[BRS] Historie
Geplaatst: zo 06 mar 2011, 16:59
De Schellingse Historie
De Pre-Koloniale Tijd (voor 1634)
De oorspronkelijke bewoners van Schellingen was van Europeese oorsprong, die tijdens de laatste ijstijd waren overgestoken naar Borealië. Dit volk, de Nagaskiërs, waren een vrij beschaafd volk. Alhoewel ze een paar eeuwen achterliepen op de beschaving zoals wij de kennen in Europa kan men die volk niet vergelijken met de indianen. Voor de Koloniale Tijd kende men al landbouw, handel, kastelen en zelfs steden. Vooral rond de Groene Zee en de Bartenzsee bloeiden deze steden. Het rijk, Nagaskia, strekte op zijn hoogtepunt uit over het hele grondgebied van Schellingen en Imaginië, plus nog delen van oostelijk Steinmarken, de rivierover van de Schwanau in Nova Hollandia en Noord-westelijk Burghteland.
Hoewel bepaalde dingen van de oude beschaving later vaak hernoemd zijn, vind je nog steeds wat restanten terug, zoals het Slot Kolderhof in Imaginië, de steden Cisna, Guilliano (IM), Alphain, Hagenfurt en Malle en enkele feestdagen en ceremonies (zoals het Zomerfeest op de eerste zondag van juni). Daarnaast was Nagaskisch nog lang een officiële landstaal in Imaginië tot 1987. En als allerlaatst levert het oorspronkelijke een groot aandeel aan de huidige bevolking.
De Koloniale Tijd (1634 – 1782)
In 1632 zette de Hollanders voet aan wal in westelijk Imaginië. Ze waren verrast met wat ze daar aantroffen, namelijk een andere beschaving en een land rijk aan grondstoffen. Ze waren laaiend enthousiast en besloten om zich hier te vestigen. De eerste kolonie werd gesticht door Konrad van Duyn, naar wie de hoofdstad van Imaginië is vernoemd.
Toen het nieuws Pruissen bereikte, wilde het land niet achterblijven. Het land stuurde een grote groep kolonisten naar Borealië om zo de Hollanders voor te blijven. En dat lukte: binnen de kortste keren was een Imaginië omsingeld door Pruissisch grondgebied. De eerste kolonisten besloten het land Schellingen te noemen. Hoe zij op die naam kwamen, is tot op heden nog een mysterie.
Het land bleek veel vruchtbaar land te hebben en een hoop bodemschatten, waaronder ijzer, bauxiet, steenkool, bruinkool en (zoals pas in de 20e Eeuw blijkt) een verassend grote hoeveelheid thorium. Een groot deell van die producten werd verkregen via handel met de Nagaskiërs. Men had voor handel gekozen omdat oorlog tegen de Nagaskiërs al van te voren geen zin bleek te hebben. Zij hadden immers de overmacht. Daarom konden de kolonisten ze beter te vriend houden. Door middel van die handel ging de verdere ontwikkeling van de Nagaskische beschaving snel en binnen anderhalve eeuw zaten ze op hetzelfde niveau als de kolonisten.
De Vroege Soevereine Tijd (1782 – 1840)
Na anderhalve eeuw Koloniale Tijd begon de ontevredenheid in Schellingen te groeien. Het moederland Pruissen eiste veel bodemschatten en landbouwproducten op waar Schellingen maar bar weinig van terug kreeg. Ook de kolonisten vonden de gang van zaken maar krom. Diplomatieke handelingen met het moederland liepen tot niets uit. Daarom besloten de kolonisten zich te verenigen met de Nagaskiërs en boden gezamenlijk verzet.
Gestimuleerd door de onafhankelijkheid van de Verenigde Staten van Amerika streden ze voor hun eigen onafhankelijkheid. Op 18 februari 1782 ondertekende president Andreas Schwarzwälder (de voormalige regent van de kolonisten, naar wie de stad Andreasburg is vernoemd) de Grondwet van Schellingen en de Onafhankelijkheidsverklaring. Dit wordt gezien als een keerpunt in de Schellingse geschiedenis, want al snel was het land ook daadwerkelijk onafhankelijk. Echter was er in deze tijd alleen nog kiesrecht voor mannen; vrouwen kregen pas kiesrecht in 1882.
In deze tijd van onafhankelijkheid groeide veel van de Schellingse en Imaginese steden. Vooral Konrad, Schellingen en Muensterwald groeide enorm. Daarnaast kwam het Schellingse leger en marine en de Schellingse rechtspraak op gang. Maar de groei ging pas echt van start rond 1840.
De Industriële Revolutie (1840 – 1900)
Rond 1840 begon de Industriële Revolutie in Schellingen. In deze tijd kwam er een spoornetwerk en groeide de industriesteden Ziel, Bammsmuenster, Malle, Andreasburg en Hammen. Het spoorwegnetwerk was in deze tijd veel groter dan dat deze tegenwoordig is. Dit heeft te maken met het faillissement van de Schellinger Frachtbahn GmbH. De Industriële Revolutie in Schellingen was een tijd van vooruitgang, vooral het onderwijs en de welvaart gingen in deze tijd erop vooruit. Ook sloot Schellingen een verdrag met Imaginië in 1872. Hierbij gingen de twee landen nauwer samenwerken.
De Moderne Tijd (1900 – 1945)
Rond 1900 veranderde er in Schellingen een hoop, dit vanwege de introductie van de auto, elektriciteit en het vliegtuig. Deze tijd werd ook gekenmerkt door grote projecten in Schellingen. Hieronder viel de bouw van een groots regeringscomplex in Schellingen-Stadt. Ook werden in deze tijd veel wegen aangelegd. Alles leek zo mooi en prachtig...
Helaas, in 1929 gooide de Grote Depressie roet in het eten; het land wel een grote economische klap. Dit zorgde voor grote problemen in het land, zoals massaontslagen en tekorten. De ontevredenheid groeide. Hiervan maakte de politiek gebruik van. Zij beloofde oplossingen te bieden. Ze probeerde een voorbeeld te nemen aan Duitsland, dat ook uit zijn diepe problemen probeerde te klimmen. Echter heeft men altijd gedistantieerd van het Nazi-gedachtegoed. Toch kreeg de regering een soort grootheidswaanzin dat op steeds meer controversie stuitte.
Het omslagpunt lag bij de bouw van de A7, de eerste snelweg van Schellingen. Duitsland bouwde zijn eerste snelweg in 1936 en Schellingen wilde niet achterblijven. Daarom kwam men met een megalomaan plan: een snelweg bouwen tussen Schellingen Stadt en Muensterwald, waarbij het deel in Schellingen-Stadt dwars door de stad ging, met een brede middenberm waarin standbeelden en andere symbolen zouden verrijzen, kortom, veel opzichtig machtsvertoon. Een prestigeproject, waarbij veel bestaande bebouwing zou worden gesloopt. Dit stuitte op protest van de bevolking, maar door corruptie is dit toch gebeurd. De snelweg is er uiteindelijk wel gekomen (het deel in Schellingen-Stadt was klaar in 1940). Echter, de standbeelden in de middenberm zijn nooit gekomen; in 1941 werd de regering na hevig protest afgezet en het project werd halt geroepen.
In de daaropvolgende jaren is het onrustig geweest. Niet alleen de politieke onrust in de wereld zorgde voor een moeilijke formatie, ook moesten er wijzigingen in de Grondwet worden doorgevoerd om te voorkomen dat er zoiets weer gebeurde in Schellingen. Uiteindelijk was er in 1945 een nieuwe regering en de rust was in Schellingen wedergekeerd.
De Postmoderne Tijd (1945 – heden)
Na 1945 ging de ontwikkeling van het land tot een moderne economie gestaag door, net als in veel Europese landen. Hier valt weinig aan op te merken. Wat wel bemerkenswaardig is, is dat Schellingen veel kerncentrales bouwde. Maar deze centrales werken niet op uranium, zoals de meeste kerncentrales, maar op een alternatieve brandstof: thorium (en ja, dat kan ook gebruikt worden voor kernenergie). Men heeft hiervoor gekozen omdat het land een grote voorraad thorium in de grond heeft. Bovendien is er in veel landen voor uranium gekozen omdat dit makkelijk kan worden omgezet in nucleaire wapens. Omdat Schellingen had geen behoefte aan nucleaire bewapening. Daarom werken alle kerncentrales in Schellingen op thorium. Naast kerncentrales gaat men in Schellingen ook voor groene energie, en op veel akkers zie je windmolens verrijzen en bepaalde boeren hebben hun land heringericht tot zonne-energie-boerderij. Dit laatste is big-business in Schellingen. Er valt een behoorlijke zakcent mee te verdienen, vooral vanwege de subsidie die de overheid geeft.
Tegenwoordig is Schellingen vooral een handelsland, maar het land draait nog steeds in de wereld mee in de handel in steenkool, bruinkool en bauxiet. Daarnaast kent Schellingen export in high-tech industrieproducten.
Groeten,
Maarten
De Pre-Koloniale Tijd (voor 1634)
De oorspronkelijke bewoners van Schellingen was van Europeese oorsprong, die tijdens de laatste ijstijd waren overgestoken naar Borealië. Dit volk, de Nagaskiërs, waren een vrij beschaafd volk. Alhoewel ze een paar eeuwen achterliepen op de beschaving zoals wij de kennen in Europa kan men die volk niet vergelijken met de indianen. Voor de Koloniale Tijd kende men al landbouw, handel, kastelen en zelfs steden. Vooral rond de Groene Zee en de Bartenzsee bloeiden deze steden. Het rijk, Nagaskia, strekte op zijn hoogtepunt uit over het hele grondgebied van Schellingen en Imaginië, plus nog delen van oostelijk Steinmarken, de rivierover van de Schwanau in Nova Hollandia en Noord-westelijk Burghteland.
Hoewel bepaalde dingen van de oude beschaving later vaak hernoemd zijn, vind je nog steeds wat restanten terug, zoals het Slot Kolderhof in Imaginië, de steden Cisna, Guilliano (IM), Alphain, Hagenfurt en Malle en enkele feestdagen en ceremonies (zoals het Zomerfeest op de eerste zondag van juni). Daarnaast was Nagaskisch nog lang een officiële landstaal in Imaginië tot 1987. En als allerlaatst levert het oorspronkelijke een groot aandeel aan de huidige bevolking.
De Koloniale Tijd (1634 – 1782)
In 1632 zette de Hollanders voet aan wal in westelijk Imaginië. Ze waren verrast met wat ze daar aantroffen, namelijk een andere beschaving en een land rijk aan grondstoffen. Ze waren laaiend enthousiast en besloten om zich hier te vestigen. De eerste kolonie werd gesticht door Konrad van Duyn, naar wie de hoofdstad van Imaginië is vernoemd.
Toen het nieuws Pruissen bereikte, wilde het land niet achterblijven. Het land stuurde een grote groep kolonisten naar Borealië om zo de Hollanders voor te blijven. En dat lukte: binnen de kortste keren was een Imaginië omsingeld door Pruissisch grondgebied. De eerste kolonisten besloten het land Schellingen te noemen. Hoe zij op die naam kwamen, is tot op heden nog een mysterie.
Het land bleek veel vruchtbaar land te hebben en een hoop bodemschatten, waaronder ijzer, bauxiet, steenkool, bruinkool en (zoals pas in de 20e Eeuw blijkt) een verassend grote hoeveelheid thorium. Een groot deell van die producten werd verkregen via handel met de Nagaskiërs. Men had voor handel gekozen omdat oorlog tegen de Nagaskiërs al van te voren geen zin bleek te hebben. Zij hadden immers de overmacht. Daarom konden de kolonisten ze beter te vriend houden. Door middel van die handel ging de verdere ontwikkeling van de Nagaskische beschaving snel en binnen anderhalve eeuw zaten ze op hetzelfde niveau als de kolonisten.
De Vroege Soevereine Tijd (1782 – 1840)
Na anderhalve eeuw Koloniale Tijd begon de ontevredenheid in Schellingen te groeien. Het moederland Pruissen eiste veel bodemschatten en landbouwproducten op waar Schellingen maar bar weinig van terug kreeg. Ook de kolonisten vonden de gang van zaken maar krom. Diplomatieke handelingen met het moederland liepen tot niets uit. Daarom besloten de kolonisten zich te verenigen met de Nagaskiërs en boden gezamenlijk verzet.
Gestimuleerd door de onafhankelijkheid van de Verenigde Staten van Amerika streden ze voor hun eigen onafhankelijkheid. Op 18 februari 1782 ondertekende president Andreas Schwarzwälder (de voormalige regent van de kolonisten, naar wie de stad Andreasburg is vernoemd) de Grondwet van Schellingen en de Onafhankelijkheidsverklaring. Dit wordt gezien als een keerpunt in de Schellingse geschiedenis, want al snel was het land ook daadwerkelijk onafhankelijk. Echter was er in deze tijd alleen nog kiesrecht voor mannen; vrouwen kregen pas kiesrecht in 1882.
In deze tijd van onafhankelijkheid groeide veel van de Schellingse en Imaginese steden. Vooral Konrad, Schellingen en Muensterwald groeide enorm. Daarnaast kwam het Schellingse leger en marine en de Schellingse rechtspraak op gang. Maar de groei ging pas echt van start rond 1840.
De Industriële Revolutie (1840 – 1900)
Rond 1840 begon de Industriële Revolutie in Schellingen. In deze tijd kwam er een spoornetwerk en groeide de industriesteden Ziel, Bammsmuenster, Malle, Andreasburg en Hammen. Het spoorwegnetwerk was in deze tijd veel groter dan dat deze tegenwoordig is. Dit heeft te maken met het faillissement van de Schellinger Frachtbahn GmbH. De Industriële Revolutie in Schellingen was een tijd van vooruitgang, vooral het onderwijs en de welvaart gingen in deze tijd erop vooruit. Ook sloot Schellingen een verdrag met Imaginië in 1872. Hierbij gingen de twee landen nauwer samenwerken.
De Moderne Tijd (1900 – 1945)
Rond 1900 veranderde er in Schellingen een hoop, dit vanwege de introductie van de auto, elektriciteit en het vliegtuig. Deze tijd werd ook gekenmerkt door grote projecten in Schellingen. Hieronder viel de bouw van een groots regeringscomplex in Schellingen-Stadt. Ook werden in deze tijd veel wegen aangelegd. Alles leek zo mooi en prachtig...
Helaas, in 1929 gooide de Grote Depressie roet in het eten; het land wel een grote economische klap. Dit zorgde voor grote problemen in het land, zoals massaontslagen en tekorten. De ontevredenheid groeide. Hiervan maakte de politiek gebruik van. Zij beloofde oplossingen te bieden. Ze probeerde een voorbeeld te nemen aan Duitsland, dat ook uit zijn diepe problemen probeerde te klimmen. Echter heeft men altijd gedistantieerd van het Nazi-gedachtegoed. Toch kreeg de regering een soort grootheidswaanzin dat op steeds meer controversie stuitte.
Het omslagpunt lag bij de bouw van de A7, de eerste snelweg van Schellingen. Duitsland bouwde zijn eerste snelweg in 1936 en Schellingen wilde niet achterblijven. Daarom kwam men met een megalomaan plan: een snelweg bouwen tussen Schellingen Stadt en Muensterwald, waarbij het deel in Schellingen-Stadt dwars door de stad ging, met een brede middenberm waarin standbeelden en andere symbolen zouden verrijzen, kortom, veel opzichtig machtsvertoon. Een prestigeproject, waarbij veel bestaande bebouwing zou worden gesloopt. Dit stuitte op protest van de bevolking, maar door corruptie is dit toch gebeurd. De snelweg is er uiteindelijk wel gekomen (het deel in Schellingen-Stadt was klaar in 1940). Echter, de standbeelden in de middenberm zijn nooit gekomen; in 1941 werd de regering na hevig protest afgezet en het project werd halt geroepen.
In de daaropvolgende jaren is het onrustig geweest. Niet alleen de politieke onrust in de wereld zorgde voor een moeilijke formatie, ook moesten er wijzigingen in de Grondwet worden doorgevoerd om te voorkomen dat er zoiets weer gebeurde in Schellingen. Uiteindelijk was er in 1945 een nieuwe regering en de rust was in Schellingen wedergekeerd.
De Postmoderne Tijd (1945 – heden)
Na 1945 ging de ontwikkeling van het land tot een moderne economie gestaag door, net als in veel Europese landen. Hier valt weinig aan op te merken. Wat wel bemerkenswaardig is, is dat Schellingen veel kerncentrales bouwde. Maar deze centrales werken niet op uranium, zoals de meeste kerncentrales, maar op een alternatieve brandstof: thorium (en ja, dat kan ook gebruikt worden voor kernenergie). Men heeft hiervoor gekozen omdat het land een grote voorraad thorium in de grond heeft. Bovendien is er in veel landen voor uranium gekozen omdat dit makkelijk kan worden omgezet in nucleaire wapens. Omdat Schellingen had geen behoefte aan nucleaire bewapening. Daarom werken alle kerncentrales in Schellingen op thorium. Naast kerncentrales gaat men in Schellingen ook voor groene energie, en op veel akkers zie je windmolens verrijzen en bepaalde boeren hebben hun land heringericht tot zonne-energie-boerderij. Dit laatste is big-business in Schellingen. Er valt een behoorlijke zakcent mee te verdienen, vooral vanwege de subsidie die de overheid geeft.
Tegenwoordig is Schellingen vooral een handelsland, maar het land draait nog steeds in de wereld mee in de handel in steenkool, bruinkool en bauxiet. Daarnaast kent Schellingen export in high-tech industrieproducten.
Groeten,
Maarten