Bericht
door MandelSoft » ma 20 okt 2014, 22:21
De geschiedenis van Nieuwegouwen
Vroege geschiedenis
Al sinds 9000 voor Christus wonen er mensen in het gebied in wat nu Nieuwegouwen wordt genoemd. Voor een lange tijd waren dit kleine stammen, afstammend van de Oud-Nagaskiërs en andere oude Borealische volkeren, die leefden van jagen, verzamelen en de visserrij. Rond 6500 voor Christus begon langzamerhand kleinschalige landbouw vanuit het westen in te treden. Van stam tot stam verspreidde de kennis langzaamaan over het hele land.
Rond 400 voor Christus ontstaan er de eerste georganiseerde vorstendommen. Anders dan in het huidige buurland Schellingen, kwam het niet tot de creatie van grotere rijken. Gescheiden door rivieren en bergen, bleven deze rijken maar kleinschalig werken. Toch waren deze rijken voortdurend in conflict met elkaar, en het veroveren van elkanders rijk bleek moeilijk te zijn door de vele rivieren, het drassige laagland en de bergen.
Rond het jaar 1100 na Christus werd het kustgebied door de Noormannen gekoloniseerd. De vele rooftochten en nieuwe ziektes eisten hun tol en van de oude rijken is er veel verloren gegaan. Ook de oorspronkelijke bevolking was ver teruggedrongen en de Noormannen waren tegen de tijd dat de eerste Hollandse kolonisten kwamen in 1653 ver in de meerderheid. Veel van de vroegere geschriften zijn verloren gegaan en er is verder vrij weinig bekend over de vroegere bevolking. De meeste bronnen over de oorspronkelijke bevolking zijn oude Nagaskische geschiedenisgeschriften die in Schellingen bewaard zijn gebleven; en van de Noormannen die het gebied hadden ingenomen.
De kolonisatie
In de eerste helft van de 17e eeuw waren er enkele expedities georganiseerd naar Borealië, en met succes: op verschillende plaatsen op Borealië werden kolonies gesticht, onder andere in het huidige Imaginië en Burghteland. Zo ook in Nieuwegouwen, waar twee kolonies werden gevestigd: Hulst rond de Hulsterbaai en Nieuwegouwen aan de monding van de Alve-rivier. In Nieuwegouwen werd de stad Regentsburght gesticht, die de burcht bevatte van de regent om deze kolonie te verdedigen tegen de Noormannen. Deze stadsnaam is in de loop der jaren verbasterd via Regensburg naar Rensburg.
De Noormannenbevolking was militair gezien nauwelijks opgewassen tegen de Nederlandse kolonisten. Al vrij snel werden ze onderworpen en uitgemoord; de Nederlandse overheersing op Zuidoost-Borealië was een feit. De gebieden werden opgedeeld in provincies, die in Nieuwegouwen al snel “gouwen” werden genoemd. Aan het hoofd van elke gouw stonden enkele regenten die de dienst uit maakten.
Beide kolonies breidden zich uit: rond Hulst kwam de kolonie Groot-Hulst, die zich uitbreidde naar de huidige gebieden Drevergouw, IJselgouw, Woudegouw en Zuidegouw. Nieuwegouwen breidde zich uit over de rest van het land ten zuiden van de Elenzen-gebergte.
De wingewesten
Van 1659 tot 1865 waren zowel Nieuwegouwen als Hulst wingewesten van Nederland. Deze werden bestuurd door enerzijds de lokale regenten, en anderzijds als overkoepelende organisatie door de in het Nederlandse Amsterdam gevestigde “Compagnie der Westenlanden”. In de wingewesten bleken veel grondstoffen aanwezig, zoals hardhout, zilver en speciale Borealische specerijen. In de industriële tijd bleken ook kolen, ijzererts en bauxiet aanwezig te zijn. Daarnaast bleek de bodem goed vruchtbaar, zodat grootschalige landbouw mogelijk was. De wingewesten bleken voor de compagnie zeer winstgevend te zijn. Zo winstgevend zelfs, dat Groot-Hulst deze winst eigenlijk voor zichzelf wilde houden. In 1802 verklaarde Groot-Hulst de onafhankelijkheid, omdat sinds 1798 het door Frankrijk overheerste Nederland in oorlog was en dus de controle van het vasteland weg was. Nieuwegouwen bleef nog echter trouw aan Nederland en de compagnie. Om niet nog een wingewest te verliezen, investeerde de compagnie meer geld in Nieuwegouwen. Dat leidde tot enorme verbeteringen in de levensstandaard en een ware bevolkingsexplosie.
Het revolutiejaar 1848 had voor zowel Nederland als de kolonies een grote invloed in de staatinrichting. Vanaf dat moment kwamen er jarenlange herinrichtingen van het politiek bestel van de kolonies. In 1865 was het op Franse leest geschoeide Nederlandse staatsbestel van Thorbecke ook in de kolonies van toepassing. In Groot-Hulst bleeft het oude systeem nog in stand.
In 1865 werd Nieuwegouwen een volledige kolonie van Nederland. De structuur van het bestuur werd grotendeels op Nederlandse leest geschoeid en vrijwel alle bestuursinstellingen van de Compagnie werden opgedoekt. De koloniale status zorgde voor veel negatief sentiment, omdat Nederland de kolonie vooral voor exploitatie. Met andere woorden, de kolonie werd wederom uitgebuit. Bij het overlijden van koning Willem-III in 1890 verklaarde Nieuwegouwen zich onafhankelijk, wat direct door de Verenigde Staten, Groot-Brittanië en buurland Hulst werd erkend. Nederland erkende de onafhankelijkheid pas in 1898, omdat koningin Wilhelmina bij haar aantreden onder internationale druk zwichtte, en vervolgens de betrekkingen normaliseerde.
Het Burghtelands Conflict en de Engelse Oorlogen
Eind 18e Eeuw werden meerdere kolonies van Nederland bedreigd door overname door de Engelsen. Nadat o.a. de Kaapkolonie was verloren gegaan aan de Engelsen, zagen de Engelsen in 1795 hun kans schoon om Borealische kolonies in te nemen. Echter werken de kolonies samen om met succes de Engelse buiten te houden wat nu de Eerste Engelse Oorlog wordt genoemd.
Echter lagen de zaken anders in 1805, toen Engeland het nogmaals probeerde in de Tweede Engelse Oorlog. Groot-Hulst, dat een paar jaar echt onafhankelijk was, en nog steeds wrok had jegens Nederland, sloot een pact met Engeland. Engeland zou het nieuwe land ongemoeid laten in ruil voor militaire samenwerking. Mede hierdoor kon de gehele oostkust van Burghteland door Engeland worden ingenomen. Dit werd door Burghteland gezien als hoogverraad.
Nieuwegouwen werd niet ingenomen, maar was afgesloten van het moederland Nederland omdat de Engelsen een barricade op zee hadden opgesteld, mede geholpen door Groot-Hulst, waardoor er geen enkel Nederlands schip Nieuwegouwen in of uit kwam. Echter gingen er geruchten rond dat Nieuwegouwen in het grootste geheim Engeland steunde bij de inname van Burghteland, wat zou verklaren dat Nieuwegouwen niet was ingenomen, en dat in het geheim handel was gestart met Engeland. Toen dit in 1863 aan het licht kwam, was de reactie uit Nederland om nog meer controle te houden op Nieuwegouwen en deze om te vormen tot een volledige kolonie in 1865.
Na de onafhankelijkheid van Nieuwegouwen werd het conflict met Burghteland flink aangewakkerd. Immers, zij hadden hen verraden begin 19e Eeuw. In 1893 werd er door Burghteland een barricade opgeworpen. In 1895 botste een schip onder de vlag van Nieuwegouwen op een Burghtelands schip dat voor de kust van Nieuwzwoll voer op weg naar Schellingen, waarbij het Burghtelandse schip zonk. Het is nog steeds onduidelijk was of dit opzet was of een ongeluk, maar niettemin verklaarde Burghteland de oorlog aan Nieuwegouwen. Vanuit Drakeberg en Noorland (toen nog in het bezit van Burghteland) rukte het leger van Burghteland op over de Elenzen en over de Swane-rivier (ook bekend als Schwanau). Al snel had Burghteland bezit genomen van de Plankdaalse gouw, de zuidkant van de Elenzen. Ook viel Burghteland Groot-Hulst aan, omdat deze ook hen in het verleden had verraden. Ook de noordelijke Drevergouw werd ingenomen. Hierop besloot Groot-Hulst een alliantie aan te gaan met Nieuwegouwen om een gezamelijke vijand van hun grondgebied te weren.
In 1897 kwam er echter de ommekeer. Vanuit het zuiden rukte het Nieuwegouwse leger op om het Burghtelandse leger terug te dringen. Zeer benoemenswaardig is de bloedige Slag om Heredals, waarbij veel burgerslachtoffers werden gemaakt. De stad lag aan het einde van de slag grotendeels in puin. Na deze veldslag verloor Burghteland snel terrein; Noorland, de Merengouw en Drakegouw werden ingenomen. Met de schrikbeelden van het aangerichte bloedbad begon de internationale afschuw van deze oorlog toe te nemen. In 1899 werden verscheidene internationale sancties opgelegd aan beide landen, en zelfs gedreigd met militaire interventie. Schellingen stond op het punt om Nieuwegouwen de oorlog te verklaren en ook Burghteland strenge sancties op te leggen in de vorm van een handelsembargo. Het Burghtelands volk begon de vele militaire slachtoffers aan Burghtelandse zijde beu te raken. Hierop besloot de regering een vredesvoorstel te maken, waarbij de grenzen zoals deze op dat moment waren werden gehandhaafd. Groot-Hulst ging akkoord, maar Nieuwegouwen accepteerde dit echter niet, en stuurde, samen met een verzameld leger uit verschillende landen, een legermacht naar Westerdamme om deze in te nemen, maar deze werd door verdere dreiging uit Schellingen teruggeroepen. Nieuwegouwen kon zicht geen twee-frontenoorlog permitteren. Uiteindelijk moet Nieuwegouwen met tegenzin het vredesverdrag ondertekenen.
In 1901 kwam Nieuwegouwen met een voorstel tot annexatie van Groot-Hulst. In de jaren die vooraf waren gegaan had Burghteland laten zien dat het beide landen kon aanvallen op basis van oud zeer. In de oorlog was de alliantie tussen de twee landen vruchtbaar gebleken. In 1902 kwam er een akkoord tot annexatie, op voorwaarde dat de stad Hulst de senaat en de hoofdrechtbank zou krijgen. Rensburg houdt het parlement en vele overheidsinstanties. Op 23 juni 1902 werden beide landen officiëel één land: het Republiek Nieuwegouwen. Deze dag wordt nog altijd gevierd als Eenheidsdag.
Het Republiek Nieuwegouwen in de beginjaren
De in 1890 opgerichte republiek nam in het begin het bestuursmodel dat Nederland 25 jaar eerder had geïntroduceerd, inclusief een parlement met twee kamers in de hoofdstad Rensburg. Het enige verschil was dat niet langer een koning staatshoofd was, maar een president. De president wordt direct door het volk gekozen, en er werden geen termijnsbeperkingen gesteld. Een opvolger kon worden gekozen wanneer beide kamers van het parlement een referendum uitschreven en de meerderheid van de stemgerechtigden instemde met het beëindigen van de termijn. In de grondwet was bovendien opgenomen dat (klein)kinderen deze ambt niet mogen uitvoeren; dit was om te voorkomen dat er opnieuw een familie-elite zou ontstaan al het ware een soort “koninklijke familie”. De vlag van Nieuwegouwen is afgeleid van de vlaggen van Noord en Zuid-Holland.
De eerste president van Nieuwegouwen was Arnout van Muiden. Hij startte met een liberaal beleid die van Nieuwegouwen een sterk economisch land zou moeten maken. Zijn land belandde in zwaar weer toen het Burghtelands conflict uitbrak in 1895. Toch bleeft hij aan de macht en met succes kon hij gezag afdwingen door de ommekeer in de oorlog in 1897. Tot aan het einde van de oorlog bleeft Van Muiden president, tot aan de ondertekening van het vredesverdrag. Dit werd gezien als een zwakte.
Zijn opvolger was Eduard Pieters. Pieters haalde de banden aan met buurland Groot-Hulst om de alliantie te versterken, wat leidde tot de annexatie van dat land. Pieters, geïnspireerd door Karl Marx, begon met een socialistisch beleid. Pieter’s beleid sloeg aan en kon lang aan de macht blijven. In 1919, na 20 jaar presidentsschap, droeg hij zijn taak over aan partijgenoot Waldemar Goverts. Hij zette zijn beleid door tot het rampjaar 1929. De beurskrach was fataal voor Nieuwegouwen, die zijn op grondstoffen gebaseerde economie zijn export zag verdampen.
De Rationalistische Autocratie
In 1931 kwam de Partij voor de Ratio en Rechtvaardigheid (PRR) in het parlement. Geleid door Reinout de Zwart, wilde deze partij een rationalistische staat invoeren. Het rationalisme, zo redeneerde men, zou ervoor zorgen dat men beter zou presteren en dat het recht zou zegevieren. De PRR was de mening toegedaan dat de emoties en de vriendjespolitiek die gepaard gaan met een parlement niet de juiste basis bieden voor de versterking van het land. De PRR was wars van alles wat met religie te maken had, al helemaal omdat aartsvijand Burghteland dit openlijk omarmde.
Na de beurskrach van 1929 won de PRR snel aan populariteit. Ze wezen de Burghtelanders, socialisten en religieuzen aan als zondebok voor de verkwisting van hun geld en economie. Met massale steun van het volk werd de PRR met maar liefst 63% van de stemmen gekozen tot grootste partij van Nieuwegouwen; de PRR had volmacht en De Zwart werd president.
Na deze verkiezingen veranderde veel. De PRR zag zijn kans schoon om al zijn macht te gebruiken om de grondwet langzaam maar zeker te veranderen; de verkiezingen van de daaropvolgende termijnen waren allen een farce, waarbij de verkiezingsuitslagen werden gemanipuleerd, al viel dit in het begin niet op, omdat de partij een grote steun had van het volk, deels uit angst om niet buiten de groep te vallen. Het land veranderde in een autocratie, met De Zwart als dictator.
In 1932 werd geconstateerd dat religie ongewenste gevolgen had op de ontwikkeling van de rationele samenleving. Als gevolg daarvan werd elke vorm van religie verboden. Bijbels werden verbrand, geloofsuitingen werden beboet en bestraft, kerken werden afgebroken of heringericht. Ook waren scholen op religieuze grondslag niet meer toegestaan, en waren openbare scholen verplicht om de moderne wetenschap onderwijzen en de belangrijkste theorieën daarbinnen. Alcohol en drugs werden uitgebannen als “ziekmakers van de geest”. Al snel bekeerde een groot deel van het volk onder de angst om gepakt te worden. Religie ging vanaf dat moment ondergronds, alsmede de alcoholproductie.
Ook werd de zogenaamde Revolutiespelling ingevoerd, die de taal eenduidiger en duidelijker zou moeten maken. Deze radicale spellingswijziging is tot op de dag van vandaag geldig. De enige taal van het land is Nieuwegouws; iedere andere taal is verboden. Al snel stierven allerlei dialecten uit, zoals het Hulstsch, het Westgouws en het Noorlands. Alleen het Burghtelands hield in de Drakegouw nog stand, hetzij dat het zich ondergronds bevond.
In Duitsland was met het nationaal socialisme een richting ingeslagen waarvan veel mensen dachten dat het de oplossing was voor de sociale problemen. Als reactie hierop werd het Rationalisme aangepast aan de moderne tijd: het Nationaal-Rationalisme. De PRR zorgde er met maatregelen voor dat de crisis werd bezworen, zoals bijvoorbeeld de aanleg van veel publieke werken. Zo werd daags na de opening van de Autobahn Frankfurt-Darmstadt in Duitsland in 1935 tot de aanleg van een autosnelwegennet in Nieuwegouwen besloten – het eerste wegvak werd in 1939 opgeleverd tussen Rensburg en Anttregt.
Hoewel het Nationaal-Rationalisme veel overeenkomsten toont met het Nationaal-Socialisme, waren er enkele cruciale verschil. In plaats van een bevolkingsgroep af te straffen, werd men enkel afgestraft op het überhaupt hebben van een religie. Ironisch genoeg versterkte dat de eenheid in het land, doordat iedereen zich aanpaste aan de nieuwe, religieloze samenleven, al was het met tegenzin. De ideologie bleef wel uitgaan van een sterke nationale identiteit van de inwoners van Nieuwegouwen en een assimilatieplicht voor nieuwkomers. Over de nazipraktijken in Duitsland hield het regime geen standpunt; ze censureerden dit en compenseerde het met propaganda over de positieve kanten van het Nationaal-Rationalisme.
Nieuwegouwen speelde hield zich afzijdig in de Tweede Wereldoorlog. Het land werd echter door de Verenigde Staten in eerste instantie gemeden omwille van het staatsbestel dat overeenkomsten had met het Duitse. Toen in 1941 de Gealllieerden de oorlog verklaarden aan Duitsland, hield Nieuwegouwen zich neutraal. Deze houding is door vele landen van beide kanten van het conflict voor lange tijd afgekeurd.
Pas aan het eind van de Tweede Wereldoorlog begonnen er scheuren te vertonen in het Rationalistisch regime. De beloofde welvaart bleef uit en vrijheden werden steeds verder ingedamd. In 1947 was er een aanslag op president De Zwart, die deze aanslag niet overleefde. Het parlement werd bezet door verzetsgroepen en het leger zegde vertrouwen op aan de regering; de macht van de PRR was snel verloren en was zo in het nauw gedreven dat het niets anders zag dan nieuwe verkiezingen uitschrijven. De liberalen wonnen de verkiezingen en PRR verloor deze verkiezingen dramatisch en dit betekende het einde van de macht van het Rationalistisch regime. Toch bleef een deel van het gedachtegoed, namelijk de anti-religieuze houding, bewaart tot op de dag van vandaag.
Democratisch Nieuwegouwen
In 1947 werd met de liberalen de democratische rechtsstaat weer hersteld. Er werd aan de mensen meer vrijheid gegeven en de drooglegging werd stopgezet. Onder het beleid van president Steffen van Züdkâp. Echter was religie nog voor lange tijd verboden; pas in 1984 werd er op basis van mensenrechtenorganisaties de illegaliteit van religie opgeheven.
Het beleid van Van Züdkâp werd wel een lange tijd voortgezet: de overheidsbemoeienis moet worden verminderd, want het volk en het bedrijfsleven zelf dient de beste keuzes te maken. Veel overheidsinstanties worden geprivatiseerd om deze efficiënter te laten werken. Privatisatie was in de ogen van de regering hèt wondermiddel om de economie te helpen en om de belastingen laag te houden
Het effect was echter dat de verschillen tussen arm en rijk bleef groeien. Men heeft het in de rest van Borealië over “Amerikaanse toestanden” in Nieuwegouwen. Hoewel de belastingen laag zijn, is de zorg duur, openbaar vervoer is er nauwelijks, een sociaal vangnet is er niet, op veel snelwegen wordt tol geheven en praktisch gezien maken bedrijven de dienst uit door flink te investeren in de lobbysector. De laatste jaren zijn zowel de roep om meer socialisme, alsmede het accepteren van religie, sterker geworden. Het land zoals deze nu is, is flink in verval geraakt door overmatige privatisering en overheidsbeperking. Het enige wat het land nog op de been houdt is de nog steeds voortdurende grondstoffenwinst en export. Economen zeggen dat het land veel moet veranderen wil het nog standhouden in deze wereld.
Laatst gewijzigd door
MandelSoft op wo 20 apr 2016, 00:36, 2 keer totaal gewijzigd.
Beheerder van Schellingen, Imaginië en Nieuwegouwen