[ATR] Historie

[BlaZ]

Ontdekking
In 1722 was het aan Jacob Roggeveen om als eerste westerling het continent Atrocaea te ontdekken. Roggeveen had op zijn zoektocht naar het mythische terra Australis eerder al Paaseiland en Rodova ontdekt. In Rodova werd hij gewezen op land in het zuiden.
Hij zette voet aan land op het door hemzelf benoemde eiland Belgica Australis, in de periode hierna zou hij een groot gedeelte van de noordkust van Atrocaea verkennen en contacten leggen met de inheemse bevolking, die enthousiast op zijn aankomst reageerden.
Hij beschrijft het continent als een reusachtig, koud en dunbevolkt gebied, colonisatie zou enkel in de noordelijkste streken mogelijk zijn. Door zijn terugkeer, via dezelfde route naar Nederland, blijken de Spanjaarden lucht van zijn ontdekking te hebben gekregen.
Zo ontdekt een expeditie onder Pedro Mendoza Gonzalez in 1724 de oostkust van Atrocaea.

Vroege colonisatie
In 1725 waagt de Republiek der Verenigde Nederlanden een poging om met een expeditie vanuit Batavia een nederzetting te stichten op het eiland Belgica Australis. Spanje doet pogingen het eiland Espirito Santo to coloniseren vanaf 1737, deze nederzettingen blijken vanwege de klimatologische omstandigheden weinig succesvol en blijven klein of verdwijnen.
Een Dumerische expeditie zet in 1741 voet aan wal op het eiland Salvia en in 1745 volgt een Franse nederzetting in het oostelijke gedeelte van Terrefroide.
Ondertussen richten door de colonisten meegebrachte westerse ziekten enorme schade aan onder de lokale bevolking. Hele dorpen verdwijnen, en naar schatting 90% van de inheemse bevolking komt om door ziekten. Colonisten herdopen in deze periode het eerder in bruik zijnde Terra Australis in Atrocaea vanwege de moeilijk leefbare omstandigheden.


Tegen het einde van de 18e eeuw verandert langzaam de thermohaliene stroming ten noorden van Atrocaea van een koude golfstroom naar een warme golfstroom. Deze verandering veroorzaakt een toename van de landtemperaturen, zodat grote gebieden vrijkomen voor landbouw. Tijdens de Napoleontische oorlogen is het vooral Dumerië, wat geen strijdende partij is, dat zijn coloniën flink weet uit te breiden. De coloniën Duronia en Dumeria Nova ontstaan in deze periode.

Na de val van de Venetiaanse republiek, een bondgenoot van Dumerië, weten Venetiaanse vluchtelingen met hulp van de Dumeriërs een colonie te stichten op Atrocaea (Veneto Novo).
Enkele jaren na de Napoleontische oorlogen is het Pruisen dat in 1820 begint met het coloniseren van het Kronland in het noordoosten van Atrocaea.

Rond 1815 komt er door overbevolking op de Dumerische thuiseilanden een eerste immigratiegolf op gang. Deze golf van Latijnse immigranten legt de basis voor de Latijnse overheersing van het continent.
De liberale revoluties van 1848 en 1849 vormden de oorzaak van een tweede immigratiegolf. Deze keer zijn het vooral Duitse en Italiaanse immigranten die de oversteek wagen, zij vormen de eerste nederzettingen in de provincies Sfoglio, Erfland en Kulmerland.

Ondertussen blijft de Franse colonie in het noordwesten (Terrefroide/Vozalgadeho) flinke tegenstand van de inheemse bevolking ondervinden. In de loop van de 19e eeuw nemen de conflicten tussen inheemsen en Franse colonisten in het noordwesten toe, zo nu en dan komt het tot geweld.
Tegen 1878 besluit Frankrijk, met militaire middelen, het hele noordwesten van Atrocaea onder controle te brengen. Met deze operatie wordt ook Rodova een protectoraat van Frankrijk.

In 1882 worden de losse Dumerische coloniën omgevormd tot een autonome prefectuur, wat gezien kan worden als een voorloper van het latere Atrocaea. Mede door immigratie begint zich langzaam een publieke opinie te vormen die voorstander is voor volledige afscheiding. Tijdens de eerste wereldoorlog besluit de Duitse colonie Kronland zich onafhankelijk te verklaren, om zo een Engels/Amerikaanse invasie te voorkomen. Deze onafhankelijkheidsverklaring krijgt navolging in de latijnse gebieden waar, in 1921, Atrocaea zich onafhankelijk verklaart.

Om Amerikaanse invloed af te wenden vormen Kronland en Atrocaea een federatie. Tijdens de Spaanse burgeroorlog zouden Spaanse coloniën zich in 1937 onafhankelijk verklaren, Santa Cruz voegt zich in 1941 bij de Atrocaeaanse federatie, Espiritu Sancto in 1957.
In 1948 begint een burgeroorlog in de Franse colonie Terrefroide. Rodova wordt onafhankelijkheid in 1948 en Vozalgadaho in 1951 na een bloedige oorlog. De Atrocaeaanse federatie maakt van deze situatie gebruik door in 1951 de overige gebieden "bescherming" te bieden, wat in feite uitloopt op een regelrechte annexatie. Internationaal protest is stevig maar ebt langzaam weg.
De voormalige Nederlandse colonie Vogelzang krijgt in 1951 ook zijn onafhankelijkheid en zal uiteindelijk in 1983 als autonoom gebied toetreden tot Atrocaea.

De periode na de 2e wereldoorlog kenmerkt zich ook door een steeds verder naar het zuiden oprukkende bevolking. Opwarming van de aarde leidt in Atrocaea tot een steeds groter voor agricultuur geschikte hoeveelheid terrein.
In deze periode is ook de immigratie naar het oosten van Atrocaea vanuit Zuid en Midden Amerika op gang gekomen.