen) die ook daar de Carthisken verdreven.
De Carthisken leefden tegen de 1e eeuw CE geconcentreerd in Carthiskië en Avamië en waren onderling en met de nieuwe buurvolkeren voortdurend in oorlog. Zo één oorlogsvoerende staat was het koninkrijk Balgis geregeerd door koningin Amina Thelath. Haar koninkrijk was gedoemd te verliezen in de oorlog met de stadstaat Fortas. Toch kon ze doormiddel van een briljante tactiek de oorlog winnen en Fortas uit te hongeren. Haar daad werd in heel Carthamië bejubeld en zo ook bij de Neuren in het noorden. Hun leider, Kathor de Neur, legde contact met Amina om een eventueel vredesakkoord. Echter werden beiden smoorverliefd.
Amina verklaarde openlijk om Carthiskië te verenigen om het ooit zo grote rijk te redden van de verdoemenis. Verscheidene staten sloten zich, met of zonder dwang, aan bij het rijk. Enkel Gynsele (het huidige Gonsales) bood hevig weerstand en kon verscheidene Carthiskische invasies tegenhouden. Toen uiteindelijk de Neuren ingrepen en mee de stad hielpen innemen werd het duidelijk dat er iets speelde tussen Amina en Kathor en werd bekend dat ze gingen trouwen en de Neuren zich gingen bekeren tot het Cylenisme, de Carthiskische godsdienst. Beide landen gingen een nieuw land vormen, Carthamië.
- Spoiler: weergeven
- Kathor was een mythologisch figuur die ook veelvuldig voorkomt in de Cyleense Mythologie. Al van uit zijn jeugd zijn er verhalen over heldendaden. Zoals het verslaan en temmen van de Overlandse draak Auristan die doorheen de Cyleense Mythologie een van de antagonisten is. Kathor wou zijn rijk snel uitbreidden en begon met het veroveren van gebieden. Hij wordt samen met zijn vrouw gezien als de Atlantische Alexander de Grote. Hij heroverde Stelmië, Avamië en Lurarië op andere volkeren tegen het jaar 119. In 163 stierven hij en Amina in een ongeval en beiden werden, in afwachting van de bouw van een groot mausoleum, begraven onder het keizerlijk paleis in de heilige stad Asim. Hun graven zijn echter nooit meer teruggevonden nadat de stad (en heel Carthamië) zwaar werden beschadigd door een aardbeving in 181.
- Spoiler: weergeven
- Door de vrede die er was met het intussen sterk uitgebreide Dumerische rijk was er een grote culturele invloed van de Romeinse en Griekse kunst en wetenschap op de Carthaamse en omgekeerd. Latijn werd samen met het Oudneurs een zeer belangrijke taal in Carthamië. Het wordt gezegd dat West-Borealië in de vroege middeleeuwen sterker ontwikkeld was en meer kennis had van de Griekse en vroege Romeinse literatuur dan Europa.
Halverwege de zesde eeuw landt de Schotse missionaris Brina Logoch op Borealië met behulp van de Carthiskische zeilers, na rondreizen houdt hij halt in Carthamië waar hij een deel van de Carthamiërs bekeert tot het christendom. Deze oervorm van het christendom zou tot en met de 15e eeuw de enige vorm van christendom zijn in Carthamië. Later bekeerden zij zich tot het Rooms-Katholicisme.
- Spoiler: weergeven
- Ondanks de uitbreiding van Carthamië verzwakte het rijk in de loop van de 8ste eeuw. Keizer Ongvar Kathor stierf in 722 N.C. zonder geldige troonopvolger en een onbekende edelman claimde de troon. In 731 lanceerde de Dumerische senaat de invasie van Avamië om te profiteren van deze instabiliteit. Onder leiding van Spurius Vinicius Piso vertrok een vloot van 85 quinqueremen uit Egis met 3 legioenen en extra alae (20.000 man). Ryner en Adren werden spoedig ingenomen. Bij Edrano werd het toegesnelde Carthaamse leger verslagen, waarna deze plaats versterkt werd. In 733 lanceerde Carthamië een tweede tegenaanval maar ook deze bleek niet in staat het bezette zuiden en oosten van Avamia terug te veroveren. Tegen 735 was het volledige laagland gebied van Avamia onder Dumerische controle.
- Spoiler: weergeven
- Een nieuwe periode brak aan met de kroning van Keizer Rodovaker Valis na een korte successieoorlog. Zijn voorouder Öbsom Valis was Keizer Kathor de eerste zijn belangrijkste veldheer en trouwe vriend (recent onderzoek duidt ook op een waarschijnlijke homo-erotische relatie). De Valis waren doorheen het Kathoraanse Keizerrijk al een machtige en invloedrijke familie. Rodovaker Valis greep de troon en bracht het keizerrijk terug in volle glorie.
Zijn opvolger, Thorvald, die in 895 Keizer werd, zinde op wraak tegen de Dumeriërs en zou hen, koste wat kost, onderwerpen of vernietigen. In 905, tijdens de Perisische opstand in Dumerië, verzamelt Thorvald een reusachtig Carthaams leger om van de chaos in het Dumerische rijk gebruik te maken om hen te overvallen. Bij Greop wordt het fort van legioen XI belegerd. Volgens Dumerische verslagen slaagt de bliksem in op het belegerde fort en vliegt het in brand. De legionairs vrezen dat Jupiter hen verlaten heeft en gaan op de vlucht. Carthaamse getuigen spreken dat op het moment dat ze de strijd leken te verliezen er vanuit de richting van Mount Kathor Anatvik de draak kwam, Anatvik was ten tijde van Kathor een van de laatste draken die resideerden op aarde en was een strijdmakker van Kathor. Anatvik zou het fort in lichterlaaie hebben gezet en het Dumerische legioen het op een lopen hebben laten zetten. Dit zou de laatste keer zijn dat een mythologisch wezen zich openlijk zou vermengen met de bezigheden van stervelingen.
Door de zware verliezen van legioen XI ten gevolge van de brand in het fort besluiten de Dumeriërs zich terug te trekken in de versterkte kuststeden Adren, Windon en Ryner. Omdat de Perisische Opstand blijft duren en de Dumerische Senaat nog steeds geen extra legioenen naar Avamië kon sturen wordt hun situatie erg penibel. Gezien de hopeloosheid van de situatie, besluit de senaat tot een vredesvoorstel waarbij geheel Avamia weer wordt geherintegreerd in Carthamië. Dit wordt besloten in het pact van Lyrië 907 (Pactum Lyricum) waarbij de contingenten in Adrenum (Adren), Vindonum (Windon) en Rinera (Ryner) de vrije aftocht krijgen en Avamië officieel terug Carthaams is, de Eerste Thorvaldeoorlog is zo officieel afgerond maar de strijd gaat voort.
Tegen 914 zou Thorvald een noemenswaardige vloot hebben gebouwd om de Aquilen en Catonis te heroveren op de Dumeriërs. Carthamië had voordien geen noemenswaardige oorlogsvloot en de Dumerische vloot die werd gestuurd ter verdediging van de Aquilen en Catonis was klein en werd in de pan gehakt. De overlevenden werden op gruwelijke wijze gestraft (ze werden de ogen uitgestoken op boten voor de kust en dan verplicht naar de kust te zwemmen). De Aquilen en Catonis gingen naar Carthamië na de slag bij Kthorak waarin de Dumerische vloot volledig verslagen werd. In 920 volgt een pyrrusoverwinning voor Dumerië bij de zeeslag van Zephyrus. Na deze zeeslag zijn beide vloten te uitgeput voor een nieuw offensief.
Een poging van Dumerië om de Catonis te heroveren mislukt in 925, waarna Thorvald in 931 een hernieuwd offensief in gang zet in het Oosten. Al snel worden Aesuri, Mattium, Corduba en Astura op de Dumerische kust aan de Lyrische golf belegerd door Carthaamse troepen. Grote delen van de kuststrook van Eleusium worden ingenomen ondanks flinke tegenstand van de Dumerische troepen. Het lukt de Carthaamse troepen af te remmen, maar geheel tegenhouden blijkt onmogelijk. Versterkingen worden vanuit het hele rijk richting Burdigala gestuurd en tegen 933 begint de Dumerische tegenaanval. Na een vruchteloze campagne in 934 komt het in 935 tot de slag bij Terventum. Bij deze slag komt Keizer Thorvald om het leven, wat ook meteen het einde van de invasie zal betekenen en de droom van Thorvald om de Dumeriërs te verjagen uit Borealië.
- Spoiler: weergeven
- De Thorvaldeoorlogen hadden beide landen bijzonder zwaar uitgeput en het zou nog een tijdje duren voor beide landen terug een volwaardig leger en vloot hadden. Net in die periode teisterden de Vikingen en Noordborealiërs ook de Atlantische kusten. In de elfde eeuw ondernamen de Carthaamse keizers strafexpedities tegen de Noordborealische Lurariërs, hierbij werd er op brute wijze gemoord en tot slaaf gemaakt. Volgens historici kan men spreken van genocide. Het gebied werd maar gedeeltelijk herbevolkt door Carthamiërs.
- Spoiler: weergeven
- In 1492 bezoekt Columbus Dumerië op zijn eerste reis om Indië te ontdekken. Na het tot stond komen van een Spaans-Dumerische alliantie vindt te Cadiz overleg plaats tussen beide landen, waarbij wordt besloten gezamenlijk Carthamië aan te vallen, en de te veroveren eilanden onderling te verdelen. Carthamië blijkt kansloos tegen de technologisch geavanceerde tegenstand van de Spanjaarden en moet in 1514 capituleren, waarbij de Aquilen en Catonis opgegeven worden. de Aquilen worden opgesplitst in twee, waarbij het Latijnstalige zuiden naar Dumerië gaat en het overwegend Neurstalige noorden naar Spanje ging. Tevens kreeg Spanje het eigendom over het graafschap Gynsele (Gonsales) en de Hetmaneilanden.
Ondanks de capitulatie recupereerde Carthamië snel van de oorlogen en maakte het op technologisch vlak snelle vorderingen. Vluchtelingen van de godsdienstoorlogen vestigden zich ook in het rijk dat gekend was om haar tolerantie en vredevolle samenleving, hierdoor kreeg het veel Europese technologie mee. Het begon intensief relaties op te bouwen met landen als Frankrijk, Engeland, Portugal en zeker de Nederlanders, rivalen van het Spaanse rijk. De Fransen konden zelfs Lurarië herbevolken met Franse kolonisten en daardoor werd het een de facto Franse kolonie binnen het Carthaamse Keizerrijk. Hetzelfde gebeurde in Overland door Hollanders, Zeeuwen en Brabanders. De Fransen en Nederlanders hebben hun stempel fel gedrukt op beide gebieden, die tot op de dag van vandaag Frans- of Overlandstalig (een aan Nederlands verwante taal) zijn.
- Spoiler: weergeven
- In 1710 werd Carthamië getroffen door een zeer slechte oogst. Doordat de Valis-keizer tezelfdertijd de belastingen omhoog trok werd de bevolking woedend. In Zuid-Oost-Carthamië begon Graaf Orvas Nervain van Blomastic een opstand tegen de keizer. De Fransen in Lurarië en de Spanjaarden in Gonsales steunden de Valis-keizer terwijl de Britten, Nederlanders en zelfs Dumeriërs graaf Nervain steunden. Van 1711 tot 1714 werd er zwaar gevochten tussen de rebellen onder leiding van Nervain en de keizerlijke troepen. Bij Asim won het rebellenleger in 1713 onverwacht de slag om het eiland en had het vanaf dan een groot gedeelte van Zuid- en Centraal-Carthamië in handen. Tevens heroverden de rebellen Gonsales op de Spanjaarden. Nervain draaide het absolutisme onder zijn voorgangers ingezet terug en in 1716 kwam voor het eerst in een kleine 100 jaar het parlement terug bij een. Carthamië evolueerde naar een parlementair regime zoals in het Verenigd Koninkrijk
Keizer Orvas I Nervain stierf in 1756 en had enkel een labiele dochter als nakomeling. De kroon zou hierbij overgaan naar Tårik Nervain, neef van Keizer Orvas I en Graaf van Greop. Echter greep Aroath Asim Valis, de laatste telg van de Valis-dynastie, de macht in Pötama en kon met de gestolen rijkdom van zijn voorgangers indruk maken op een groot deel van de bevolking in Noord-Carthamië. De successieoorlog die volgde zou tot 1759 duren en Nervain zou vanuit Blomastic opnieuw tegen de Valis vechten. Uiteindelijk zou Tårik Nervain Pötama veroveren, Aroath van de troon stoten en tevens Lurarië heroveren op de Fransen.
- Spoiler: weergeven
- Na het uitbreken van de Franse revolutie wordt Dumerië een bondgenoot van de Franse republiek. Wanneer de Eerste Coalitieoorlog uitbreekt in 1792 blijkt het Dumerische leger zijn zaakjes niet op orde te hebben. Ter hoogte van het eiland Mons wordt de Dumerische vloot verrast door een Carthaams-Britse vloot. Een groot aantal schepen raakt beschadigd en duizenden mariniers laten het leven.
Na de zeeslag om Mons hebben Carthamië en Engeland de macht op zee in handen, waardoor de handel geblokkeerd raakt. In 1793 beginnen de vredesonderhandelingen waarbij de in 1514 veroverde Zuidelijke Aquilen en een deel van de Catonis weer werden afgestaan aan Carthamië. In 1809 brak een opstand uit in Lurarië. De opstand zorgde ervoor dat Oost-Lurarië (alle gebieden ten oosten van de Hilgarrivier, m.u.v. van een paar steden aan de oostkant bij de monding) zich afscheidde van Carthamië.
- Spoiler: weergeven
- De Carthaamse troon komt vrij na het sterven van de laatste Keizer in 1821, waarop de Carthaamse kroon in 1822 overging naar de Britse koning George II. Carthamië werd deel van een personele unie met het Verenigd Koninkrijk.Onder het Britse heerschap werd het Carthaamse rijk (inclusief kolonies in Frisland, Corkeilanden; net als een aantal Afrikaanse, Caraïbische en Oost-Indische handelsposten) de facto onderdeel van het grotere Britse Rijk. Onder de Britten werd werk gemaakt van de industrialisering van het land. In sneltempo werden fabrieken en spoorwegen aangelegd. Tienduizenden boeren trokken naar de steden of immigreerden naar nieuwe landbouwgebieden, zoals Atrokije (waar nog miljoenen Carthaamse nakomelingen wonen, de zogenaamde Ranshäros)
- Spoiler: weergeven
- In 1904 kreeg Carthamië de status van Dominion binnen het Britse Rijk. Het land kreeg terug een eigen regering en bestuur en kreeg veel meer autonomie dan de kolonie die het voorheen was. Het werd een magneet voor Europeanen die van het continent wegmigreerden Tijdens de Eerste Wereldoorlog stierven tienduizenden Carthamiërs aan de Somme en in Gallipoli tegen de Centrale Machten (Duitsland, Oostenrijk-Hongarije, Ottomaanse Rijk en Bulgarije)
Bij de beurskrach van 1929 werd Carthamië zwaar getroffen. Vele ondernemingen gingen failliet en werkloosheid werd een wijdverspreid fenomeen. In die tijd staken communistische en fascistische groepen de kop op. In 1934 werd de socialist Arvud Arion verkozen tot Eerste Minister van Carthamië. Zijn ideaalbeeld, dat een mengeling van communisme en kapitalisme was, had succes en tegen het einde van de jaren ’30 was er een flinke economische groei in Carthamië. Overlandse Fascisten op Overland zouden in dezelfde periode de "Overlandse Vrijheidsbeweging" vormen, een terreurorganisatie die tot 2013 actief terreuraanslagen pleegde in Carthamië en regelmatig Overland liet belanden in een halve burgeroorlog.
Arion was gekend om zijn koppige houding tegenover Londen dat nog altijd een vinger in de pap had in Carthaamse zaken en liet zich openlijk uit voor totale Carthaamse onafhankelijkheid. Toch zou Arion als een van de eersten opdracht geven om het VK ter hulp te schieten in de donkerste dagen van 1940 met de slag om Engeland. De Carthaamse luchtmacht kwam de verzwakte Britse luchtmacht ter hulp en wist de controle over de lucht boven de Britse eilanden te behouden en de Duitsers te verslaan. Carthamië zou later onder het commando van het VK in veel andere slagen tijdens de hele tweede wereldoorlog vechten, vooral in Afrika en Europa, maar zelfs in India tegen de Japanners.
Op 25 februari 1949 stierf Arvud Arion aan een beroerte, slechts enkele weken voor de parlementsverkiezingen die hij wederom leek te zou gaan winnen. Het land was wekenlang in diepe rouw en werd er een groot mausoleum voor hem opgetrokken in zijn geboorteplaats Dornabi (later Asiqebi). De interim-premier, Jason Dolores, riep de Carthaamse republiek uit op 18 Mei 1949 na een referendum over onafhankelijkheid.
- Spoiler: weergeven
- Oorspronkelijk werd Carthamië een republiek met als president Arnath Hivac, Hivac was vice-premier ten tijde van het premierschap van Arvud Arion en was van oorsprong Aguilijns. Hivac had sterke sympathie met het socialisme en hij zou in 1950 een socialistische revolutie initiëren in Carthamië. De revolutie kreeg steun van de mensen op de armere en meer geïndustrialiseerde Aquilen maar mislukte op het vasteland van Carthamië. Hivac vluchtte naar Noord-Aguilas waar hij de Volksrepubliek Carthamië ging leiden. In 1955 kwamen beide regeringen bijeen en werd besloten dat de Aquilen (het gebied gecontroleerd door de Volksrepubliek Carthamië) onafhankelijkheid kreeg en de Volksrepubliek Carthamië de Volksrepubliek van de Aquilen ging vormen. In 1951 voerde men in Carthamië opnieuw de monarchie in, met een nakomeling van Orvas I Nervain als keizer. Gedurende het grootste gedeelte van de jaren '50 heersten er grote anti-communistische gevoelens in het land vanwege de plotse afscheuring van de Arendseilanden. Pas in de jaren '60 en begin '70 begonnen deze gevoelens weg te ebben. Zeker na de protesten van mei '68 die ook in Carthamië erg hevig waren
- Spoiler: weergeven
- In 1957 werd voor de Carthaamse kust een aanzienlijke oliehoeveelheid ontdekt. Deze bel strekte zich uit over het huidige Cylenië en grote stukken van Carthamië. Het land werd opeens zeer rijk en trok opnieuw vele immigranten aan. Bij de oliecrisis van 1973 bleef het land olie verkopen.
Zelf moest het al snel de prijs betalen want kort daarop pleegden rechtse elementen in het leger een staatsgreep met behulp van de CIA en Tholenië. Ook Cylenië ontsnapte niet en werd binnengevallen door Tholenië. Uiteindelijk bezetten de Tholeniërs het huidige Dagen en Fior en de volledige oostoever van de rivier Hilgar. In Overland steunden ze het OFM met zeer zwaar materieel waardoor zij daar de macht konden overnemen en de Overlandse Republiek konden uitroepen.
Na korte schermutselingen tussen loyalisten en putschisten begin 1974 komt er een vazallenregime met een neef van de Tholeense koning aangeduid als keizer. Verzetsgroepen zouden later het Amerikaanse vrachtschip Odysseus opblazen dat gevuld was met wapens voor de rechtse regering wat leidt tot een schandaal in Washington D.C. (President Nixon had de Tholeense invasie veroordeeld). De verzetsgroepen zouden zich in de loop van 1974 herorganiseren in de Home Brigades, de overgebleven loyale Carthaamse eenheden in de Aquilen werden de Vrije Carthaamse Troepen.
Op 2 April 1975 landde een grote groep Noord-Aguilijnen en Vrije Carthamiërs op de stranden bij Wasyl en Arvergrabe. Veldmaarschalk Arton Asiq bevrijdde op 1 mei 1975 Pötama. Hij organiseerde vrije verkiezingen en werd zelf verkozen als premier voor de Labour-partij.
Hij zocht internationaal steun voor de Carthaamse zaak en vond die door de relaties met o.a. het Verenigd Koninkrijk en vooral met Dumerië te herstellen. Asiq zou bij grote hervormingen alle macht afnemen van de adel en de keizer die erg veel macht had al zijn macht ontnemen. Hierdoor kreeg hij sympathie in socialistische staten, en uiteindelijk sloot hij een verbond met de Volksrepubliek Joegoslavië. Internationaal was de solidariteit met Carthamië erg groot, iedere zomer trokken vele socialistische jongeren naar Carthamië om als vrijwilliger mee te helpen heropbouwen.
- Spoiler: weergeven
- Eind 1980 zou een verzetsgroep in Stœrmbergue, Hilgar oostoever, een overval plegen op een wapendepot. De lokale Tholeense bevelhebber is razend over de zware verliezen die zijn manschappen leden en gaf het bevel om de hele bevolking van Stœrmbergue uittemoorden. Ondanks dat velen konden ontsnappen door een heldendaad van verzetsleden, werden een kleine duizend inwoners in koele bloede vermoord. Toen dit nieuws, dat werd gefilmd, Carthamië en de buitenwereld bereikte ontstond er een gigantische volkswoede. Het Tholeense consulaat te Pötama werd in brand gestoken en 3 Tholeense diplomaten, waaronder de consul, werden op straat doodgeknuppeld. Carthamië riep in het geheim de bondgenoten van de eerste Hilgaroorlog alsmede de Tholeense buurlanden bijeen om te bespreken hoe Tholenië voor eens en voor altijd kon geneutraliseerd worden. Carthamië, Nionië, Faylin, Ardeim, en de Aquilen gaven al hun steun toe.
Carthamië stelde op 14 December 1980 een ultimatum op aan Tholenië waarin het eist dat Carthamië terug de soevereiniteit krijgt over de Oostelijke Hilgaroever en de Corkeilanden en Nionië over Dagen en Fior. Tevens moest Tholenië de verantwoordelijken voor de Stœrmbergue-volkerenmoord uitleveren. Op 14 januari liep het ultimatum af en slechts 1 uur na het aflopen van het ultimatum begon de Tweede Hilgaroorlog. Deze oorlog zou duren tot eind 1981 En zou op 2, later 3 fronten uitgevochten worden. Op 28 November 1981 zou het laatste bastion van Tholenië, Espenia, vallen voor de coalitie. De coalitie installeert in 1982 een democratische burgerregering in het land en koning Jiran Védremecor werd verbannen.
- Spoiler: weergeven
- Carthamië kon na de Tweede Hilgaroorlog sterk genieten van zijn olie-inkomsten, het land werd heel rijk en kon goed zijn herstellingen en oorlogsschulden afbetalen. Met een gemiddelde economische groei van enkele procenten zijn de jaren ’80 voor Carthamië verliepen de herstellingen en de wederopbouw van het land vlot. Dit was het best zichtbaar door te kijken naar de skyline van Pötama, Cärtym en Sinderia die dubbel tot driedubbel zo groot werden. Relaties met de USA en Tholenië werden terug genormaliseerd. Toch zou in 1985 de zoon van Jiran Védremecor, Thom Védremecor de macht grijpen in een door het volk gesteunde staatsgreep. Védremecor draait het proces van democratisering terug. Relaties met Carthamië bereiken opnieuw lage niveaus, er ontstaan zelfs nieuwe vijandigheden. De zoon van Jiran Védremecor sneuvelde in de Tweede Hilgaroorlog en plande al langer om zijn zoon te wreken. In 1989 werd er ook olie ontdekt in Tholenië waardoor het land met die inkomsten een nieuw leger kon opbouwen
- Spoiler: weergeven
- Op 7 Juni 1992 valt Tholenië Carthamië aan in een verrassingsaanval. De doelen waren van politieke en economisch aard, Unity Palace, het keizerlijk paleis te Pötama; Het Carthaamse House of Representatives; het Cärtym Conference Center, waarop dat moment een handelsconventie plaats had met talloze CEOs van Carthaamse bedrijven en de Imperial Tower in Pötama, dat een overwinningsmonument was van de Tweede Hilgaroorlog. Het Carthaams Parlement werd ook geraakt en het 18e eeuwse gebouw brandde volledig af. De raket voor het Cærtym Trade Center raakte een brugpijler die op zijn beurt instortte en tientallen wagens met zich meenam, hier vielen 88 doden. De raketten voor de Imperial Tower en Unity Palace werden uit de lucht gehaald. Premier Higez besloot om Tholenië binnen te vallen en kon Oost-Lurarië bezetten. Hoewel een totale overwinning mislukte dwong hij de Tholeniërs democratische hervormingen door te voeren.
De rechts-liberale koers van de regering Higez hadden een zeer goede impact op de Carthaamse economie. Er was sprake van een tijgereconomie (al snel omgevormd naar de term drakeneconomie) en de economie groeide met gemiddeld 9% per jaar eind jaren '90 en bleef een percentage van 7% aanhouden tot 2008. Carthamië kende pas in 2009 terug een recessie maar kon zich wegens slim financieel beleid van de vorige jaren zich vrij snel ontdoen van de problemen.
In 1998 was er een zware zeebeving in de Scipionische Zee die Kartjas en de Aquilen maar vooral in Carthamië en Dumerië duizenden slachtoffers maakte. Een van de zwaarst getroffen gebieden was rond de Carthaamse stad Smostar. Terzelfdertijd kwam het OFM terug van weggeweest en begon een terreurcampagne in binnen- en buitenland. De zwaarste aanslag was die op Pötama CBD Station in 1998 waar 69 doden vielen. Gregorius Vanstap, leider van het OFM, vluchtte weg uit Overland en verschuilde zich bij zijn Schellingse zusterorganisatie FFA. Het OFM bleef aanslagen plegen. Eind 2012 werd de Tholeense koning Jiran Védremecor vermoord in een staatsgreep gepland door de dissidente Tholeense generaal Frewersëm en de Carthaamse geheime dienst CBI.
- Spoiler: weergeven
- In 2013 ondertekenden Cylenië (unie van Faylin en Nionië), Carthamië en Tholenië het verdrag van Muensterwald wat tot normalisatie van de relaties tussen Nionië en Carthamië enerzijds en Tholenië zou lijden. Eind 2013 werd de Nionische koningin Astrid neergeschoten door een OFM-terrorist en later werden op andere staatshoofden, waaronder de Schellingse presidente, aanslagen gepleegd door FFa- of OFM-leden die mislukten. Een korte heropleving van de Overlandse Onrust vond plaats toen het OFM alles uit de kast trok om zijn ondergang te vermijden. Hierbij werd er in de vlakte buiten Vena gevochten met oud materieel uit de Carthaamse militaire bezetting van 1973-1975 waaronder tanks en geleide raketten. Het Carthaamse leger won en kon het OFM ontmantelen.
In 2015 ging de Carthaamse economie opnieuw kort in recessie, de dalende olieprijzen zetten grote druk op de Carthaamse oliebedrijven, maar tussenkomst van de regering zorgde dat de oliebedrijven financieel ondersteund waren zolang de prijzen laag blijven. Midden 2016 waren de problemen opgelost. Carthaams Premier Grevain en Bondskanselier James Rafath (beiden van de LDP) kregen veel lof voor hun acties.
In 2016 herenigden Carthamië en de Aquilen terug tot één staat na een volksstemming, de Carthaamse Federatie werd een federale republiek en ging bestaan uit 4 deelstaten. De Lurarische Republiek, de Aquilijnse Republiek, Het Gemenebest der Lazanotheilanden en het Keizerrijk Carthamië (dit afgeslankte Carthamië bleef als ceremonieel staatshoofd de keizer houden, waar de anderen een president/consul hebben). Op internationaal vlak kwam er toenadering tussen de Atlantische landen. Initiatieven zoals het Westpact (een economische unie tussen de Carthaamse Federatie, Cylenië, Tholenië, Uneta, Eduko, Schellingen, Imaginië en Kwang Yung) of de Atlantische Raad (een Atlantische overlegraad die samenkomt in Oca, Kartjas om de internationale politiek te bespreken) zorgen in dit decennium voor steeds nauwere contacten tussen de Atlantische landen.