Bericht
door Dulminis » zo 21 jun 2015, 15:20
's Staats inrichting
Een beetje meer over de staatsinrichting van Paganië. Zoals eerder al vermeld heeft Paganië een tweekamerparlement bestaande uit het Congres (Kḛdjas, 'Tweede Kamer', 225 leden, die eens in de max. 5 jaar direct gekozen worden via evenredige vertegenwoordiging) en de Senaat (Sjanac, 'Eerste Kamer', 99 leden, die in drie porties eens in de drie jaar gekozen worden (dus 33 per jaar), 66 direct door het volk via een districtenstelsel, 33 getrapt door de provincieparlementen). Vanwege nare ervaringen in het verleden (waarover later meer) is het een partij niet toegestaan meer dan 50% van de zetels in het Congres te bezetten. Een absolute meerderheid is dan ook onmogelijk, waardoor er altijd compromissen gesloten moeten worden. Deze regel geldt overigens niet in de Senaat.
De uitvoerende macht wordt gevormd door de zogeheten Scharlaken Raad (Kḛsilḭ Kikine). Deze wordt geleid door de Consul (Kḭsou) die voor een niet-verlengbare termijn van vijf jaar wordt gekozen en aangesteld door de gezamenlijke provincieparlementen (sinds 1996; daarvoor door de gezamenlijke hoofden van de adellijke families). De termijn van de Consul kan niet voortijdig worden beëindigd, tenzij hij dood is of anderszins lichamelijk niet meer in staat om te regeren, of wanneer (blijkt dat) hij een ernstige misdaad heeft begaan (al dan niet in functie of daarvóór). De Consul stelt zijn regering samen, waarvan de leden (ministers) wél door het Congres kunnen ontslagen worden bij gebleken wanbeleid. Wanneer het Congres van de Consul eist dat deze zijn beleid aanpast, en de Consul weigert, dan kan het Congres in het uiterste geval een Dictator (Diktater) benoemen die de macht heeft om de Consul onder huisarrest te plaatsen en de leiding van de Scharlaken Raad over te nemen totdat de Consul van gedachten verandert, of - indien dat niet gebeurt - het einde van diens termijn.
De reden van de maximum-50%-regel is ingevoerd na de zogeheten Jaren van Repressie (Uni u Kḛjarkicjḛ, 1944-1965) toen de rechtsextreme partij Partido Cjuvik ('Staatspartij') na bij verkiezingen 138 zetels gewonnen te hebben, consul Locjs Nenilis onder druk zette om hun beleid tot de letter nauwkeurig uit te voeren. Deze weigerde, waarna het Congres Tysc Nerba (1891-1964) tot Dictator benoemde. Nenilis werd onder huisarrest geplaatst en een jaar later vermoord. Hoewel de hoofden van de adellijke families keer op keer nieuwe consuls benoemden, kregen deze gedurende twintig jaar nooit de macht in handen, en Nerba werd keer op keer herbevestigd als Dictator. Verkiezingen werden gemanipuleerd (zowel voor het Congres als voor de koningsverkiezingen in Mutweri en Ors Erkoli, die geen eigen adellijke traditie hadden, waardoor de koningen Karlos (1947-1954) en Alea̰dro (1954-1961) feitelijk marionetten waren van de Partido Cjuvik), politieke tegenstanders verdwenen, buitenlanders werden gedwongen te verhuizen naar ghetto's of verdwenen en het land in- en uitkomen was praktisch onmogelijk geworden voor niet-partijleden.
De onverwachte dood van Nerba in 1964 liet de Partido Cjuvik echter enigszins verward achter, en zijn opvolgster, Dictatrix Yrilia Edja̰, bleek niet werkelijk in staat om de partij in het gareel te houden. Toen koningin Isabeu (1961-1968) dan ook in 1965 met een onderweg groeiende escorte vanuit haar thuisstad Pagai naar Kustruni reisde, zag Edja̰ het Raadspaleis plotseling omsingeld door tegenstanders van het regime, waar zich intussen ook het leger bij had gevoegd. Consul Ferna̰do Ma̰jali werd uit zijn huisarrest bevrijd en nam het bewind over; nieuwe verkiezingen volgden. In het jaar dat volgde zijn vele leden van de inmiddels verboden Partido Cjuvik opgepakt en aangeklaagd voor misdaden tegen het Koninkrijk en het Volk; de processen duurden tot ver in de jaren '80.
Hoewel de Scharlaken Raad oorspronkelijk genoemd was naar de kleur van de mantels die de eerste Raad in 1849 droeg, kreeg de naam gedurende de Jaren van Repressie een negatieve bijklank, als zou deze verwijzen naar het bloed van de politieke tegenstanders en anderen dat in naam van de Raad vergoten is. Desondanks is de naam nooit gewijzigd.
Onex́o uǵȯnan ėbȯ xėzėk ocilhenśek v́egėnśeǵon
Woja̰ plodjṵ bḭ cjuwir ḭ wikoles u irkes pur
Mae'r afon orau yn y llygaid y geifr bach
(Le meilleur fleuve se trouve dans les yeux des petites chèvres)